Κώστας Λιούρτας: «Κρατάω πάντα τον λόγο της ανδρικής μου τιμής»

Συνταξιούχος επίτιμος πρόεδρος τώρα και σε τηλεοπτική εκπομπή, με θέμα τον επαγγελματία, δίνοντας το παρόν του και σχολιάζοντας τα καλώς και κακώς κείμενα. Το ότι του αρέσει η προβολή, το γυαλί, η δημοσιότητα, η ανάμειξη στα δημόσια πράγματα είναι το σαράκι του, το οποίο δεν κόβεται έτσι απλά. Αντίθετα, το κάνει με τις δόσεις που θέλει επιλεκτικά, βρίσκοντας κάθε φορά τρόπο να’ ναι στα πράγματα ο Κώστας Λιούρτας, που ωστόσο  αποζητά την παρέα των ζώων, που έχει στη φάρμα του. ‘Αυτά σε κοιτούν πάντα μ’ ένα βλέμμα αγάπης κι ευγνωμοσύνης, όταν τα προσεγγίσεις» θα πει. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλά για το ελληνοτουρκικό φόρουμ, για τις επιλογές του, το ταξίδι στην Ισπανία, αλλά και τον προσωπικό του χώρο, το κτήμα του,στο οποίο ηρεμεί.
Όσον αφορά το ταξίδι που έκανε το επιμελητήριο στην Σεβίλη της Ισπανίας, υπάρχουν διάφορες φωνές που λένε ότι σε αυτά τα ταξίδια βλέπουμε και άτομα που είναι εκτός κλάδου, όπως για παράδειγμα μιλάμε για τους εστιάτορες όπου στο ταξίδι υπήρχαν και άτομα εκτός του κλάδου.
-Υπήρχαν θέσεις που δεν καλύφθηκαν, ο πρόεδρος έστειλε 290 επιστολές αλλά δυστυχώς οι επαγγελματίες δεν ανταποκρίθηκαν. Ήταν πληρωμένο ταξίδι από την Ε.Ε. από το πρόγραμμα Leonardo Da Vinci, από την στιγμή που δεν βρέθηκαν εστιάτορες να πάνε, πήγε η διοικούσα, δεν είναι κακό, με την έννοια ότι αφού έτσι και αλλιώς οι θέσεις ήταν ελεύθερες, αν υπήρχαν ακόμη πέντε εστιάτορες θα ερχόταν και αυτοί και αν ήταν ακόμη 10 εστιάτορες δεν θα πήγαιναν τα μέλη της διοίκησης. Δηλαδή τα μέλη της διοίκησης πήγαν σαν εστιάτορες ενώ δεν είναι, για να μην χαθούν οι θέσεις.
Στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, τελείωσε ο αγώνας που κάνατε με τον κ.Κοτσάκη. Τι έφταιξε και δεν καταφέρατε τον στόχο που είχατε θέσει. Φαινόταν ότι ο Κώστας Λιούρτας θα ήταν το δυνατό χαρτί του Δημήτρη Κοτσάκη. Τι έγινε εκεί;
-Δεν υπάρχουν “δυνατά χαρτιά” από την στιγμή που ο κόσμος καταλήγει στο τι θέλει. Το κριτήριο του κόσμου είναι αλάνθαστο. Το αν μεθαύριο αποδειχτεί ή αποδεικνύεται κάθε φορά ότι κακώς σκέφτηκε, το διορθώνει ο ίδιος ο κόσμος, έτσι αποφάσισαν οι ψηφοφόροι, έτσι αποφάσισε ο δημότης Κομοτηνής σε αυτόν τον μεγάλο δήμο όπως έγινε και έτσι έπραξε. Το ότι δεν τράβηξε ο Κοτσάκης ή ο Λιούρτας ή ότι δεν βγήκε ο Κοτσάκης, αυτά δεν φταίει κανείς με την έννοια ότι δεν θέλησαν αυτόν οι ψηφοφόροι και θέλησαν τον επόμενο.
Κάτι πρέπει να φταίει όμως.
-Το έχω πει πάρα πολλές φορές, ότι στους εκλεγμένους εγώ βγάζω το καπέλο, όποιος και αν είναι εκλεγμένος, ο χειρότερος εκλεγμένος. Όταν εκλέχτηκε ο Δημ. Κοτσάκης εγώ ήμουν τελείως αντίθετος μαζί του κι όμως πήγα το πρώτο 20ήμερο, που με κατηγόρησαν γι’ αυτό και του είπα «δεν ήθελα να βγεις, έκανα αγώνα να μην βγεις εσύ, όμως βγήκες, από την στιγμή που βγήκες, που σε θέλει ο κόσμος, είμαι και εγώ μαζί σου», δεν μπορώ να πάω εγώ κόντρα στους ανθρώπους και ότι χρειαστείς σε τρία λεπτά θα είμαι μαζί σου και πράγματι συνεργαστήκαμε. Τον πρώτο καιρό θέλησε και αυτός να κάνει το κομμάτι του, να είναι στην κόντρα στην πολιτική, δεν τα κατάφερε όμως γιατί φωνή λαού- οργή Θεού, κατάλαβε ότι δεν μπορεί να τα βάλει με το επιμελητήριο και αναγκάστηκε και αυτός να ακολουθήσει τον δρόμο της λογικής. Όταν πια στις δεύτερες εκλογές πήγα μαζί του, πήγα για έναν λόγο βασικό για εμένα τον οποίο δεν έκατσα ποτέ να τον πω και με κατηγόρησαν γι’ αυτό. Δεν πειράζει όμως. Εγώ δήλωσα κάποτε ότι θέλω να κατέβω στην δημαρχία, θέλω να βοηθήσω αυτό τον τόπο αμισθί, αυτό πείραξε πάρα πολύ. Αυτό, έγινε μια ειδική σύσκεψη μεταξύ κάποιων ανθρώπων και είπαν «εκτός τον Κώστα Λιούρτα», μην έρθει ο Κώστας Λιούρτας και μιλάει εδώ «αμισθί» και χωρίς λεφτά και ξέρω εγώ, καταλαβαίνετε, άνθρωποι άνεργοι, κάποιοι όχι όλοι, γιατί αυτοί που εκλεγήκαν είναι νοικοκύρηδες, επιστήμονες, είναι επιχειρηματίες, αλλά κάποιοι από αυτούς τους ανέργους είπαν «εκτός του Κώστα Λιούρτα, στο ψηφοδέλτιο Πετρίδη», γιατί άρχισε να μιλάει πολύ για αμισθί και σήμερα αυτοί απολαμβάνουν τα 2500 ευρώ τον μήνα και εγώ ζήτησα να προσφέρω αμισθί. Έτσι λοιπόν η απόφαση του Γιώργου Πετρίδη ήταν εκτός τον Κώστα Λιούρτα, αυτός ήταν αρχηγός, αυτός αποφάσιζε. Δικαίωμα του, καλά έκανε, δεν τον κατηγορώ και εγώ επειδή ήθελα να προσφέρω στον τόπο μου που υπεραγαπώ και έχω προσφέρει πάρα πολλά, ήθελα να προσφέρω και πάλι, δεν πήγα να ρίξω το ΠΑΣΟΚ, δεν πήγα να ρίξω την ΝΔ, δεν με ενδιέφερε εξάλλου, ήταν χίλιοι υποψήφιοι και όλοι έλεγαν ότι κατεβαίνουν για το καλό του τόπου.
Ο κ. Κοτσάκης ήταν η δεύτερη επιλογή δηλαδή;
-Ναι βεβαίως και μέχρι τελευταία στιγμή του έλεγα αν με καλέσει ο Γιώργος Πετρίδης εγώ Δημήτρη θα πάω με τον Γιώργο Πετρίδη. Μέχρι τελευταία στιγμή. Όταν πλέον μου διαβεβαιώθηκε ότι εγώ θα είμαι εκτός ψηφοδελτίου Πετρίδη, τότε πήγα στον Κοτσάκη που του είχα ορίσει ημερομηνία την 1η Οκτωβρίου θα πιούμε καφέ και θα συζητήσουμε, τότε πήγα όπως ήταν το ραντεβού και του είπα «ναι δέχομαι». Εγώ δεν δίνω ψεύτικες υποσχέσεις, τον λόγο μου τον κρατάω, έκλεισα τα 60 μου και πορεύτηκα με τον λόγο της αντρικής μου τιμής και όταν θα τον δώσω αυτό τον λόγο τον κρατάω, το ίδιο έκανα και στην προκειμένη περίπτωση.
Από την στιγμή που δεν με ήθελε ο Γιώργος Πετρίδης, έτσι αποφάσισε – καλά έκανε, εγώ επειδή ήθελα να προσφέρω κάπου έπρεπε να πάω και επειδή υπολόγιζα ότι θα είναι ή Πετρίδης ή Κοτσάκης, ένας από τους δύο θα έβγαινε – οι άλλοι δεν είχαν ελπίδα να βγουν πρώτοι, είπα με έναν από τους δύο.
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που δεν έχω τι να κάνω, έχω πάρα πολλά πράγματα να κάνω, ήδη τελείωσα ένα βιβλίο με 1000 ανέκδοτα το οποίο γράφω «δεν πωλείται, χαρίζεται», έχω πάρα πολλές συλλογές.
Τι κάνει ο Κώστας Λιούρτας αυτή την περίοδο;
-Πρώτα ασχολούμαι με τα ζωντανά μου, με την φάρμα μου. Όταν περάσεις τα 60 θα θέλεις να δεις πολύ λίγους ανθρώπους. Αν αγαπάς όμως τα ζώα θα θέλεις να βλέπεις εκείνα τα μάτια που θα σε περιμένουν να τα ταΐσεις που το πρωί είναι μέσα στην χαρά που σε βλέπουν με έναν κουβά να πηγαίνεις, θα δεις πόσο πιο ωραία είναι τα ζώα από κάποια «ζώα» με δύο πόδια που κυκλοφορούν και δυστυχώς είναι πάρα πολλά.
Μια ασχολία μου είναι τα ζώα μου και μια άλλη οι συλλογές μου, είτε είναι από στύλο, είτε αναπτήρες, είτε παλιά αντικείμενα αντίκες που έχω πάρα πολλά και κάποια στιγμή όταν τελειώσει η φάρμα μου και η έκθεση με τις αντίκες, τότε θα μπορώ να καλέσω και κάποια σχολεία για να τα επισκεφτούν. Θα χαρώ πάρα πολύ μια δασκάλα να πάρει τα παιδιά και να έρθει, φυσικά δωρεάν.
Ακούγονται σενάρια που λένε ότι θα σας δούμε στα ΜΜΕ του τόπου. Ισχύει;
-Έχω μια πρόταση για την «ώρα του επαγγελματία». Εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος και ούτε θα κάνω ποτέ τον δημοσιογράφο, όμως όλα αυτά τα χρόνια είχα ένα μεράκι για τους επαγγελματίες, να ακουστεί η φωνή του επαγγελματία, έτσι, αλλιώς, αλλιώτικα, να ακουστεί η φωνή του. Κάποιος μου πρότεινε να κάνω μια  τηλεοπτική εκπομπή, την ώρα του επαγγελματία της Θράκης, γιατί τα πράγματα άρχισαν να στενεύουν. Αρχίσαμε να μην έχουμε καμία επιδότηση, κανένα δάνειο, άρχισε να μας λείπει το 12% που κάποιοι το περιμένουν που είναι κάποια εκατομμύρια ευρώ που δεν είναι μονάχα της Ροδόπης αλλά είναι της περιφέρειας, δεν θέλω να κάνω τον δημοσιογράφο, όμως θα μπορέσω πιστεύω μέσα από αυτή την εκπομπή αν ευοδώσει και αν γίνει να πούμε τα προβλήματα μας, να πούμε τι συμβαίνει σήμερα στο πανεπιστήμιο, στο ΤΕΒΕ, στο ΙΚΑ, τι γίνεται με τους συνταξιούχους του ΤΕΒΕ που προχθές πήγα και μου έσκισαν το βιβλιάριο υγείας και μου είπαν φύγε από εμάς, που να πάω βρε παιδιά – εγώ 41 χρόνια ήμουν στο ΤΕΒΕ, μου λένε τώρα θα πας στο ΙΚΑ, τι δουλειά έχω εγώ στο ΙΚΑ. Εμένα με παρακολουθεί ένας γιατρός – δόξα τω θεώ δεν έχω κάτι, όμως ένας άλλος που είναι ασθενής, που τον παρακολουθούν 10 γιατροί του ΤΕΒΕ, σήμερα ξαφνικά θα πάει σε άλλους γιατρούς και σε ποιους γιατρούς, του ΙΚΑ, που το χαρτί από έξω λέει 09:00 και αυτοί πηγαίνουν στις 11:00, δηλαδή αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να τα πούμε, ποιος θα τα πει, κανείς δεν τα λέει.
Αν μπορέσουμε και υψώσουμε την φωνή μας και ας υπάρχει και ένας φόβος αν θέλετε, γιατί ο φόβος φυλάει τα έρμα, να ξέρει ο γιατρός που πιάνει στις 09.00 δουλειά, να μην στήνει τον κόσμο απ’ έξω, δεν είναι πρόβατα ο κόσμος, να ξέρει ότι θα πάμε να παρακολουθήσουμε, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ΣΔΟΕ μήπως ένας καφετζής δεν κόψει μια απόδειξη του 1ος ευρώ και από την άλλη μια δημόσιος υπάλληλος να αφήνει την τσάντα της στο τραπέζι και το τρανζίστορ αναμμένο και να λέει «κάπου πετάχτηκα» και αυτή να βρίσκεται στην Βραζιλία διακοπές και δεν είναι ένα και δύο αυτά. Γιατί δεν υπάρχει ΣΔΟΕ στο δημόσιο; Δεν φτάνει που δεν υπάρχει ΣΔΟΕ στο δημόσιο, υπάρχει και το προνόμιο της έγκαιρης προσέλευσης στην δουλειά, τι λέμε τώρα; Σε ποια χώρα ζούμε; Αυτή την χώρα θέλουν οι Έλληνες; Έτσι την θέλουν;
Αυτό βεβαίως είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, όμως αν τα καταφέρουμε, λέω, από κάποια εκπομπή και καταφέρουμε κάτι, κάναμε, αν δεν καταφέρουμε κάτι, τι είχε Γιάννη – τι είχα πάντα. Ας το προσπαθήσουμε λοιπόν.