Ενημέρωση - στείρωση - υιοθεσία για τα αδέσποτα

Πριν μερικούς μήνες έκαναν ενημέρωση για την συμβίωση ανθρώπων και αδέσποτων σκύλων στους μαθητές του διαπολιτισμικού Σαπών. Το πρωί της Παρασκευής 26 Οκτωβρίου, τους συναντήσαμε στην στέγη του συλλόγου ΑμεΑ Άγιοι Θεόδωροι, να πραγματοποιούν μία βιωματική ομιλία αναφορικά με την διαχείριση των αδέσποτων και την συμβίωση των ανθρώπων με αυτά. Είναι τα μέλη του φιλοζωικού σωματείου "Κιβωτός" Αλεξανδρούπολης που αναπτύσσουν έντονη δράση στην Αλεξανδρούπολη και το τελευταίο διάστημα σιγά-σιγά "απλώνουν" τις δράσεις τους και στο νομό Ροδόπης.

Το σωματείο ιδρύθηκε το 2006 κι έχει μία δωδεκάχρονη ιστορία δράσεων και προαγωγής της φιλοζωίας. Το σωματείο δεν είναι κενό προτάσεων, μιας που - όπως λέει στον "Χ" ο πρόεδρός του Θόδωρος Ράπτης - έχει μία ατζέντα προτάσεων, αναφορικά με μείζονα θέματα που αφορούν τα ζώα, όπως και το (σημαντικό στην Κομοτηνή) θέμα των αδέσποτων σκύλων.

Αρχικά, ο πρόεδρος δίνει το στίγμα ότι το παν είναι η παιδεία, η οποία ξεκινάει από το μέλλον μας, τα παιδιά. "Ως βασικό μας στόχο έχουμε να προάγουμε την φιλοζωία μέσα από τα παιδιά, γιατί μόνο τα παιδιά μπορούν να αναπτυχθούν. Οι μεγάλοι είτε έχουν φοβίες είτε έχουν παλιά απωθημένα, άρα είναι λίγο δύσκολο, γι' αυτό και η φιλοζωία πρέπει να αναπτυχθεί από τα σχολεία", εξήγησε και συνέχισε: "Γι' αυτό και η πανελλαδική περιβαλλοντική ομοσπονδία στην οποία είμαστε μέλη ως Κιβωτός, προσπαθεί μέσω του υπουργείου Παιδείας, να προωθήσει κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, ώστε από την τρίτη δημοτικού να μπει το μάθημα της φιλοζωίας στο δημοτικό και να αναπτυχθεί. Μέχρι αυτό να γίνει, εμείς προσπαθούμε με τις εξωτερικές μας δράσεις, όπως μέσα από τις επισκέψεις μας σε σχολεία, και μέσα από μικρές ταινίες φιλοζωικού περιεχομένου, να προάγουμε την φιλοζωία". Όπως λέει ο κος Ράπτης σε άλλο σημείο του λόγου του "στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες συμβίωσης των ανθρώπων με τα ζώα, εξαλείφοντας τον φόβο".

Πώς όμως μπορούμε να διαχειριστούμε το φαινόμενο των αδέσποτων, ιδίως δε στην Κομοτηνή, που αυτό είναι σε έξαρση; Ως απάντηση, ο κος Ράπτης προτάσσει το τρίπτυχο ενημέρωση - στείρωση - υιοθεσία, το οποίο όμως εξηγεί επιμεριστικά, ως εξής:

"Πρώτον, ενημέρωση όλου του κόσμου, μικρών και μεγάλων (σ.σ. την οποία εξήγησε άνω, με έμφαση στα παιδιά).

Δεύτερον, όσο το δυνατό περισσότερες στειρώσεις, δηλαδή πρέπει να προβάλουμε την στείρωση, γιατί υπάρχουν πολλοί προκατειλημμένοι που δεν στειρώνουν τα ζώα κι έτσι δημιουργούνται τα αδέσποτα. Και δεν κάνουμε λόγο μόνο για τις στειρώσεις των αδέσποτων, αλλά και των δεσποζόμενων, γιατί μερικοί θέλουν να γεννούν τα σκυλιά τους αλλά δεν ξέρουν που να δώσουν τα μικρά. Είναι ουτοπία να πω ότι θα εξαλείψουμε τα αδέσποτα, αλλά στόχος είναι ο περιορισμός τους. Όταν υπάρχει ένα σωστό πρόγραμμα στειρώσεων - τόσο από τους ιδιώτες όσο και από τους Δήμους που είναι οι βασικοί πυλώνες υλοποίησης - μπορούμε να ελέγξουμε το ζήτημα σε αρκετά σημαντικό ποσοστό.

Τρίτον, σημασία έχει και η υιοθεσία. Οι Δήμοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο να μαζέψουν όλα τα αδέσποτα, κι εσείς γνωρίζετε πολύ καλά στην Κομοτηνή τι πρόβλημα έχετε. Η υιοθεσία όμως είναι μία καλή μέθοδος, για να μπορέσουμε να ελέγξουμε τον αριθμό των αδέσποτων. Αλλά θα πρέπει να δοθούν και ορισμένα κίνητρα".

Σε αυτό το σημείο άξιο αναφοράς είναι πως το σωματείο της Αλεξανδρούπολης έχει λάβει διάφορες πρωτοβουλίες για να αναδείξει το ζητούμενο της υιοθεσίας, όπως συνεργασία με την pedigri για παροχή δωρεάν τροφών ενός έτους σε όσους υιοθετούσαν σκύλο από το Δημοτικό Κυνοκομείο Αλεξανδρούπολης, πρόταση προς τον δήμαρχο Αλεξανδρούπολης (η οποία όμως δεν έγινε δεκτή) περί μείωσης των δημοτικών τελών στους λογαριασμούς της ΔΕΥΑΚ σε όσους υιοθετούν από το Δημοτικό Κυνοκομείο. Το σωματείο αυτό το διάστημα πιέζει τον τοπικό δήμαρχο, ώστε να λειτουργήσει ηλεκτρονική σελίδα υιοθεσιών. Τέτοια σελίδα διαθέτει ο Δήμος Κομοτηνής, αλλά δεν έχει υπάρξει η κατάλληλη προώθησή της μέχρι στιγμής.

Τέλος, ο πρόεδρος του φιλοζωικού σωματείου υπογραμμίζει έναν ακόμη βασικό παράγοντα, που είναι το τσιπάρισμα των σκύλων. Υπογραμμίζει μάλιστα, ότι αυτό δεν πρέπει να γίνεται μόνο στα αδέσποτα, αλλά και στα δεσποζόμενα, ώστε - αν αυτά κάποτε γίνουν αδέσποτα - ο πρώην ιδιοκτήτης τους να φέρει το βάρος της ευθύνης του.