Με τοπικά έθιμα γιορτάστηκε ο Άγιος Τρύφωνας

Στην Αίγειρο και στη Μεσσούνη οι νέοι γιόρτασαν και φέτος τον Άγιο Τρύφωνα, τον προστάτη των αμπελουργών, σύμφωνα με τις τοπικές συνήθειες. Με έθιμα, δρώμενα και παραδόσεις που προσαρμόζονται στις εκάστοτε συνθήκες και μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη, με τα κυρίαρχα στοιχεία τους αναλλοίωτα ανά τους αιώνες. Τις φωτιές, το κρασί, το γλέντι, το τροχοφόρο πλοίο και το σάλπισμα.

Παράδοση η αμπελουργία για Καβακλιώτες και Μεσσουνιώτες και βαθιές οι ρίζες της Διονυσιακής λατρείας εδώ όπου μαζί με τον Τρύφωνα… τιμούν και τον Βάκχο με γλέντια και κρασοκατανύξεις μέχρι αργά το βράδυ.

Ο Φεβρουάριος στην αρχαιότητα ήταν αφιερωμένος στον Διόνυσο. Η επίσημη γιορτή ξεκινούσε αποβραδίς και την πρώτη μέρα άνοιγαν τα πιθάρια του νέου κρασιού, κάνοντας σπονδές έξω από τα ιερά του θεού, ευχόμενοι να καταναλώσουν αίσια την καινούρια παραγωγή. Κατόπιν δοκίμαζαν οι ίδιοι το κρασί, χόρευαν και τραγουδούσαν.

Την επόμενη μέρα γινόταν η πομπική είσοδος του Διονύσου στην πόλη και ο «ιερός γάμος» του θεού με τη σύζυγο του άρχοντος βασιλέως. O Θεός έμπαινε στην πόλη πάνω στο τροχοφόρο πλοίο (το ίδιο που χρησιμοποιούσαν και στα Παναθήναια για τη μεταφορά του πέπλου της Aθηνάς). Στο ίδιο πλοίο βρίσκονταν σάτυροι με αυλούς. Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο κόσμος γιόρταζε για το γάμο με συμπόσια και αγώνες οινοποσίας, που ξεκινούσαν με ένα σάλπισμα.

Οι φωτογραφίες του Πολιτιστικού και λαογραφικού συλλόγου γυναικών Αιγείρου.