Αναμνήσεις από την εποχή των σχολείων θηλέων και της ποδιάς

Εκεί όπου ξεκίνησαν την σχολική τους διαδρομή, στο παλιό γυμνάσιο θηλέων στην Κομοτηνή, συναντήθηκαν 40 χρόνια μετά. Και ήταν μία συνάντηση γεμάτη αναμνήσεις από την εποχή των σχολείων θηλέων και αρρένων και της σχολικής ποδιάς. Γυναίκες, μητέρες, γιαγιάδες, όλες συμμαθήτριες στο ίδιο σχολείο έμελλε να ξανασμίξουν μετά από τέσσερις δεκαετίες.

Και μπορεί ορισμένες από αυτές τις συμμαθήτριες να βλέπονται καθημερινά στην πόλη, να διατηρούν φιλικούς δεσμούς, υπήρχαν όμως και εκείνες που είχαν να δουν τις παλιές τους συμμαθήτριες 40 ολόκληρα χρόνια. Είναι όσες μετά την αποφοίτησή τους από το εξατάξιο τότε γυμνάσιο θηλέων έφυγαν από την Κομοτηνή και ζουν εκτός αυτής μέχρι και σήμερα. 

Από μία τέτοια συμμαθήτρια της τάξης του '78, την κυρία Κυριακή Ταρλά που ζει σήμερα στο Κατάρ, διατυπώθηκε πριν έναν χρόνο η ιδέα για συνάντηση των αποφοίτων. Η συνάντηση της στο facebook με μία παλιά συμμαθήτρια ήταν η αφορμή και όλα τα υπόλοιπα ήταν πλέον οργανωτικές λεπτομέρειες που ανέλαβε και έφερε εις πέρας άψογα ομάδα γυναικών.

Η συνάντηση ορίστηκε στις 7.30 το απόγευμα του Σαββάτου 18 Αυγούστου στο παλιό γυμνάσιο θηλέων και εκεί άρχισαν να καταφθάνουν μία-μία οι συμμαθήτριες της τάξης του '78. Αγκαλιές, συγκίνηση και πολλές αναμνήσεις κατέγραψε ο "Χ". 

Με δάκρυα στα μάτια η κα Ταρλά βλέπει τις συμμαθήτριες της, 40 χρόνια μετά και μας μιλάει με νοσταλγία, αλλά και για την ιδέα αυτής της συνάντησης. "Το facebook που το σιχαινόμουν γίνεται ένα σημείο επαφής με όλους τους φίλους σου που τους χάνεις όταν πας στο εξωτερικό. Συμπτωματικά συναντήθηκα στο facebook με την συμμαθήτριά μου Αγαθή Στίπα, ήταν πρώτη μαθήτρια, μπήκε πρώτη φιλολογία και εκεί μου ήρθε η ιδέα να κάνουμε ένα γκρουπ στο facebook..."

"Σαράντα χρόνια πριν χωρίσαμε από μία κοινή πορεία έξι ετών, τώρα ήρθε η ώρα θυμηθούμε πρόσωπα, καταστάσεις, ονόματα, συναισθήματα" μας λέει η Ελένη Κουφού. Από την εποχή εκείνη η κα Κουφού φέρνει στο μυαλό της αναμνήσεις και μιλάει για "χρόνια εύκολα, τότε δενόμασταν, κάναμε φιλίες, τώρα τα παιδιά δεν δένονται δυστυχώς".

Αναγνωρίζει συμμαθήτριες της που είχε χρόνια να δει από ένα χαμόγελο, από μία κίνηση κι ας πέρασαν τα χρόνια κι άλλαξαν τα πρόσωπα και οι ηλικίες. 

Οι συμμαθήτριες ξανασμίγουν και μαζί τους ανακαλούν σχολικά χρόνια ο γυμνασιάρχης και οι εκπαιδευτικοί τους. 
Σε αυτήν την συνάντηση οι γυναίκες αυτές, έστω και για λίγο έγιναν ξανά 18 ετών!