«Ανησυχία» για θεσμικές αλλαγές, εκφράζει ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως

Με αναφορές στην Διακομματική Κοινοβουλευτική Επιτροπή για την Θράκη, το μέχρι τώρα έργο της και σοβαρά ερωτήματα για το μέλλον ήταν διανθισμένη η ομιλία του Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κ.κ. Ανθίμου κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας της Κυριακής 4 Οκτωβρίου 2020 στο ναό Παναγίας Ελευθερώτριας στο Διδυμότειχο, όπου συλλειτούργησε με τον οικείο ποιμενάρχη κ.κ. Δαμασκηνό.

Άξιο αναφοράς είναι πως την Κυριακή έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του μακαριστού Μητροπολίτου, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης ένδεκα ετών από της προς Κύριον εκδημίας του. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Νικηφόρος εποίμανε την ακριτική αυτή Μητρόπολη από το 1988 έως τό 2009.

Τα λόγια του Μητροπολίτη Άνθιμου
Αφότου κατέγραψε ως μείζον πρόβλημα της Θράκης το δημογραφικό, χαρακτηρίζοντάς το «εθνικό, κοινωνικό και οικονομικό» πρόβλημα, υπογράμμισε πως οι τέσσερις Μητροπολίτες της Θράκης χαιρέτισαν με κοινή επιστολή την πρωθυπουργική σύσταση Διακομματικής για τη Θράκη, πλην όμως -όπως είπε χαρακτηριστικά- «στενοχωρούμεθα με την αποτίμηση των πρότριτα βηματισμών της, ως λαθεμένων».

Καταγράφοντας αυτούσια τις ενστάσεις του Μητροπολίτη, είπε συγκεκριμένα και αναλυτικά: «Ἀνησυχοῦμε τὸ ἴδιο μὲ τοὺς Μουφτῆδες, γιὰ τὶς φημολογούμενες θεσμικὲς παρεμβάσεις τῆς Ἐπιτροπῆς, ποὺ ἐπιγνώστως ἢ ἀνεπιγνώστως θὰ διχάσουν, δὲν θὰ ἑνώσουν καὶ θὰ μᾶς ρίξουν σὲ μιὰ προτροπάδην πορεία σὲ ἐπικίνδυνες ἐθνικὲς καὶ πολιτικὲς ἀτραπούς.

Πολλά, ‘’εὖ τε καὶ καλῶς κείμενα’’, συνέβησαν στὴ Θράκη, ἀπὸ τὴν δημοσίευση τοῦ προηγουμένου Διακομματικοῦ Πορίσματος τοῦ 1992 καὶ ποιὸς θὰ ἀναδεχθεῖ τὸν ἐγκέλαδο τῆς ἀνατροπῆς τους, ἀντὶ νὰ ὑποδυθεῖ τὴν ἱστορικὴ δόξα τῆς βελτιώσεώς του; Τόσο οἱ χριστιανοὶ ὅσο καὶ οἱ μουσουλμάνοι τῆς Θράκης εἴχαμε νὰ ἐπιλέξουμε ‘’δυοῖν θάττερον’’: τὴν παράλληλη περπατησιὰ σὲ ἀποκλίνοντες δρόμους, εὐάλωτους σὲ ἀνατολικὰ κούρσα ἢ τὸν ἀμετεώριστο καὶ ἀκλινὴ βηματισμὸ χωρὶς διακρίσεις μέσα στὴν ἑλληνικὴ καὶ εὐρωπαϊκὴ πραγματικότητα. Καὶ ἐπιλέξαμε τὸ δεύτερο. Ποιὸς θὰ προτείνει, τώρα, τὴν κατεδάφιση τοῦ ἡράκλειου αὐτοῦ 5 ἄθλου; ποιὸς θὰ καθέξει τὸν ρόλο πυρπολητή; ποιὸς θὰ χτίσει κάστρα στὴν ἄμμο; Καὶ κλείνω, διερωτώμενος καὶ πάλι: θὰ ξεχωρίσει κάποιος τὰ παραπάνω θέματα καὶ πληθὺν ἀκόμα σχετικῶν, σὲ ἐθνικά, σὲ κοινωνικά ἢ σὲ οἰκονομικά; Θὰ θεωρήσει κάποιος εἰσπήδηση σὲ ἀλλότρια χωράφια, τὴν ἀγωνία, τῶν ἑλλήνων Ἐπισκόπων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἑλλήνων Μουφτήδων τῆς Θράκης, γιὰ τὶς ‘’παρεμβολὲς πονηρευομένων’’; Οἱ ὁποῖες, ἤ ἐπιδιώκουν κόλουρη σύνθεση τῆς ζεούσης πραγματικότητος ἢ ἐρείδονται ἐπὶ ἀναληθῶν προϋποθέσεων ἢ ἐπιδιώκουν λύσεις ἐμβαλωματικές. Καὶ βέβαια, περὶ ὅλων αὐτῶν, ὁπωσδήποτε ἀγρυπνοῦν φρυκτωροῦντες οἱ ἐκλεγμένοι ἄρχοντές μας ‘’ὡς λόγον ἀποδώσοντες’’ στὸ Θεό, στὸ λαὸ καὶ στὴν ἱστορία καὶ στὰ χέρια τους ἐμπιστευόμαστε ἀπόλυτα τὸ ἀμετεώριστο μέλλον τῶν παιδιῶν μας καὶ τοῦ τόπου μας».