Με την Φωτεινή Ναούμ στην παραλία

Το Δημοκρίτειο Βιβλιοπωλείο παρουσίασε το βράδυ της Τετάρτης 26 Ιουλίου το βιβλίο της Φωτεινής Ναούμ «Υγρή πόλη» σε ένα μαγευτικό σημείο στο χωριό Φανάρι. Το βιβλίο είναι το έκτο κατά σειρά βιβλίο της συγγραφέως η οποία με χαμόγελο και περίσσιο  ενθουσιασμό μίλησε για την «Υγρή πόλη που είναι μια πόλη μαγική». Η Ιωάννα Δεμιράκη ιδιοκτήτρια του  βιβλιοπωλείου προλόγισε την παρουσίαση του βιβλίου και στη συνέχεια ο Ανέστης Μιμίκος μίλησε για το βιβλίο. 

Έπειτα τον λόγο πήρε η ίδια η συγγραφέας η οποία μοιράστηκε μαζί με το κοινό σκέψεις και συναισθήματα για το βιβλίο και τη σύγχρονη ζωή γενικά. «Ο άνθρωπος μου φαίνεται μαγικό πλάσμα, με συγκινεί και με συναρπάζει, μακάρι να ήξερα τι κρύβει ο καθένας μας μέσα του γιατί ο πλούτος θεωρώ είναι τεράστιος" ανέφερε ανάμεσα σε άλλα,  για να καταλήξει πως η γραφή είναι μια ανάγκη να γνωρίσει τους ανθρώπους αλλά και τον εαυτό της τον ίδιο. Η «Υγρή Πόλη»  αποκαλύπτει είναι η Κομοτηνή χρόνια πριν όπου την  πόλη τη διέσχισε ένα ποτάμι. Είναι ένα βιβλίο που ανατρέχει σε μια άλλη εποχή, τολμηρό, με αντιθέσεις, συμβολισμούς, ερωτισμό αλλά και στοιχεία μεταφυσικά που συναρπάζουν κάθε αναγνώστη.
Λίγα λόγια για το βιβλίο

Ο Λεωνίδας είναι ο αξιοσέβαστος κουρέας της πόλης. Σοβαρός, εχέμυθος, μετρημένος, διατηρεί ένα κουρείο στη σκεπαστή αγορά. Ζει με την κόρη του και τη φιλάσθενη γυναίκα του σ’ ένα παλιό νεοκλασικό. Η απρόσμενη επίσκεψη της Χλόης έρχεται να ταράξει την ήρεμη ζωή του. Το Παρίσι στοιχειώνει την Κομοτηνή. Ο ιδιόρρυθμος, φιλήδονος Ζαν περιπλέκει ακόμα τις ζωές τους.

Σε ένα χωριό λίγο έξω από την πόλη, ο γοητευτικός, φιλόδοξος Ζαχαρίας θα συναντήσει τη συντηρητική Λαμπρινή, θα μαγευτεί από το ήθος της και θα κάνει τα πάντα για να την κατακτήσει. Ευτράπελα, μοιραίες συναντήσεις και πλήθος ιδιόμορφων ανθρώπων στήνουν την τοιχογραφία μιας εποχής. Ήρωες βουτηγμένοι στα πανανθρώπινα πάθη άλλοτε διάγουν μια ζωή συμβατική και άλλοτε πάλι παραδίδονται σε ανομολόγητες επιθυμίες.

Μπορεί ο άνθρωπος να ορίσει τη μοίρα του; Μπορεί ένας έρωτας να σε αλλάξει για πάντα; Να στοιχειώσει τη ζωή, να καταπολεμήσει τον θάνατο; Ένας άνθρωπος που αγαπήθηκε πολύ μπορεί να συνεχίσει να ζει απορρίπτοντας τον ίδιο τον εαυτό του; Τι είναι τελικά πιο ισχυρό, το «πρέπει» ή το «επιθυμώ»;

Η υγρή πόλη είμαι εγώ. Είμαστε εμείς. Η κοινωνία που ζούμε, όλα αυτά που καλούμαστε να βιώσουμε χωρίς να μας έχει προετοιμάσει κανείς. Το ποτάμι άλλοτε ξεσκεπάζει και άλλοτε ενώνει και ευλογεί.