Μικροκομοτηναίικα 04-10-2024

Ιδέες, προτάσεις, ακόμα και μελέτες υπάρχουν, όπως και ολοκληρωμένοι σχεδιασμοί, αλλά και σχέδια ανασυγκρότησης. Όταν όμως φτάνουν στο δια ταύτα όλα, να κουμπώσουν δηλαδή σε ένα χρηματοδοτικό εργαλείο, ή να χρηματοδοτηθούν από την ελληνική πολιτεία, τότε πολύ απλά τα περισσότερα δεν ολοκληρώνονται.
Χρήματα δεν υπάρχουν διαμηνύουν συνεχώς από τα κεντρικά. Λόγου χάριν οι δήμοι και οι ΔΕΥΑ επιβαρύνονται υπέρμετρα τα τελευταία χρόνια και διογκώνονται τα χρέη τους από τις μεγάλες τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος, χωρίς καμία επιδοματική πολιτική.
Αλλά όλα τα προγράμματα που προτείνονται από τους δήμους για την ενεργειακή τους αναβάθμιση που θα μηδενίζουν το κόστος της ενέργειες, δεν προχωρούν, αφού δεν ανταποκρίνεται η ελληνική πολιτεία, όπως τα δύο μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα που έχουν προταθεί με ολοκληρωμένες μελέτες και από το δήμο Κομοτηνής.
Που θα έλυναν τα προβλήματα και το κόστος ηλεκτροδότησης όλων των σχολείων, των δημοτικών κτιρίων, αλλά επί ματαίω περιμένουν το πράσινο φως, που δεν έρχεται. Ήρθε όμως το πρόγραμμα «Απόλλων» με τις ενεργειακές κοινότητες όλων των δήμων, μέσω περιφέρειας.
Αλλά ουδείς γνωρίζει τίποτα, όπως πότε θα προχωρήσει, τι αναλογεί στον κάθε δήμο, εάν θα καλυφθούν τελικά όλες οι ανάγκες που υπάρχουν και ποιος ουσιαστικά θα πρωτοπάρει. Δηλαδή ποιος νουνός και ποιος κουμπάρος.
Αρκεί όλα αυτά να ελέγχονται πάλι από τα κεντρικά με κατευθυνόμενα έργα, για να αποδειχθεί ότι η αυτοδιοίκηση δεν έχει καν το δικαίωμα του αυτοδιοίκητου. Ας αρκεστεί με ότι τις παρέχεται από τα κεντρικά.

Φιλόδοξο, ολιστικό, στοχευμένο και προς τη σωστή κατεύθυνση δομημένο, είναι όπως πληροφορούμαστε και το σχέδιο ανασυγκρότησης που εκπόνησε η ομάδα εργασίας του Σωματείου «Διάζωμα» για την ανασυγκρότηση του Έβρου μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές.
Εξάλλου πώς μπορεί να γίνει πραγματική και ουσιαστική ανασυγκρότηση ενός νομού που έχει πληγεί σε μεγάλο βαθμό, αν δεν γίνουν έργα υποδομών, δεν στηριχτούν οικονομικά όσοι επλήγησαν και δεν επουλωθούν όλες οι πληγές; Και αφού ολοκληρώθηκε η μελέτη, περίμεναν χθες εναγωνίως από τον πρωθυπουργό να αναγγείλει γενναίες παρεμβάσεις και χρηματοδοτήσεις.
Και θα πρέπει να αναφέρουμε βέβαια ότι ο πρωθυπουργός ήρθε προετοιμασμένος και με μία δέσμη μέτρων και παρεμβάσεων για το γειτονικό μας νομό, δομημένα όμως με το γνωστό τρόπο, δηλαδή να διατεθούν και να υλοποιηθούν λιγότερα σε πρώτη φάση, που δεν καλύπτουν σαφώς τις ανάγκες, αλλά να υλοποιηθεί ο σχεδιασμός σε βάθος χρόνου.
Υποσχόμενος ότι θα αντληθούν από τα λεφτά του Ταμείου Ανάκαμψης 100 εκ. ευρώ για τον Έβρο μόνο, όμως για περιβαλλοντικά έργα και την υγεία. Οι δεσμεύσεις όμως σε βάθος χρόνου δεν είναι κάτι συγκεκριμένο και ούτε πιστώσεις στους προϋπολογισμούς των επόμενων χωρών.
Και επόμενο είναι ανά πάσα στιγμή να μεταβάλλονται και να τροποποιούνται. Και φυσικά αν έρθει η επόμενη καταστροφή σε άλλο τόπο, πολλά ξεχνιούνται και αναπροσαρμόζονται αφού τίθενται άλλες προτεραιότητες.
Κάτι ξέρουν οι κάτοικοι της Ηλείας και της Εύβοιας που ότι πρόλαβαν πήραν με τα δικά τους σχέδια ανασυγκρότησης, αφού προτεραιότητα είχε πέρυσι η Θεσσαλία με τις μεγάλες πλημμύρες. Όπως πήραν αναβολή σιδηροδρομικά έργα στην περιοχή μας, για να αποκατασταθεί ο σιδηρόδρομος στη Θεσσαλία.
Άρα έργα που δεν γίνονται άμεσα και αν δεν υπάρχουν συγκεκριμένες πιστώσεις, άγνωστο είναι το πότε και αν θα υλοποιηθούν. Ίσως να μπουν και αυτά στο συρτάρι με τα ανεφάρμοστα πορίσματα της Διακομματικής Επιτροπής για τη Θράκη.

Έστω μισό και κολοβό, αφού το 30% των εκτάσεων δεν έχουν καταγραφεί στη Ροδόπη, με το δήμο Αρριανών να φθάνει και το 60% σε αχαρτογράφητα, ψηφίστηκε το νομοσχέδιο του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης και ολοκληρώθηκε τυπικά η κτηματογράφηση και νομοθετικά.
Έπρεπε οπωσδήποτε να περάσει πριν τη λήξη της χρονιάς για να μπορέσει η κυβέρνηση να πάρει τις ανάλογες χρηματοδοτήσεις από την ΕΕ. Εξάλλου το κτηματολόγιο στη χώρα μας έπρεπε να γίνει εδώ και δεκαετίες.
Το καλό βέβαια είναι ότι άφησαν κάποια παραθυράκια ελπίδας για να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις, πρόσφατα ακόμα για αυτό διαμαρτυρήθηκε και ο δικηγορικός σύλλογος Ροδόπης με τους συμβολαιογράφους ζητώντας παράταση, αφού κινδύνευαν να χάσουν τα ακίνητα τους και όσοι διέθεταν τα νόμιμα έγγραφα κατοχής.
Οι διορθώσεις αυτές είναι σημαντικές όντως αφού δίνει περιθώριο έως και το 2025 να ολοκληρωθεί η κτηματογράφηση και τη δυνατότητα εξωδικαστικής λύσης. Δυσκολίες όμως θα υπάρξουν για τα αμφισβητήσιμα ως δασικές εκτάσεις που θα χρειαστεί και η δικαστική οδός για να τα διεκδικήσουν.
Τα περί τεχνητής νοημοσύνης όμως και τις γρήγορες ταχύτητες ας το αφήσουμε ασχολίαστο, γιατί στη Ροδόπη το σύστημα ακόμα επί μήνες είναι χακαρισμένο από τα κεντρικά και πνίγονται όλοι στους φακέλους του Υποθηκοφυλακείου για να βγάλουν άκρη.
Πεδίο δόξης λαμπρό όμως να επισπεύσουν κάποιοι τις διαδικασίες αν δεν θέλουν να χάσουν τα ακίνητά τους. Αλλά θα το πράξουν; Γιατί μιλάμε πλέον για χιλιάδες υποθέσεις. Και ας κάνουν μία βόλτα να διαπιστώσουν πόσες καθυστερήσεις υπάρχουν στο μεγάλο όγκο συναλλαγών στις αρμόδιες υπηρεσίες.

Καλά ακούγονται όλα αυτά, αλλά θα έπρεπε η δημόσια μηχανή να λειτουργεί με πιο γρήγορος ρυθμούς, για να διεκπεραιώσει και τον όγκο όλων αυτών των υποθέσεων που παραμένουν άλυτες.
Υποστελεχωμένες υπηρεσίες χωρίς προσωπικό, που θα προσληφθεί τώρα όπως μας διαβεβαιώνουν και ιδιαίτερα σε ακριτικές και νησιωτικές περιοχές. Αλλά το πρόβλημα όμως της Ροδόπης είναι εντελώς διαφορετικό και ιδιαίτερα σε πολλά ακίνητα στον ορεινό όγκο. Που το γνωρίζουν όλοι εδώ και δεκαετίες.
Στο περιοχή της Οργάνης και του Κέχρου τουλάχιστον το 60% των ακινήτων δεν δηλώθηκαν στο κτηματολόγιο. Υπάρχει πρόβλημα ιδιοκτησιακού καθεστώτος εδώ και δεκαετίες. Δηλαδή με απλά λόγια παππούδες έχουν δώσει περιουσίες χωράφια και σπίτια στα παιδιά τους και αυτοί στα δικά τους παιδιά χωρίς να έχουν συμβόλαια και τίτλους ιδιοκτησίας.
Και η μόνη οδός για να το καταγράψουν στο κτηματολόγιο θα είναι μέσω χρησικτησίας, μια διαδικασία βέβαια που νομικά κοστίζει κάποιες χιλιάδες ευρώ, που δεν τα διαθέτουν οι περισσότεροι.
Και φυσικά φοβούνται μην βρεθούν και στη μέγγενη των δασικών χαρτών και ενδεχομένως θα πληρώσουν και πρόστιμα μεγάλα που θα υπερβαίνουν και την αξία του ακινήτου. Και θα αναλωθούν σε πολύχρονες δικαστικές διαμάχες.
Και πολλά από αυτά όντως εδώ και δεκαετίες μπορεί να είναι και καταπατημένα εν ολίγοις. Αλλά όταν μία παρανομία παραμένει επί δεκαετίες χωρίς να δίνεται οριστική λύση, προφανώς θα πρέπει να διευθετηθεί με άλλο τρόπο, η με πολιτική απόφαση.
Ειδάλλως φτωχοί άνθρωποι κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, που εκεί γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Κι όσες διορθώσεις κα αν επιτρέπονται να γίνουν μέσω κτηματολογίου δεν τους αγγίζουν.