Μικροκομοτηναίικα 16-01-2025

Το τελευταίο χρονικό διάστημα επικρατούν μάλλον δύο αντιλήψεις περί της πραγματικότητας και της καθημερινότητας των πολιτών. Η πρώτη είναι το πως αντιλαμβάνονται από την πλευρά της κυβέρνησης, την οικονομία, την επιχειρηματικότητα και την αγορά και κατά πόσο ευοίωνα κινούνται οι δείκτες για να πλαισιώσουν το θετικό αφήγημα.
Και η δεύτερη το πως προσλαμβάνουν και αποδέχονται τα όποια οφέλη οι περισσότεροι πολίτες, που έχουν την αίσθηση κυριολεκτικά ότι δεν κινείται τίποτα προς την κατεύθυνση επίλυσης προβλημάτων, ούτε στην κρατική μηχανή, ούτε στην αυτοδιοίκηση, αφού υποτίθεται ότι όλοι σχεδιάζουν ακόμα.
Κι όμως βρισκόμαστε σε μία περίοδο που θα έλεγε και ο Γιώργος Παπανδρέου ότι λεφτά υπάρχουν. Και αυτά είναι φυσικά από το μεγάλο πακέτο πολλών δις του Ταμείου Ανάκαμψης που ήδη μοιράζεται, αλλά ανταποδοτικά ελάχιστα παίρνουν οι μικρότεροι, αφού αποδέκτες είναι λίγοι.
Αλλά και τα χρήματα του ΕΣΠΑ και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, που υποτίθεται έχουν συγκεκριμένες χρηματοδοτήσεις και μόλις κατατεθούν κάποιες προτάσεις και μελέτες, θα ξεκινήσουν και οι εγκρίσεις των έργων.
Όταν όμως βλέπουν οι πολίτες βαλτωμένα και τα ήδη χρηματοδοτούμενα και δημοπρατημένα έργα, άραγε τι να υποθέσουν; Ειδικά όταν τα ευοίωνα στοιχεία που παρουσιάζονται από πλευρά της κυβέρνησης, δεν φέρνουν και κάποια ανταποδοτικά οφέλη στις τοπικές κοινωνίες, τότε ποιον να πιστέψουν;
Εκτός αν στην εποχή της μεγάλης ακρίβειας και των υψηλών τιμών στο ηλεκτρικό και στα καύσιμα, που ροκανίζουν σχεδόν το μισό προϋπολογισμό των νοικοκυριών, θεωρεί κάποιος ότι οι αυξήσεις που δίνονται με το σταγονόμετρο σε εργαζόμενους και συνταξιούχους, μπορούν να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αν δεν γίνει όμως μια γενναία ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου με ευρύτερη διάχυση στην κοινωνία, ωφελημένοι από την στρεβλή μορφή αυτή μορφή ανάπτυξης για λίγους, θα είναι ένα μικρό ποσοστό Ελλήνων. Μια κατάσταση που ζήσαμε και στο παρελθόν. Οι όψεις του ιδίου νομίσματος, που αλλιώς το βλέπουν αυτοί που κυβερνούν και διαφορετικά το ζουν οι πολίτες.

Ούτε σε απλά, αλλά συνάμα σημαντικά προβλήματα μπορούν να δώσουν λύσεις. Και ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι ο τρόπος που χειρίζονται τις επιπτώσεις, τις χρηματοδοτήσεις και τη στήριξη των κτηνοτρόφων της περιοχής μας που κυριολεκτικά έχουν πάθει πανωλεθρία οι άνθρωποι του κλάδου.
Και δεν γνωρίζουν πότε θα μπορέσουν οι ανακάμψουν, αλλά και το κυριότερο ακόμα και αυτά που τους έχουν υποσχεθεί από την πλευρά της ελληνικής πολιτείας περί γρήγορων αποζημιώσεων για να μπορέσουν να διατηρηθούν εν ζωή, δεν έρχονται.
Ούτε και τα πιο απλά, όπως να μοιράσουν ζωοτροφές σε αυτούς που έχουν εν ενεργεία τα κοπάδια τους, κλειστά επί μήνες και υπόκεινται ένα πολύ μεγάλο κόστος, δεν έχουν διευθετηθεί ακόμα.
Και με το δίκιο τους διαμαρτύρονται για πολλοστή φορά οι κτηνοτρόφοι της ΑΜΘ που βλέπουν ότι μόλις καταλάγιασαν και έφυγαν τα φώτα της δημοσιότητας από το μεγάλο αυτό πρόβλημα που έπληξε την περιοχή μας στον κτηνοτροφικό κλάδο, ξεχάστηκαν τα πάντα.
Τι περιμένουν δηλαδή και πότε άραγε για να στηρίξουν έναν που πλήττεται; Μήνες αργότερα, ή την ώρα που αντιμετωπίζει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα επιβίωσης της οικογενείας του, αλλά ακόμα και τη βιωσιμότητα της κτηνοτροφικής του επιχείρησης;
Κι όμως αποκομίστηκε η λανθασμένη αντίληψη ότι και καλές αποζημιώσεις πήραν και τα κοπάδια τους θα μπορέσουν να ξαναφτιάξουν και η κτηνοτροφία θα επανέλθει στα πρότερα επίπεδα, σύμφωνα με αυτά τα οποία εξαγγέλλονται από το αρμόδιο υπουργείο και τοπικούς κυβερνητικούς βουλευτές.
Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική, αλλά η κοινωνία αποκομίζει την εντύπωση ότι όλα αυτά έγιναν και ενδεχομένως να βγήκαν και ευνοημένοι κάποιοι. Πάλι οι δύο όψεις της ίδιας πραγματικότητας, το πώς την αντιλαμβάνονται οι υπεύθυνοι και οι πως οι κτηνοτρόφοι που περιμένουν να διαχειριστούν τις ζημιές και τις καταστροφές και κυρίως βέβαια να επιβιώσουν.

Τον Κώστα Τασούλα πρόεδρο της βουλής που προέρχεται για από τα σπλάχνα της Νέας Δημοκρατίας, που διατηρεί όμως και χαρακτηριστικά ενός υπερκομματικού υποψηφίου, αφού απανωτά στηρίχτηκε από πολλά κόμματα για τη θέση που κατέχει και έχει τα απαραίτητα προσόντα και γνώσεις για να ανταπεξέλθει και στο νέο θεσμικό ρόλο, επέλεξε για υποψήφιο ΠτΔ ο πρωθυπουργός.
Περιγράφαμε και στο σχόλιο της προηγούμενης ημέρας ότι τελικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενδεχομένως θα κάνει την υπέρβαση για να επιλέξει ένα πρόσωπο της δικής του παράταξης, συνεργάσιμο προφανώς, για να μη δημιουργούνται και προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας.
Επιλογή του πρωθυπουργού ήταν να αγνοήσει παντελώς τις παραινέσεις και προτάσεις του Νίκου Ανδρουλάκη για ευρύτερη συνεργασία, αλλά ακόμα και τις δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι οι περισσότεροι Έλληνες ήθελαν έναν υποψήφιο από τον ευρύτερο χώρο της κεντροδεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας, που να μην ανήκει βέβαια στο κόμμα της ΝΔ.
Επόμενο ήταν η απόφαση αυτή να φέρει πλήθος αντιδράσεων από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και από το ΠΑΣΟΚ ακόμα που σε πρώτη φάση τουλάχιστον θα προτείνει δικό του πρόσωπο ως υποψήφιο. Αφού η παράδοση ως υποψηφίου ΠτΔ από έναν άλλον πολιτικό χώρο με υπερκομματικά κριτήρια καταστρατηγήθηκε.
Θα αποδεχτεί όμως το ΠΑΣΟΚ έστω την πρόταση Μητσοτάκη όταν έρθει η ώρα στην κάλπη και μετά από τις πρώτες άκαρπες προσπάθειες εκλογής ΠτΔ; Θα επαναξιολογήσουν και άλλα κόμματα τη στάση τους λίγο πριν οδηγηθούμε στη λύση της 4ης ψηφοφορίας με την σχετική πλειοψηφία του κοινοβουλευτικού σώματος;

Όπως και να έχουν τα πράγματα όμως η ΝΔ με βάση τις αλλαγές που έχουν γίνει στο Σύνταγμα δεν πρόκειται να οδηγηθεί σε πρόωρες κάλπες σε περίπτωση που δεν υπάρχει πλειοψηφία για την εκλογή του ΠτΔ και μπορεί να τον εκλέξει και με τις δικές της μόνο δυνάμεις.
Εξάλλου είναι και το πρώτο κόμμα με πλειοψηφία στη βουλή και απέχει παρασάγγας βέβαια σε ποσοστά από τα άλλα κόμματα. Συνεπώς ο πρωθυπουργός δεν θα ήθελε να υποκύψει σε παζάρια και εκπτώσεις σε συνεργασίες με άλλα κόμματα, θεωρώντας ότι μια τέτοια κίνηση θα τους έδινε και επικοινωνιακά κάποια μπόνους.
Ίσως εκτίμησε ακόμα ότι βέβαια διαχρονικά για την επόμενη εκλογική μάχη, την δυνατότητα του υποψηφίου προέδρου Κώστα Τασούλα να κάνει παρασκηνιακά τις προσεγγίσεις με τους αρχηγούς κάποιων κομμάτων που τον στήριζαν στη βουλή, για να πετύχει μεγαλύτερη στήριξη προς το πρόσωπό του.
Είναι ξεκάθαρο όμως ότι ο πρωθυπουργός επέλεξε πρωτίστως ένα πρόσωπο της δικής τους παράταξης, για να ικανοποιήσει και το κομματικό ακροατήριο της ΝΔ αλλά να συσπειρώσει και τους βουλευτές, έχοντας κατά νου της ενδεχόμενες απώλειες ψηφοφόρων και πολιτικών του κόμματος προς τα δεξιά.
Δεν είναι τυχαίο φαινόμενο ότι ανησυχούν για την άνοδο των ποσοστών των δεξιών κομμάτων-Ελληνική Λύση, ΝΙΚΗ, Φωνή της Λογικής-που πιο εύκολα μπορούν να στηρίξουν την επιλογή του, από τη λύση ενός υποψήφιου προσώπου από τα αριστερά.
Εκτιμώντας φυσικά ότι το πολιτικό τίμημα που θα πλήρωνε θα ήταν μεγαλύτερο με την επιλογή άλλων προσώπων από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους και όχι από την παράταξη του.
Αν και κάποιοι εκτιμούν ότι ήταν λανθασμένη επιλογή, αυτό θα φανεί στην κάλπη και στις αντιδράσεις, όχι βέβαια από άλλα κόμματα που είναι δεδομένες, αλλά στο εσωκομματικό μέτωπο.