Οι αφανείς ήρωες στη μάχη με τις φλόγες

Εκτός από τους πυροσβέστες και τους ανθρώπους της πολιτικής προστασίας, που δίνουν άνισο αγώνα με τις φλόγες στη Ροδόπη, αναφορά πρέπει να γίνει και στους αφανείς ήρωες των πύρινων μετώπων, τους Κομοτηναίους εθελοντές κι εθελόντριες.

Είναι οι άνθρωποι της καθημερινότητας, που ο καθένας έχει διαφορετική δουλειά, άνδρες, γυναίκες, νέοι ή μεγαλύτεροι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, από Κομοτηνή ή χωριά, από πυρόπληκτες περιοχές αλλά κι από περιοχές που δεν έχει περάσει φλόγα. Όλοι και όλες όμως, άφησαν πέρα την καθημερινότητά τους κι έσπευσαν χωρίς δεύτερη σκέψη στο μέτωπο. Προσφέρουν ανοίγοντας πρόχειρες αντιπυρικές ζώνες με δικά τους μηχανήματα κι εργαλεία, σπεύδουν να κρατήσουν μάνικες, να απομακρύνουν συμπολίτες μας ηλικιωμένους ή ευπαθείς. Πάντα μετά από συνεννόηση με την Πυροσβεστική, την Πολιτική Προστασία και την Αυτοδιοίκηση αναφορικά με το που υπάρχουν ανάγκες, κι όχι αυτενεργώντας και παριστάνοντας τους αυτόκλητους σωτήρες.

Τους συναντάμε παντού
Κι εμείς που προσπαθούμε να ενημερώσουμε 24ωρες το 24ωρο άπαντες, μέσα από το www.xronos.gr και να διεισδύσουμε πιο βαθιά στην κατάσταση μέσα από τις σελίδες του «Χ», ώστε να μη θρηνήσουμε θύματα, συναντήσαμε πάρα πολλούς εθελοντές στα μέτωπα. Με τη βοήθεια της Περιφερειακής Ενότητας Ροδόπης στα υλικά, έδιναν σε κάθε σημείο του Νομού Ροδόπης νερά, τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης σε πυροσβέστες που ξημεροβραδιάζονται στις φλόγες, εργαζομένους και φυσικά άλλους εθελοντές.

Μέχρι και στην πυρκαγιά της Συκορράχης, τις τελευταίες βραδινές ώρες της Τρίτης, συναντήσαμε Κομοτηναίο συμπολίτη μας, πρόσφατα παντρεμένο με παιδί, μαζί με καλή ομάδα φίλων εθελοντών, να δίνουν νερά κι ό, τι άλλο χρειάζονταν οι πυροσβέστες μας. Ο Δημήτρης, ο Κώστας, ο άλλος Δημήτρης, ο Ριτβάν, ο Χαρούν, η Αναστασία, η Εύα, ο Κωνσταντίνος, ο Γιάννη, η Βίλμα, ο Μπάμπης, ο Σταύρος, ο Άγγελος, ο Μιχάλης, η νεολαία στον Ίασμο, στη Γρατινή, στα Κασσιτερά, στα Πετρωτά. Παντού είδαμε πολλούς και πολλές, άξιους και άξιες συγχαρητηρίων.

Ενωμένοι και την επόμενη μέρα
Μακάρι, όταν σβήσουν οι φωτιές, ενωμένοι την επόμενη μέρα όλοι να διεκδικήσουν τα αυτονόητα αντιπυρικά έργα πρόληψης, καθώς επίσης την αναγκαία στελέχωση των πυροσβεστικών κλιμακίων, ώστε να μη γίνουμε ξανά μάρτυρες τέτοιας καταστροφής.