Μικροί και μεγάλοι τσούγκρισαν αυγά και ...σχημάτισαν χαμόγελα στο Θρυλόριο

"Αναμένουμεν σας να κρούγωμε τ' ωβά μουν", έγραφε και φέτος η πρόσκληση που λάβαμε από τον δραστήριο πολιτιστικό σύλλογο Ποντίων Θρυλορίου "Η Κερασούντα και Το Γαρς", προκειμένου να καταγράψουμε το έθιμο των "Αυγομαχιών", που για μία ακόμη χρονιά αναβίωσε, οργανωμένα, το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, στην αίθουσα της πρώην κοινότητας Θρυλορίου.

Οι Αυγομαχίες έγιναν σύμφωνα με κανόνες, ώστε να μην έχουμε αυγομάχους που θα εμφανίζονταν με αυγά ...φραγκόκοτας ή γαλοπούλας (σ.σ. πιο δυνατά) κι όλοι να τσουγκρίσουν επί ίσοις όροις. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, άνω και κάτω των 16 ετών, με τους πιο μικρούς να είναι από πέντε ετών και τους πιο μεγάλους να είναι ακόμη και άνω των 70. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι αυγομάχοι κατέφτασαν μία ώρα περίπου νωρίτερα για το ...anti-doping control των αυγών, ήτοι να δούμε αν όλοι κατέφτασαν με αυγά από τις κότες του χωριού ή κάποιος κάτοικος πήρε αυγό ...από την φραγκόκοτα του γείτονα.

Τελικώς, κι εφόσον διαπιστώθηκε ότι όλοι οι συμμετέχοντες πήγαν με το σπαθί τους στον διαγωνισμό, παρακινούμενοι από την τήρηση του εθίμου κι όχι από τον ανταγωνισμό, πήραν θέση πρώτα οι μικροί και μετά οι μεγάλοι. Άλλωστε, η αυγομαχία χρόνια δεν κοιτά, όπως λέει στον "Χ" και ο Σάββας Νικολαΐδης, μόνιμος κάτοικος Θρυλορίου, που έχει να ανακαλεί πολλές αναμνήσεις γύρω από το έθιμο. Μας διηγείται τα χρόνια που ήταν μικρός και με προσμονή όλοι περίμεναν το βράδυ της Λαμπρής. Τότε, συγκεντρώνονταν στην πλατεία και όλοι τους, μικροί και μεγάλοι, τσούγκριζαν τα κόκκινα αυγά τους.

Τα έλεγχαν πρώτα εμπειρικά, μας λέει, και διηγείται: "Ο νικητής έπαιρνε το αυγό του χαμένου, ξεκινούσαμε το βράδυ της Λαμπρής στην πλατεία και συνεχίζαμε την επομένη στο καφενείο μέχρι το μεσημέρι". Από την αρχή της νηστείας διάλεγαν τα αυγά τους, συνεχίζει ο κος Νικολαΐδης, γι' αυτό και όσα έσπαγαν κατά το έθιμο δεν τα έτρωγαν καθώς μπορεί να ήταν αρκετών ημερών. Όσο για τον τρόπο με τον οποίο ο αυγομάχος επέλεγε τα αυγά, αυτό δεν ήταν τυχαία υπόθεση, τουναντίον συγκρατούσαν τον ήχο που έκανε κάθε αυγό στα δόντια. Όσο πιο δυνατός ο ήχος, τόσο πιο δυνατό το αυγό. Κι έτσι επιλέγονταν τα καλύτερα κατά τους διαγωνιζόμενους πάντα αυγά. Την τακτική αυτή ακόμη την τηρούν οι γνώστες του εθίμου και φαίνεται να αποδίδει, αλλά χρειάζεται υπομονή και ψάξιμο ημερών.

"Ο σύλλογος ανέλαβε την πρωτοβουλία και καθιέρωσε το έθιμο ξανά", συνεχίζει ο κος Νικολαΐδης, ο οποίος πληροφορεί ότι και πριν ακόμη την οργανωμένη εκδήλωση του συλλόγου αυθόρμητα κάτοικοι του Θρυλορίου νοσταλγοί του εθίμου το συνέχιζαν. Άλλωστε τα έθιμα είναι οι άνθρωποι πίσω από αυτά, και ως ένας εκ των πιο έμπειρων στα ήθη κι έθιμα της περιοχής, ο Σάββας Νικολαΐδης συμβουλεύει του χρόνου, στις επόμενες αυγομαχίες, να βαφούν με κόκκινο χρώμα, ως επιτάσσει το έθιμο, τα αυγά. "Μία παραφωνία στο έθιμο (σ.σ. όπως αναβιώνει πλέον) είναι το χρώμα, γιατί δεν τα βάφουν πλέον τα αυγά, υπό τον φόβο ...της νοθείας, για να μην υπάρχουν δηλαδή αυγά από φραγκόκοτες ή γαλοπούλας που είναι πιο γερά από της κότας", λέει ο κος Νικολαΐδης, ο οποίος προτείνει έλεγχο και μετά επί τόπου βάψιμο των αυγών, για να τηρείται σωστά το έθιμο της Λαμπρής.

Κάπως έτσι και φέτος στο Θρυλόριο ...τα σπάσανε, διατηρώντας το έθιμο και σχηματίζοντας χαμόγελα στα πρόσωπά τους, είτε αυτά παιδικά είτε ρυτιδιασμένα.