Ανησυχία για τη νέα αύξηση του κατώτατου μισθού εκφράζει η ΕΣΕΕ

Υπόμνημα απέστειλε προς τον Οργανισμό Μεσολάβησης & Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), απέστειλε το Ινστιτούτο Εμπορίου & Υπηρεσιών (ΙΝΕΜΥ) της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου & Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ). Περιλαμβάνει τη γνωμοδότησή του για τον καθορισμό των κατώτατων αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας το έτος 2025, στο πλαίσιο της διαβούλευσης που έχει συγκαλέσει το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, βάσει του νόμου 5162/2024, Άρθρο 15.

Σύμφωνα με την ΕΣΕΕ, το υπόμνημα αναλύει εμπεριστατωμένα την πραγματική εικόνα των επιχειρήσεων, λαμβάνοντας υπόψη τα ορθά δεδομένα της αγοράς που διαμορφώνουν τους οικονομικούς δείκτες και τις παραμέτρους που σύμφωνα με τη νομοθεσία είναι απαραίτητο να συνυπολογίζουν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, δηλαδή η κυβέρνηση, οι κοινωνικοί εταίροι και οι επιστημονικοί φορείς.

Στ. Καφούνης: «Να το καθορίζει η πραγματική οικονομία και όχι η εκάστοτε κυβέρνηση»

Με αφορμή την αποστολή του Υπομνήματος από το Ινστιτούτο ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Σταύρος Καφούνης δήλωσε: «Το αν θα φθάσει ο κατώτατος μισθός ή και θα ξεπεράσει τα 950 ευρώ πρέπει να το καθορίζει η πραγματική οικονομία και όχι η εκάστοτε κυβέρνηση. Ελπίζω ότι η αναπτυξιακή πορεία της οικονομίας και η κατάσταση του ελληνικού εμπορίου έως το 2027 θα είναι τέτοιες που θα πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για την αύξηση των κατώτατων αποδοχών σε αυτά τα επίπεδα».

Ζήτησε από την κυβέρνηση να λάβει υπόψη -πέρα από τις ανάγκες των εργαζομένων- τη βιωσιμότητα και τις ρεαλιστικές δυνατότητες των επιχειρήσεων. «Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η αύξηση των κατώτατων αποδοχών των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει, πρώτον να συνδέεται ευθέως με την αύξηση της παραγωγικότητας και δεύτερον, να συνοδεύεται από ταυτόχρονη περαιτέρω δραστική μείωση του μη μισθολογικού κόστους», υποστήριξε.

Τέλος, ζήτησε ο μηχανισμός προσδιορισμού του κατώτατου μισθού να αποσυνδεθεί πλήρως από το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα φορολόγησης των επιχειρήσεων, «εφόσον η κυβέρνηση επιμείνει στην εφαρμογή αυτού του οριζόντιου και άδικου μέτρου», δηλαδή της ελάχιστης τεκμαρτής φορολόγησης.