Ψευδοκράτος, μια ντροπή 33 ετών

Ήταν 15 Νοεμβρίου του 1983 όταν ο τότε ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς ανακήρυττε τη σύσταση της «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου» στα κατεχόμενα. 

Η ονομασία αυτή δεν έγινε δεκτή από κανέναν επίσημο φορέα παρά μόνο από την Τουρκία, ενώ είχε καταδικαστεί και από τον ΟΗΕ. Παρόλα αυτά, το «ψευδοκράτος» εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και σήμερα με όλες τις προσπάθειες που έχουν γίνει για την επίλυση του κυπριακού να πέφτουν στο κενό. 

Αφορμής δοθείσης από τη «μαύρη» επέτειο, οι Κύπριοι φοιτητές της Κομοτηνής διοργάνωσαν χθες πορεία διαμαρτυρίας στην Κομοτηνή με κεντρικό σύνθημα «η Κύπρος είναι ελληνική». 

Η πορεία ξεκίνησε από την Παλιά Νομική και κατέληξε στο τουρκικό προξενείο αφού διέσχισε την πλατεία, τη λεωφόρο Ηρώων και κατέληξε στο τουρκικό προξενείο, στο οποίο όμως η πρόσβαση δεν ήταν επιτρεπτή. 

Η είσοδος του στενού που οδηγεί στο κτίριο του προξενείου ήταν αποκλεισμένη από άνδρες των ΜΑΤ, ωστόσο οι τόνοι δεν ανέβηκαν. Απλώς οι φοιτητές – μέλη της πορείας παρατάχθηκαν έναντι των αστυνομικών και φώναξαν τα συνθήματά τους, και ανέγνωσαν τα ψηφίσματα της διαμαρτυρίας τους. Εξ αυτών έγιναν γνωστά τα αιτήματά τους, που έχουν να κάνουν φυσικά με την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από το νησί και της εξεύρεσης μίας κοινά αποδεκτής λύσης για το κυπριακό, η οποία όμως να είναι «δίκαιη», όπως ανέφεραν. 

«Η Κύπρος είναι ένα κράτος και όχι δύο» κατέληξε το ψήφισμα των Κυπρίων φοιτητών της Κομοτηνής, στο κείμενο του οποίου, μεταξύ άλλων, τονίστηκε ότι «μπορεί οι νεότερες γενιές Κυπρίων να μην έχουν ζήσει τα γεγονότα της Κατοχής ή να μην έχουν αναμνήσεις από τα κατεχόμενα, αλλά έχουν πάντα το δικαίωμα να γνωρίσουν τα μέρη όπου έζησαν και μεγάλωσαν οι γονείς και οι παππούδες τους». 
Ψήφισμα διαμαρτυρίας ανέγνωσε και εκπρόσωπος της κυπριακής φοιτητικής κοινότητας της Ξάνθης που συμμετείχε στην πορεία. Και αυτό το ψήφισμα κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος με κεντρικούς άξονες την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από το νησί, την αναγνώριση του προσφυγικού καθεστώτος, την παροχή πληροφοριών για τους αγνοούμενους και εν τέλει την ελεύθερη διακίνηση εντός του νησιού.

Από τη ρητορική της πορείας δεν έλειψαν φυσικά οι Ισαάκ και Σολωμού, τους οποίους οι φοιτητές (και όχι μόνο) χαρακτήρισαν «ήρωες» και η κινητοποίησή τους ολοκληρώθηκε με τον Εθνικό Ύμνο. 

Όμως, για να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο οι Κύπριοι φοιτητές αποστράφηκαν το τουρκικό προξενείο, στο οποίο εν τέλει μία αντιπροσωπεία τους θυροκόλλησε τα δύο ψηφίσματα.