Μικροκομοτηναίικα 25-01-2025

Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις, είναι η μέθοδος που εφαρμόζει η πολιτεία με τα εποπτευόμενα δικά της νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, αφού μόνο το 1/3 εξ αυτών σύμφωνα με την έκθεση ελέγχου του Ελεγκτικού Συνεδρίου υποβάλλουν εμπρόθεσμα τους ετήσιους απολογισμούς και ισολογισμούς, που είναι υποχρεωμένοι βέβαια να το πράξουν.
Επιχειρήσεις των ΟΤΑ, εκπαιδευτικά ιδρύματα, νοσοκομεία και οργανισμοί προβάλλουν ως αίτια και δικαιολογίες την έλλειψη προσωπικού, το ότι δεν υπάρχουν οι αναγκαίες λογιστικές γνώσεις για να εφαρμόσουν το διπλογραφικό σύστημα και ελλείψεις στα πληροφοριακά τους συστήματα.
Για αυτό αναγκάζονται πολλές φορές να παίρνουν εξωτερικούς συνεργάτες και ορκωτούς λογιστές, αλλά και πάλι εκπρόθεσμοι είναι, αφού αυτό γίνεται μετά την πάροδο πολλών ετών και όχι στο τέλος της κάθε οικονομικής χρήσης.
Δεν μπορεί όμως υπηρεσίες και ΝΠΔΔ που χειρίζονται εκατομμύρια ευρώ και μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται όπως αναφέρει η έκθεση ο ΕΟΠΥΥ, ο ΕΦΚΑ, ο ΟΠΕΚΑ, ο πρώην ΟΑΕΔ, να καθυστερούν για μεγάλο χρονικό διάστημα για να υποβάλλουν τον ισολογισμό τους και να κάνουν τον απολογισμό τους.
Και το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να λύνεται με συνεχείς παρατάσεις και τη μεγάλη μάλλον ανοχή που δείχνει η πολιτεία, όταν απαιτεί και είναι άτεγκτη μάλιστα να συνετίζονται οι δήμοι και μεγάλες επιχειρήσεις.
Μήπως τελικά πέραν των δικαιολογιών που προβάλλουν πολλά ΝΠΔΔ που καθυστερούν να πράξουν τα αυτονόητα, υπάρχουν και διαφορετικές ερμηνείες σε δεύτερο επίπεδο;

Στις παρελθούσες δεκαετίες μετά το μεσοπόλεμο συνήθως οι υπουργοί εξωτερικών των ΗΠΑ εκβίαζαν ωμά και απροκάλυπτα τους ομόλογους τους στα ανταγωνιστικά για τα προϊόντα τους κράτη, ότι αν επιβάλλουν δασμούς, ή απαγορεύσεις εισαγωγών, τότε η μόνη λύση να πεισθούν ήταν οι απειλές εμπάργκο με τα πλοία τους, ή πόλεμος.
Τα δεδομένα άλλαξαν βέβαια με την προεδρία Τραμπ που φαίνεται ότι επιλέγει αντί των ανοιχτών συγκρούσεων για τα συμφέροντά τους, τον «πόλεμο» επιβολής των δασμών. Και ήδη έχει εξαγγείλει ότι θα επιβάλει 60% δασμούς στα κινεζικά προϊόντα και τουλάχιστον 10 με 20% στις ευρωπαϊκές χώρες.
Θα τα κάνει πράξη όμως όλα αυτά; Γιατί και στην προηγούμενη θητεία του υποσχέθηκε πολλά και έγιναν λιγότερα. Επειδή το τίμημα τέτοιων αποφάσεων δεν θα το πληρώσουν μόνο οι ανταγωνιστές τους, αλλά κι οι πολίτες κι οι επιχειρήσεις της χώρας του.
Γιατί αν δεν εισάγονται προϊόντα σε χαμηλότερες τιμές από τρίτες χώρες, ιδίως από την Κίνα, τότε θα υπάρχει ραγδαία αύξηση των τιμών και ο πληθωρισμός θα αρχίσει να παίρνει την ανηφόρα. Κάτι που δεν επιθυμεί αφού υποσχέθηκε να κατεβάσει τον πληθωρισμό.
Δασμούς όμως μπορούν να επιβάλλουν και όσοι θα υποστούν αυτόν τον οικονομικό πόλεμο, αφού πλήττονται και προφανώς δεν θα μείνουν άπρακτοι. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή είναι πολλές από αυτές τις αποφάσεις που εξήγγειλε. Που μάλλον θα επαναξιολογηθούν με δείκτες κόστους οφέλους και θα μπουν στο ζύγι των οικονομικών συμφερόντων.
Όσο για την Ελλάδα μάλλον δεν θα την αγγίξουν, αφού ένα 3% είναι οι συναλλαγές μας, που σαφώς δεν επηρεάζονταν με την πολιτική των δασμών. Αλλά αν επιβληθούν δασμοί στην ΕΕ, τότε και η χώρα μας θα πληγεί στον τομέα του ανταγωνισμού και των εξαγωγών. Προς το παρόν όμως ας κρατήσουμε μικρό καλάθι.

Στην πολιτική τα πάντα κρίνονται από τις σωστές θέσεις, τις κοστολογημένες προτάσεις και κατά πόσο υλοποιήσεις είναι αυτές τη χρονική στιγμή που λαμβάνονται, αλλά και από τις επιλογές που κάνει το κάθε κόμμα, όπως και τώρα λόγου χάριν με τις υποψηφιότητες για την ΠτΔ, αλλά και από τα λάθη.
Και στην εικόνα αυτή όπως αποτυπώνεται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, βλέπει κανείς τον πρωθυπουργό να έχει μεγάλη διαφορά στην καταλληλότητα να κυβερνήσει. Αλλά ενώ το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ διατηρεί δημοσκοπικά τις δυνάμεις του, το τίμημα μάλλον το πληρώνει ο πρόεδρός τους.
Με την ολιγωρία του να πάρει έγκαιρα αποφάσεις περιμένοντας τον πρωθυπουργό να ανακοινώσει τον υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές και μετά να ακολουθήσει ο ίδιος με βεβιασμένες κινήσεις και με μια αδύναμη επιλογή, που μάλλον θα στηριχτεί μόνο από το κόμμα του.
Αυτά τον οδήγησαν να κινείται στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία σε μονοψήφια νούμερα ακόμα, λίγο πιο πάνω από τον Κυριάκο Βελόπουλο. Ζημιά έκαναν και οι συζητήσεις στελεχών του όπως ο Παύλος Γερουλάνος περί συνεργασιών, που παρευρέθηκε σε κοινή εκδήλωση με την Έφη Ακτσιόγλου και την Κατερίνα Γεροβασίλη.
Κινήσεις και απόψεις σε λανθασμένη κατεύθυνση που εκπέμπουν αρνητικά μηνύματα, διχάζουν τους συντρόφους, την ώρα που το ΠΑΣΟΚ είναι δεύτερο κόμμα κοινοβουλευτικά και δημοσκοπικά και ευελπιστεί σε μία πιο μεγαλύτερη άνοδο.
Για αυτό προσπαθεί εναγωνίως τελευταία ο Νίκος Ανδρουλάκης να βάλει φρένο στα σενάρια μετεκλογικών συνεργασιών και να προσπαθήσει να στηρίξει όσο το δυνατόν καλύτερα την επιλογή που έκανε για την ΠτΔ, συγκρατώντας ενδεχόμενες διαρροές και θέτει βέτο στους βουλευτές ότι δεν θα δεχθεί διαφορετικές φωνές και πρέπει να σεβαστούν τον υποψήφιο τους.
Παρόλο που στη δεύτερη θέση θα είναι η επιλογή της Λούκας Κατσέλη από τον ΣΥΡΙΖΑ που στηρίζεται και από τους βουλευτές της Νέας Αριστεράς. Αυτό βέβαια έδωσε κάποια μπόνους στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά όχι και στον πρόεδρο τους Σωκράτη Φάμμελο, που κινείται και αυτός σε χαμηλά ποσοστά καταλληλότητας για πρωθυπουργός.

Συνεπώς οι αρχηγοί πληρώνουν μάλλον το κόστος της δημοφιλίας και της δημοτικότητας τους με τις αποφάσεις που παίρνουν. Πάντως όσο αυξάνεται δημοσκοπικά η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, βλέπουμε να πέφτουν τα ποσοστά της Νέα Αριστεράς και του κόμματος Κασσελάκη, που οριακά τον δείχνουν να μπαίνει στη Βουλή.
Άφαντος εδώ και καιρό ενώ έπρεπε να κινείται δραστήρια. Δεν πήρε θέση ούτε στις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις για τη χώρα μας, αλλά ούτε και στις εξαγγελίες και τις προτάσεις Τραμπ, ακόμα και για τα φύλα, που ίσως έπρεπε να είναι ο πρώτος που τα καταδικάζει.
Φαίνεται ότι δεν μπορεί να δημιουργήσει μία δυναμική. Εξάλλου κόμμα χωρίς χρήμα, πολλά μέλη και τοπικές οργανώσεις, δύσκολα μπορεί να επιβιώσει στη χώρα μας.
Όπως στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται κι οι σύντροφοι της Νέας Αριστεράς, που κυριολεκτικά πιάνουν πάτο δημοσκοπικά, αφού κινούνται πολύ πιο κάτω από το όριο που θα τους έφερνε στη βουλή, αν γίνονταν σήμερα οι εκλογές.
Αυτά αποδεικνύουν ότι ο δίαυλος επικοινωνίας και ο διάλογος που πρέπει να ξεκινήσει, μετά από τις απανωτές διασπάσεις και αποχωρήσεις, είναι μονόδρομος φαίνεται για τα τρία κόμματα της αριστεράς, αν θέλουν να επιβιώσουν πολιτικά.
Ενώ η Νέα Δημοκρατία παρά την δημοσκοπική της πτώση, συνεχίζει να διατηρεί την πρωτιά και με μεγάλη διαφορά μάλιστα, παρόλο που τα κόμματα που βρίσκονται πιο δεξιά της, παρουσιάζουν μία μικρή άνοδο.
Συνεπώς αν δεν γίνουν κάποιες σημαντικές κινήσεις, συμπράξεις, ή συνεργασίες, προφανώς και τα αποτελέσματα στις επόμενες εθνικές εκλογές θα είναι τα αναμενόμενα και αυτά που αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις. Παρόλο που η κοινωνία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια των πολιτών στο κυβερνόν κόμμα.