Ένα βιβλίο για την προσφυγιά των Θρακών

"Οι δρόμοι της βροχής" ονομάζεται το μυθιστόρημα της Ελευθερίας Χατζοπούλου, το οποίο πραγματεύεται την προσφυγιά των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης. Η συγγραφέας κατάγεται από την Ξυλοκερατιά Κιλκίς, κι έχει γονείς Θρακιώτες. "Το χωριό μου, όπου γεννήθηκα και πέρασα τα παιδικά μου χρόνια, «στήθηκε» μετά το 1922 για τους πρόσφυγες και από τους πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης", μας λέει.

Η ίδια εξηγεί πώς βίωσε τη θρακιώτικη παράδοση, μεγαλώνοντας: "Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν η βαριά θρακιώτικη προφορά των συγχωριανών μου, η μουσική και τα τραγούδια τους. Εκείνο που άγγιξε όμως την ψυχή μου, που τη σφράγισε πραγματικά, ήταν η συγκίνηση που χρωμάτιζε τη φωνή τους όταν διηγούνταν ιστορίες και περιστατικά από την «πατρίδα», η πίκρα που ακόμη πότιζε χείλια και λέξεις, όταν αραιά και πού αναφέρονταν στον ξεριζωμό από τον τόπο τους και στην αγωνία της μετεγκατάστασής τους στην άλλη τους πατρίδα, αυτή τη μεγάλη άγνωστη".

Σύμφωνα με τη συγγραφέα, "οι Θράκες είναι ξεχασμένοι από τη λογοτεχνία, σε σχέση με πολλές άλλες προσφυγικές ιστορίες. Κάποια στιγμή, πριν από λίγα χρόνια, όταν ο ελεύθερος χρόνος μου περίσσεψε, αποφάσισα να πραγματοποιήσω ένα παλιό μου μεράκι. Να διαβάσω ιστορία, και να ξεδιαλύνω όσα συγκεχυμένα διδάχτηκα στο σχολείο και, κυρίως, αυτά που ποτέ δε διδάχτηκα. Θέλησα να ασχοληθώ με την ιστορία της Ανατολικής Θράκης και, κατ’ επέκταση, με αυτήν των παππούδων και των γιαγιάδων μου, που ξεριζώθηκαν δύο φορές• η πρώτη το 1913-14 και η δεύτερη και οριστική το 1922. Μέσα από αυτό το πολυδαίδαλο, συγκινητικό και συναρπαστικό ταξίδι βρέθηκα από τη Θράκη στον Πόντο και στη Μικρά Ασία. Η ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού, του Αρμενικού λαού και για άλλη μια φορά των Ελλήνων της Μικράς Ασίας με συγκλόνισε.

Διαβάζοντας, μελετώντας θα έλεγα, τα ελάχιστα ιστορικά, οδοιπορικά, λαογραφικά και λογοτεχνικά βιβλία που βρήκα, καθώς και μαρτυρίες προσφύγων από την Ανατολική Θράκη, γεννήθηκε μέσα μου η επιθυμία να γράψω. Να γράψω για τους στωικούς Θρακιώτες, που τους ξέχασε η ιστορία και τους αγνόησε η λογοτεχνία. Έτσι προέκυψε το βιβλίο που πατάει με το ένα πόδι σε ιστορικά γεγονότα και με το άλλο σε προσωπικές ιστορίες απόγνωσης, πόνου και δυστυχίας που έζησαν οι Θρακιώτες πρόσφυγες και όλοι όσοι αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν τους δρόμους της προσφυγιάς", διηγείται αναλυτικά, προσδοκώντας ότι "οι δρόμοι της βροχής" αποτελούν μια βροχή που σμίγει με τα δάκρυα των προσφύγων της Θράκης.
Μάλιστα, το βιβλίο εκδίδεται από τον "Ψυχογιό" εκδοτικό οίκο που επιλέγει σημαντικά βιβλία. 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Τρεις γυναίκες, ακολουθώντας διαφορετικό δρόμο η καθεμία –ή ίσως εν αγνοία τους τον ίδιο– συναντιούνται το 1922 στη Θεσσαλονίκη.
Η Σουμέλα η Πόντια, και η Βερονίκη η Αρμένισσα, κουβαλούν το προσωπικό τους δράμα και το φορτίο της γενοκτονίας των συμπατριωτών τους. Η Γιασεμή η Θρακιώτισσα, από την άλλη, φτάνει στη Σαλονίκη έχοντας στα σπλάχνα της τον καρπό του βιασμού της από έναν Τούρκο.

Η Κατοχή και ο Εμφύλιος αφήνουν καινούργια οδυνηρά σημάδια στη ζωή της Γιασεμής, ξυπνούν όμως και τις τύψεις της για μυστικά που ποτέ δεν ξεστόμισε. Θα αφήσει τη ζωή να κινεί τα νήματα ερήμην της ή θα καταφέρει να την αλλάξει; Τι θα συμβεί όταν, έπειτα από χρόνια, αποφασίσει να βγάλει από τα ντουλάπια της ψυχής της σκελετούς και δαίμονες;

Ένα ταξίδι γεμάτο τραύματα και μυστικά, αγάπες, έρωτες και απουσίες, συναντήσεις που καθορίζονται από την Ιστορία και τη μοίρα. Ένα μυθιστόρημα όπου τα γεγονότα και οι καταστάσεις ανατρέπουν τις ζωές των ηρώων, δημιουργούν όμως ευκαιρίες και διεξόδους για να βγουν από τη δίνη όπου τους έριξαν.
Η συγγραφέας

Η Ελευθερία Μπούρτζη - Χατζοπούλου γεννήθηκε σε ένα χωριό στο Κιλκίς. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές και πανεπιστημιακές της σπουδές στην Κτηνιατρική Σχολή του Α.Π.Θ. και στη συνέχεια εντάχθηκε στο επιστημονικό και διδακτικό προσωπικό της, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε ως καθηγήτρια Μικροβιολογίας και Λοιμωδών Νοσημάτων. Εκτός από το διάβασμα και το γράψιμο, που είναι οι μεγάλες της αγάπες, αφιερώνει μέρος του χρόνου της στην κηπουρική, ενώ οι πεζοπορίες με συντροφιά τον σκύλο της στα πανέμορφα δάση της ορεινής Χαλκιδικής, καθώς και η συλλογή άγριων μανιταριών, αποτελούν την εκτόνωσή της. Οι δρόμοι της βροχής είναι το πρώτο της μυθιστόρημα και προέκυψε από την επιθυμία της να γράψει για τους Ανατολικοθρακιώτες, τον ξεριζωμό τους και τις κακουχίες που έζησαν.