Αυθεντική Αποκριά από τις γυναίκες του ΚΑΠΗ Κομοτηνής

Την αυθεντική Αποκριά έφεραν στο 2ο ΚΑΠΗ Κομοτηνής οι γυναίκες μέλη, που ενδύθηκαν στολές και διάθεση και αναβίωσαν έθιμα, έκαναν πειράγματα, τραγούδησαν και χόρεψαν, όπως επιτάσσει η περίοδος αυτή. Το απόγευμα της Δευτέρας 4 Μαρτίου τις βρήκε στην αίθουσα του ΚΑΠΗ φορώντας αποκριάτικες στολές και μάσκες και έχοντας ετοιμάσει τα κατάλληλα σύνεργα, από μπαστούνια με σύμβολα της ζωής, του θανάτου και της αναπαραγωγής, μέχρι κουλούρες και άλλα που συνδέονται με την παράδοση της αποκριάς. "Έθιμα διονυσιακά και χριστιανικά, όπως και να τα πούμε είναι έθιμα χαράς, αγάπης και ευκαιρία να διασκεδάσουμε όλοι μπαίνοντας στην Σαρακοστή και περιμένοντας την Ανάσταση του Λαζάρου που είναι προπομπός της Ανάστασης του Χριστού", μας λέει η Σούλα Κυριαζίδου.

Η κα Κυριαζίδου έχει έναν μοναδικό τρόπο να αφηγείται τα έθιμα που βίωσε και αγάπησε και σήμερα δηλώνει παρούσα στη διατήρησή τους. Μοιράζεται μαζί μας και κατ' επέκταση με όλους τους αναγνώστες μας τα έθιμα της Αποκριάς και της περιόδου πριν την έναρξη της Σαρακοστής, όπως τα έζησε παιδί ακόμη στην Παραδημή. Η αφήγησή της παρατίθεται αυτούσια γιατί έχει σημασία στη διατήρηση της αυθεντικής μνήμης "αφού άδειαζαν τα πιθάρια από τις τσιγαρίδες και τις αλμυρές μπριζόλες που είχαν όλοι στα σπίτια τους, τα τσικνίζαν από την Πέμπτη και τα έτρωγαν μέχρι την Κυριακή της Αποκριάς.

Γλεντούσαν και διασκέδαζαν όλοι οικογενειακώς. Από την Δευτέρα όμως έτρωγαν γαλακτερά και τα παράγωγά του μέχρι την Κυριακή της Τυρινής. Από το Σάββατο όμως οι γυναίκες άπλωναν φύλλα και έκαναν πίτες και παραδοσιακά γλυκά, οπότε την Κυριακή μαζεύονταν πάλι όλοι μαζί οικογενειακώς, φίλοι, γείτονες και έκαναν τα συγχωρεμένα, γιατί ήταν η Κυριακή της συγνώμης. Το βράδυ μαζεύονταν πάλι όλοι μαζί και αφού ο παππούς μου τους καλωσόριζε με ένα ωραίο τραγούδι 'καλωσορίσατε φίλοι μου' ξεκινούσαν όλοι μαζί και έτρωγαν, έπιναν, τραγουδούσαν και χόρευαν.

Πρώτα έλεγαν τραγούδια πόνου για τους εκλιπόντες, μετά έλεγαν τραγούδια της προσφυγιάς γιατί θυμόταν τα χρόνια εκείνα, επίσης τραγούδια της ξενιτιάς γιατί λίγο πολύ όλοι είχαν ξενιτεμένους. Την άλλη μέρα όμως την Δευτέρα το πρωί σηκωνόταν ο παππούς μου και έπαιρνε ένα χλωρό κλαρί, ξυπνούσε τα παιδιά του και τα εγγόνια του και ξόρκιζε το κακό. Τους ξυπνούσε όλους γιατί έπρεπε να περάσει η Αρκούδα. Υπήρχε κάποιος μερακλής στο χωριό μας που έβαζε προβιές, με μία τρομακτική μούρη, με κουδούνια και περνώντας από τα σπίτια κουνούσε τα κουδούνια για να βγάλουν πολύ θόρυβο για να φύγουν τα κακά δαιμόνια".

Η κα Κυριαζίδου θυμάται την Αρκούδα να κυλιέται στο χώμα, για να πάρει στην συνέχεια ένα γερό φιλοδώρημα από το παππούς της και σιτάρι από την γιαγιά της. Θυμάται ακόμη στην Παραδημή ενόψει του ερχομού της άνοιξης να ανάβουν φωτιές  όπου έκαιγαν τα αχυρένια στρώματα και ό,τι άχρηστο είχαν στις αποθήκες, τραγουδώντας "έξω οι ψύλλοι, μέσα ο Μάρτης". Επίσης θυμάται τον παππούς της να τραγουδάει "έξω φίδια και ερπετά, φύγετε πνεύματα κακά, έρχεται ο Ευαγγελισμός με τουφέκια και σπαθιά". Ακόμη μας αφηγείται τις στιγμές που ο πατέρας της άναβε τη φωτιά πριν βγει ο ήλιος για να καλωσορίσει την άνοιξη, για καλύτερη παραγωγική χρονιά. Οι μεγαλύτεροι έλεγαν στα μικρά παιδιά ότι μεγάλωσαν, ότι άλλαξαν τα μαλλιά τους "ήθελαν να μεγαλώσουμε ξαφνικά, όπως η φύση που ξυπνάει από την χειμερία νάρκη", λέει η κα Κυριαζίδου.

Και επειδή η Καθαρά Δευτέρα είναι κοντά, η κα Κυριαζίδου κλείνει την αφήγησή της με το πως θυμάται εκείνη την ημέρα αυτή στην Παραδημή "οι νοικοκυρές αφού έπλεναν τις πετσέτες, τα τραπεζομάντηλα για να μην έχουν ίχνος από ζωικό λίπος, έκαναν τις αλμυροκουλούρες που έτρωγαν οι κοπέλες για να ονειρευτούν το βράδυ βρύσες, ποτάμια και τον νεαρό που θα τις ξεδιψάσει. Οι ερωτευμένες τις έτρωγαν οι μη ερωτευμένες το διασκέδαζαν", μας λέει και χαμογελάει, συμπαρασύροντας όλους στην αυθεντική αποκριά, που ζωντάνεψε στο 2ο ΚΑΠΗ Κομοτηνής.