Με τον Πανθρακικό στις αποσκευές του γυρίζει στη Γερμανία

Η αγάπη με την ομάδα της πόλης πηγάζει από την καρδιά του, καθώς η αγάπη του για την Κομοτηνή είναι μεγάλη, ειδικά ως Έλληνα της ξενιτιάς. Με αφορμή την αγάπη του και για το ποδόσφαιρο, η παρουσία του στο ΔΑΚ Κομοτηνής για τον πρώτο επίσημο αγώνα του Πανθρακικού μόνο χαρά και ικανοποίηση θα μπορούσε να του δώσει, πριν το ταξίδι της επιστροφής του πίσω στη Γερμανία εν όψει του χειμώνα.

Παρόλο που το σημείο που διανύουμε δεν είναι αρκετό για να βγάλει κανείς συμπεράσματα για το αμφίρροπο, όπως όλα δείχνουν πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής κατηγορίας, δεδομένου πως βρισκόμαστε μόλις στην πρώτη αγωνιστική, ο ίδιος δηλώνει αισιόδοξος. Υπάρχει γενικότερα πίστη για την ομάδα και ελπίδα πως κάτι καλύτερο θα παρουσιάσει η ομάδα της Κομοτηνής φέτος.

Μόνο με την «αγκαλιά» του κόσμου θα πάει μπροστά η ομάδα
Δίχως την στήριξη του κόσμου οποιαδήποτε προσπάθεια γίνει από την ομάδα δεν θα έχει αντίκρισμα, τόνισε χαρακτηριστικά ο Κιαζήμ. «Με τη βοήθεια των ανθρώπων της Κομοτηνής και με τη συμβολή τους, μόνο τότε η ομάδα της Θράκης μπορεί να ελπίζει σε καλύτερες μέρες» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο ίδιος όπως μας ενημέρωσε, επισκέπτεται συχνά τη Signal Iduna Park -όπου παίζει η ομάδα της Γερμανίας-, στην πόλη που ζει. «Πηγαίνω συχνά στο γήπεδο εκεί, είναι σαν θέατρο!» και συμπλήρωσε «μακάρι και εδώ στην Ελλάδα να επιστρέψει η ποδοσφαιρική Υγεία στα γήπεδα, το έχουμε όλοι ανάγκη».

Η ανάγκη προβολής της Θράκης είναι επιτακτική και μέσω της ποδοσφαιρικής κοινότητας μπορεί αυτό να επιτευχθεί. Η σπουδαιότητα της καλλιέργειας του «ανήκειν» σε μία κοινωνία που μας διχάζει συνεχώς, με την εμφύσηση του αισθήματος του «διαφέρειν», μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει. Ο δε συνδυασμός με το φίλαθλο πνεύμα και την αγάπη των ανθρώπων της επαρχίας για τις τοπικές τους ομάδες είναι καιρός να επιστρέψουν στην Κομοτηνή και όχι μόνο.

Η «φιλοξενία» των ελληνικών γηπέδων σε ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες
Να σημειωθεί, πως ο Κιαζήμ παρακολούθησε ολόκληρο τον αγώνα δίπλα από το πάγκο που φιλοξενεί τον γιατρό της αναμέτρησης. Μακάρι τέτοιες μορφές να κοσμούν τα ελληνικά γήπεδα και με τη σειρά τους αυτά να είναι προετοιμασμένα κατάλληλα να δεχθούν ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Μπορεί να απέχουμε πολύ από αυτό, αλλά δεν είναι ποτέ αργά η πολιτεία και οι αρμόδιοι φορείς να εντάξουν, επιτέλους, στα ελληνικά γήπεδα κατάλληλες εγκαταστάσεις για ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες, οικογένειες και μικρά παιδιά.