Μικροκομοτηναίικα 29-01-2025

Από τον προηγούμενο Αύγουστο ήδη το ΔΠΘ κήρυξε έκπτωτη την ανάδοχη κοινοπραξία που κατασκεύαζε το μεγάλο κτιριακό συγκρότημα της Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών και όπως πληροφορούμαστε επικαλέστηκαν την καθυστέρηση στην κατασκευή, αλλά και στα ζητήματα που αφορούσαν και την ασφάλεια ακόμα στο εργοτάξιο.
Και ήδη είχαν προχωρήσει και στην κατάπτωση των εγγυητικών επιστολών, καλώντας τους επόμενους αναδόχους του έργου για να προχωρήσουν γρήγορα. Αλλά ο σχεδιασμός αυτός από ότι φαίνεται δύσκολα θα μπορούσε να ευοδωθεί.
Αφού ήδη η ανάδοχος εταιρεία είχε προσφύγει νομικά για την απόφαση της έκπτωσης. Φυσικά όλα αυτά δυσκολεύουν κατά πολύ την υλοποίηση του έργου στους προβλεπόμενους χρόνους.
Αν και πληροφορηθήκαμε ότι πριν από λίγες ημέρες δικαιώθηκε το ΔΠΘ τελικά στην ένσταση που είχε καταθέσει η ανάδοχος εταιρία, οπότε αυτό ανοίγει το δρόμο για τις συνέχιση του έργου.
Πάντως υπάρχει και άλλο ένα εμπόδιο που θα πρέπει να ξεπεραστεί και αυτό είναι η απαραίτητη χρηματοδότηση από πλευράς περιφέρειας ΑΜΘ, αναφορικά με την αναμόρφωση ακόμα του προϋπολογισμού, με την συνεχή ακρίβεια και την άνοδο στις τιμές των υλικών.
Υπάρχει λοιπόν μία άλλη πραγματικότητα και νέα δεδομένα που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν, εν αναμονή και της θετικής ανταπόκρισης από πλευράς περιφέρειας, για να λυθεί το ζήτημα που προέκυψε.
Και αν δεν βρεθεί και νέος ανάδοχος από τους επόμενους στη σειρά μειοδότες που συμμετείχαν στην δημοπρασία, μάλλον θα πρέπει να ξεκινήσουν οι διαδικασίες από την αρχή. Όπως και να διευθετηθεί το πρόβλημα όμως, οι επιπλέον καθυστερήσεις στην υλοποίηση του έργου ήδη είναι δεδομένες.

Έχουν γίνει κυριολεκτικά μόδα οι βραβεύσεις μαθητών που εισάγονται στα ΑΕΙ σε κάθε κοπή της πίτας του καθενός συλλόγου. Που θα χάνει και το νόημά της βέβαια γιατί σε λίγο δεν θα παραμείνει και κανένας που να μην έχει και ένα βραβείο στην κατοχή του.
Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι ο κάθε σύλλογος θέλει να δείξει ότι σέβεται την προσπάθεια που γίνεται είτε από τους μαθητές. Είτε ακόμα από συμπολίτες μας αντίστοιχα ότι κάτι διαφορετικό πράττουν και προσφέρουν στο σύλλογο, ή στην πόλη και στο χωριό.
Αλλά αν επιθυμούν τα μέλη των συλλόγων τους να αποκτήσει και κάποιο μεγαλύτερο νόημα, συμβολισμό, ή να δίνεται ένα διαφορετικό μήνυμα με τις βραβεύσεις τους, ας κάνουν μια προσπάθεια να συνοδεύεται έστω με ένα μικρό οικονομικό αντίτιμο.
Και όχι μια κόλλα ιλουστρασιόν χαρτί που δεν κοστίζει βέβαια και τίποτα. Δεν είναι μόνο η ηθική αναγνώριση που πολλές φορές είναι και η ευκολότερη λύση. Αλλά θα αναφέρουν οι επικριτές ότι ενδεχομένως τα χρηματικά βραβεία δεν κάνουν και μεγαλύτερη την αναγνώριση που θέλουν να προσφέρουν, τιμώντας μαθητές και συμπολίτες.
Ας επιλέξουν τότε τουλάχιστον ένα αναμνηστικό βραβείο που να εκφράζει τη διάκριση αυτή και να δείχνει ότι τους σέβονται παραπάνω όσους τιμούν και αφιέρωσαν λίγο χρόνο και κόπο επιπλέον, πέραν του τυπικού και συνηθισμένου.

Στο πρόσφατο πρώτο αγροτικό συνέριο που πραγματοποιήθηκε στην πόλη μας, ο βουλευτής της Νέας Αριστεράς Οζγκιούρ Φερχάτ προέβη σε ένα ακόμα πολιτικό ατόπημα, αφήνοντας στην άκρη τον πολιτικό πολιτισμό, που όφειλε να έχει.
Δείχνοντας ότι διακατέχεται από πολιτική μικροψυχία, στο λόγο του χαιρέτισε την παρουσία του υφυπουργού και τον…. βουλευτή που βρίσκονταν στην αίθουσα, απευθυνόμενος στον Ευριπίδη Στυλιανίδη.
Αλλά αγνοώντας πλήρως ότι οι βουλευτές δεν ήταν ένας που παρευρίσκονται στο συνέδριο άλλα δύο, γιατί ήταν παρόν και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Ιλχάν Αχμέτ. Ούτε στο δημόσιο του λόγο δηλαδή θέλει να χαιρετίζει το συνάδελφο του, που τον αποκαλούσε στο παρελθόν ο εν λόγω κύριος.
Όπως γνωρίζουμε ο Ιλχάν Αχμέτ διώκεται από το σύστημα της άτυπης Συμβουλευτικής Επιτροπής και του προξενείου, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που και ο βουλευτής της Νέας Αριστεράς δυστυχώς συντάσσεται μαζί τους με αυτές τις λογικές.
Ο καθένας βέβαια κρίνεται από τις πράξεις και τα λόγια του και ο πολιτικός πολιτισμός είναι απαραίτητος στο δημόσιο διάλογο, αλλά και στις συνεργασίες που πρέπει να έχουν όλοι οι βουλευτές στην περιοχή μας για να διεκδικήσουν και κάτι καλύτερο για τον τόπο.
Με αποκλεισμούς και διαχωρισμούς δεν γίνονται όμως όλα αυτά και ένας νέος πολιτικός μάλλον θα έπρεπε να προσκομίζει νέα ήθη και νέες αξίες και λογικές στην πολιτική και κοινωνική ζωή.
Ας απογαλακτιστεί από το γνωστό αυτό παρεμβατικό σύστημα του προξενείου που λειτουργεί με διαχωρισμούς, τιμωρητικά, διαχωρίζει τους πολιτικούς σε ελεγχόμενους ή μη. Και το σύστημα αυτό θα το αποδείξει πάλι σήμερα βράδυ με τις γιορτές μίσους, διχόνοιας και μισαλλοδοξίας για τα γνωστά γεγονότα στην Κομοτηνή.

Οι πολίτες ψάχνουν να βρουν θετικά πρότυπα και κοινό σκοπό και το απέδειξαν αυτό βγαίνοντας μαζικά στο δρόμο για τα θύματα των Τεμπών. Χιλιάδες άτομα όμως συνέρρεαν για να αποχαιρετήσουν στην Αθήνα, τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας που έφυγε από τη ζωή.
Ακριβώς γιατί είχε ότι πιο θετικό να παρουσιάσει στο πρόσωπό του, στη ζωή του, την ποιμαντορική του δράση και τους αγώνες που έδωσε να βοηθήσει τους Έλληνες της Αλβανίας, φτιάχνοντας 400 ενορίες και ασκώντας παράλληλα σημαντικό φιλανθρωπικό έργο.
Ενώ συγχρόνως δεν διακατέχονταν ούτε από μεγαλομανία και αίσθημα αυτοπροβολής, ούτε συμμετείχε σε πολιτικά παιχνίδια. Τον άνθρωπο, τον ποιμένα τους Αναστάσιο τον χαιρέτισαν όχι μόνο γνωστοί και φίλοι, αλλά και χιλιάδες άγνωστοι.
Δυστυχώς τέτοια πρότυπα δεν βρίσκουμε πλέον στην πολιτική αλλά ακόμα και στην αυτοδιοίκηση. Ναι μεν υπάρχουν κάποιοι που δίνουν αγώνες, για να μην τους μηδενίζουμε εντελώς, αλλά όταν έρθει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων συντάσσονται με τα κόμματά τους, για να κρατηθούν στην κυβέρνηση και στο κοινοβούλιο.
Όταν μπαίνει δηλαδή στο ζύγι η προσωπική τους πολιτική πορεία και οι οικονομικές τους απολαβές, πολύ ευχαρίστως ξεχνούν και τους δίκαιους αγώνες που πρέπει να δώσουν έστω και κόντρα στο κόμμα τους και με προσωπικό τίμημα μάλιστα. Αγωνιστές αλά καρτ.