Το «Μακεδονικό» ζήτημα σε πολιτική εκδήλωση φοιτητών του ΔΠΘ

Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας –αλλά και διαχρονικά- έβαλε στο επίκεντρο η ΔΑΠ ΝΔΦΚ Κοινωνικής Διοίκησης Πολιτικών Επιστημών στην ημερίδα που διοργάνωσε στη Λέσχη Κομοτηναίων. 

Το θέμα αυτό ήταν το Μακεδονικό το οποίο οι φοιτητές παρακολούθησαν ιδωμένο μέσα από το πρίσμα των κυρίων Ευριπίδη Στυλιανίδη και Βασίλη Γραμματίκα. 

Ο πρώην υπουργός δήλωσε μάλιστα ιδιαίτερα ικανοποιημένος από το γεγονός ότι παρέστη στη συγκεκριμένη εκδήλωση καθώς η συγκεκριμένη σχολή ιδρύθηκε επί των ημερών του.  

Όσο τώρα για το θέμα αυτό καθαυτό, δεδομένης της μεγάλης πολιτικής του εμπειρίας ο κος Στυλιανίδης έκανε μια αναδρομή στα τεκταινόμενα, αρχής γενομένης από το 1992 οπότε και εισήχθη στην ελληνική πραγματικότητα το συγκεκριμένο ζήτημα. 

«Το 1992 με απόφαση των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο Κωνσταντίνο Καραμανλή διαμορφώνεται ένα εθνικό μέτωπο πάνω στην θέση ότι δεν πρέπει να γίνει καμία χρήση του όρου Μακεδονία, ούτε με επιθετικό προσδιορισμό, ούτε χωρίς αυτόν» είπε ο κος Στυλιανίδης και συνέχισε: «ασκείται στο μεσοδιάστημα αφόρητη πίεση στην ελληνική πλευρά ενόψει της ευρωατλαντικής προοπτικής των Σκοπίων η οποία κινείται όλα αυτά τα χρόνια με το όνομα της ενδιάμεσης συμφωνίας και φτάνουμε το 2008 στο Βουκουρέστι όπου ο πρόεδρος των ΗΠΑ θεωρεί δεδομένο ότι θα επιτευχθεί η ένταξη στο ΝΑΤΟ.

Ο Έλληνας όμως τότε πρωθυπουργός, ο Κώστας Καραμανλής,  έχοντας κάνει  μια οργανωμένη ενημέρωση και συστηματική όλων των πολιτικών ηγετών επιτυγχάνει μια συμμαχία με μεγάλους ηγέτες της εποχής του και ασκεί βέτο. Πρώτον ξεκίνησε από αυτό επιτυγχάνοντας μια ενδιάμεση θέση η οποία έδειχνε την καλή θέληση της Ελλάδος. Η θέση αυτή δεν μιλούσε για επιθετικούς ή γεωγραφικούς ή χρονικούς προσδιορισμούς, είχε τρία σημεία για την κοινώς αποδεκτή λύση, λύση εφαρμοζόμενη για όλες τις χρήσεις και στο σύνταγμα και διμερώς και πολυμερώς στους διεθνείς οργανισμούς και λύση η οποία θα εγγυάται ότι ο όρος Μακεδονία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής πολιτιστικής και ιστορικής ταυτότητας».

Ο κος Στυλιανίδης επικεντρώθηκε στον τρόπο με τον οποίο είχε ενεργήσει τότε η ελληνική διπλωματία στο συγκεκριμένο ζήτημα και μεταξύ άλλων είπε: «Αυτά ήτανε τα τρία δημοσιοποιημένα σημεία σε επίπεδο πρωθυπουργού. Δεν ήτανε τόσο απόλυτη η θέση αυτή, όσο η θέση του 1992 για να δείξει την ελληνική καλή θέληση για λύση και έτσι να εκτεθεί η άλλη πλευρά η οποία προέβαλε έναν εθνικισμό και έναν δογματισμό που την οδήγησε στο τέλος στην απόρριψη και μετά βγήκε η συμφωνία του ΝΑΤΟ. Σε επίπεδο πρωθυπουργού όμως η θέση ήτανε οριοθετημένη. Σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών τα τρία σημεία ήτανε αυτά που σας είπα, είναι πολύ προσεκτικές οι λέξεις, κοινώς αποδεκτή λύση, εφαρμογή erga omnes, κατοχύρωση του όρου Μακεδονία ως αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ιστορικής και πολιτιστικής ταυτότητος. Το τελευταίο αποκλείει την ενδογένεση, δηλαδή αποκλείει την δυνατότητα να εμφανιστεί ένα νέο έθνος που να λέγεται Μακεδονικό, διότι δεν υπήρξε τέτοιο έθνος ποτέ».

Με δεδομένο και το ακαδημαϊκό το υπόβαθρο, ο κος Στυλιανίδης εξέφρασε την εκτίμηση ότι «θα μπορούσε κάλλιστα η Δημοκρατία αυτή να ονομαστεί Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής, όπως έχουμε την νοτιοαφρικανική ένωση με δύο συνιστώσες περιοχές ή εθνότητες, την δημοκρατία της Ιλλυρίας με γλώσσα τα αλβανικά και την δημοκρατία της Βαυαρίας με γλώσσα τα σλαβομακεδονικά. Αυτό που σας λέω, το οποίο είναι ακαδημαϊκή προσέγγιση, δεν είναι πολιτική, πατάει απολύτως και στην ιστορία και στο διεθνές δίκαιο και δίνει την δυνατότητα σε αυτό το κράτος να ενταχθεί στους ευρωατλαντικούς θεσμούς και να παίξει το ρόλο που επιθυμεί να παίξει με την στήριξη της Ελλάδος στην ευρύτερη περιοχή».

Πολιτικά μιλώντας όμως, τόνισε ακόμα ότι «η ΝΔ πιστεύει σε ένα πακέτο το οποίο θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει την οποιαδήποτε ονομασία συμφωνηθεί και στο εθνικό σύνταγμα κάτι το οποίο απέρριψε ο κος Ζάεφ. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε λύση συμφωνηθεί θα έχει μια δυσκολία να περάσει και στο γειτονικό κράτος όχι μόνο με εμάς»

Ο κος Στυλιανίδης δεν περιορίστηκε μόνο στη στάση της Ελλάδας, αλλά προσπάθησε να δει το θέμα και από την πλευρά των Σκοπίων κυρίως δε με τα σημερινά δεδομένα. «Αυτοί που αυτή την στιγμή αγωνιούν να δημιουργήσουν μια πιο ασφαλή προοπτική για τον εαυτό τους είναι οι Σκοπιανοί.

Οι Σκοπιανοί θέλουν επειγόντως να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ για να καλύψουν την άμυνά τους και παράλληλα να ξεκινήσουν την διαπραγμάτευση με την ΕΕ, επομένως αυτοί είναι οι επισπεύδοντες. Αυτοί έπρεπε να κάνουν στην παρούσα συγκυρία βήματα καλής θέλησης, αυτοί θα έπρεπε να είναι πιο διαλλακτικοί στο θέμα του ονόματος και του συντάγματος για να μπορέσει να βρεθεί ένας κοινός τόπος.

Εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε τον ευρωατλαντικό της προσανατολισμό όχι όμως σε βάρος των στρατηγικών συμφερόντων της χώρας μας και όχι σε βάρος της ιστορίας και της ταυτότητάς μας, αυτή είναι η θέση μας. Αυτό θα έπρεπε να το έχει φροντίσει ο Ζάεφ και επί της ουσίας θα έπρεπε να έρθει με πιο διαλλακτικό τρόπο προς την Ελλάδα

Ο κος Βασίλης Γραμματίκας έκανε μια άλλου είδους προσέγγιση στο ζήτημα, αναλύοντας το από ιστορική σκοπιά και σε σχέση με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, ενώ την εκδήλωση παρακολούθησαν πλήθος φοιτητών που στο τέλος έλαβαν και βεβαιώσεις παρακολούθησης "κατάλληλες για χρήση σε βιογραφικό σημείωμα".