Το «λίγο απ’ όλα» που τελείωσε προχθές, οι απολογισμοί των ευρωεκλογών

Για τους 3 «μεγάλους» και η ιστορική ευθύνη της κεντροαριστεράς

Το «λίγο απ’ όλα» μας τελείωσε
Είχαμε πει πολλές φορές ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα έχει χάσει τον προσανατολισμό του, εκπέμπει ένα εντελώς θολό και ασαφές μήνυμα κι είναι πλέον αναντίστοιχο με την πολιτική και κοινωνική διαστρωμάτωση του ελληνικού λαού.

Από τη μια πλευρά, ο Μητσοτάκης, μπορεί να διατηρεί ακόμη στοιχεία από την παραδοσιακή ελληνική δεξιά, αλλά έρχεται παράλληλα σε πολλά θέματα και με μια προοδευτική και μεταρρυθμιστική ατζέντα που θα την ζήλευε ακόμη και η αριστερά (βλ. γάμος ομοφυλοφίλων). Έτσι, τη σημερινή Ν.Δ. την λες περισσότερο κέντρο παρά δεξιά. Αποτέλεσμα, το παραδοσιακό δεξιό κομμάτι της Ν.Δ. να είναι στα κάγκελα, έτοιμο να κουνήσει το μαντήλι του αποχωρισμού.

Από την άλλη, ο Αμερικάνος εφοπλιστής Κασσελάκης παρουσιάζει τα εκατομμύρια και τις off shore εταιρίες του στους οπαδούς του Σύριζα, οι οποίοι χειροκροτούν από κάτω κουνώντας τα κόκκινα λάβαρα της Αριστεράς, ενώ η όλη κατάσταση στον Σύριζα θυμίζει περισσότερο σατιρική εκπομπή ή θεατρική επιθεώρηση, παρά αριστερό κόμμα.

Και κάπου εκεί ανάμεσα στέκει το ΠΑΣΟΚ, άτολμο και αμήχανο. Σαν να έχει σταματήσει το ρολόι ένα πράγμα. Με έναν μη ελκυστικό και ξύλινο πολιτικό λόγο, που θυμίζει περασμένες δεκαετίες, δείχνει να μην μπορεί να κατανοήσει τα νέα δεδομένα και, φυσικά, να επανατοποθετηθεί στο νέο πολιτικό σκηνικό με έναν σαφή και διακριτό τρόπο.

Όλα αυτά τη στιγμή που ο κόσμος βλέπει τα προβλήματα του να μεγαλώνουν παρά να λύνονται, την ακρίβεια να καλπάζει, τη ζωή του να γίνεται κάθε μέρα και δυσκολότερη και το κράτος να παραπαίει σε όλους τους τομείς. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που ουσιαστικά έχασαν και οι τρεις. «Σούπα» και μάλιστα θολή είναι το πολιτικό σύστημα που έφτιαξαν, θολή «σούπα» βγήκε και από τις κάλπες. Και, φυσικά, «στη θολούρα και στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται» και τα ακροδεξιά και αντισυστημικά κόμματα έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το κενό που αφήνουν οι υπόλοιποι «συστημικοί».

Το πιο απογοητευτικό, όμως, είναι ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν χαρούμενοι, νικητές και πετυχημένοι, σαν να μην κατάλαβαν τι έγινε ή τουλάχιστον σαν να μην είναι έτοιμοι να παραδεχθούν ότι κατάλαβαν. Κάτι σαν φοιτητικές εκλογές, όπου όλοι κερδίζουν. Λοιπόν, εκεί στα τρία μεγάλα κόμματα, δεν μπορείτε άλλο να είστε «λίγο απ’ όλα». Οργανωθείτε, αποφασίστε και πείτε μας ξεκάθαρα τι θέλετε να είστε. Το συντομότερο δυνατόν παρακαλώ και πριν είναι πολύ αργά για τη δημοκρατία μας.

Απολογισμός Ν.Δ.
Η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη είναι αναμφισβήτητα ο μεγάλος χαμένος των ευρωεκλογών. Με μια απώλεια της τάξης των 12,5 μονάδων πέρασε πολύ πιο κάτω από τον πήχη του 33% που η ίδια είχε βάλει. Φταίει η αποχή, φταίει που δεν ήταν αρκετά «δεξιοί», φταίει που Καραμανλής και Σαμαράς πριονίζουν την καρέκλα του Μητσοτάκη, φταίει η ακρίβεια, ο γάμος για τα ομόφυλα ζευγάρια, ο νόμος για τους ελεύθερους επαγγελματίες, τα αναξιοποίητα γαλάζια στελέχη που έβλεπαν τους Πασόκους να τους παίρνουν τις καρέκλες ή η αλαζονεία του 41%; Δεν ξέρω τι φταίει, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι από προχθές έγινε σαφές, ότι το μεγάλο Κεντροδεξιό κόμμα που ονειρεύεται ο Μητσοτάκης (αυτό που θα μπορεί να παίρνει όλο το κέντρο και το μεγαλύτερο κομμάτι της δεξιάς) είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό. Στη ζωή και στην πολιτική δεν μπορείς να τα έχεις όλα δικά σου και έτσι τώρα ήρθε η ώρα της επιλογής. Ή θα στρίψει το τιμόνι δεξιά και θα τα «ξαναβρεί» με το δεξιό του εσωκομματικό και κοινωνικό ακροατήριο, επιστρέφοντας στα εδάφη της γνωστής παραδοσιακής δεξιάς ή θα συνεχίσει την αντίθετη πορεία που οδηγεί προς το κέντρο, αποχαιρετώντας οριστικά την δεξιά του πτέρυγα. Το δίλλημα είναι πραγματικά μεγάλο και οι τελικές επιλογές αναμένονται με ενδιαφέρον.

Απολογισμός ΣΥΡΙΖΑ
Στον ΣΥΡΙΖΑ πάλι είχανε 18 κατσίκες και «τρωγόταν» με τη ΝΔ που είχε 41. Πήγανε στις ευρωεκλογές να πάρουν μερικές κατσίκες από την ΝΔ για να μειώσουν τη διαφορά, αλλά τελικά τις κατσίκες που έχασε η Ν.Δ. (περίπου 12) πρόλαβε και τις πήρε άλλος, ενώ παράλληλα ψόφησαν και 3 δικές τους. Και κάπως έτσι η διαφορά μειώθηκε από τις 23 στις 13 κατσίκες (=μονάδες%) και ο Πρόεδρος Stefanos βγήκε να «πανηγυρίσει» για τη μείωση της διαφοράς και την «αποδοκιμασία» του Μητσοτάκη.

Τι να πρωτοπείς για αυτά τα «παιδιά». Ξεκινήσανε από το «θα νικήσουμε τον Μητσοτάκη στις ευρωεκλογές», πήγανε στο «2 να έχει μπροστά και ότι θέλει ας είναι», μετά στο «καλό είναι και το 17%» και καταλήξανε να περάσουν πάλι κάτω από τον 3 φορές χαμηλωμένο πήχη, με ποσοστό ούτε 15%.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, δεν μπορεί να διαμορφώσει αξιόπιστη κυβερνητική προοπτική, ούτε να νικήσει τον Μητσοτάκη σε 2-3 χρόνια που θα ξαναγίνουν εθνικές εκλογές.

Απολογισμός ΠΑΣΟΚ
Το ίδιο δυστυχώς ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη. Παρά το γεγονός ότι ο στόχος της 2ης θέσης χάθηκε καθαρά, στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι επίσης ευχαριστημένοι και «πανηγυρίζουν», γιατί λέει είναι το μόνο από τα μεγάλα κόμματα που ανέβασε τα ποσοστά του και γιατί το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει σταθερά σε κάθε εκλογή. Πράγματι, αν υποθέσουμε ότι με τα σημερινά δεδομένα, με ένα 30% βγαίνεις κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ με 1% που ανεβαίνει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και διατηρώντας αυτόν τον ρυθμό, θα είναι με μαθηματική ακρίβεια κυβέρνηση σε 68 χρόνια. Επίσης, αν για κάθε 15% που χάνουν οι βασικοί του αντίπαλοι (ΝΔ + ΣΥΡΙΖΑ) το ΠΑΣΟΚ κερδίζει 1%, όπως έγινε προχθές, με μια απώλεια της τάξης του 255% για ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ είναι σίγουρα κυβέρνηση. Δεν το λες και άσχημη προοπτική.

Δεν ξέρω εάν πραγματικά η σημερινή ηγεσία δεν αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα ή κάνει πως δεν την αντιλαμβάνεται, αλλά σε κάθε περίπτωση υπάρχει και η βοήθεια του (εσωκομματικού) κοινού, που στην χθεσινή σταυροδοσία «μαύρισε» τις επιλογές και τους ανθρώπους του Ανδρουλάκη, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα εσωτερικής δυσαρέσκειας. Τρανό παράδειγμα, ο Γραμματέας του κόμματος και alter ego του Ανδρουλάκη, Ανδρέας Σπυρόπουλος, που ήρθε 7ος , μακριά από τις 3 εκλόγιμες θέσεις.

Η ιστορική ευθύνη της κεντροαριστεράς
Με αυτά και με αυτά υπάρχουν δύο ενδεχόμενα για τον βασικό αντίπαλο της Ν.Δ. και του Μητσοτάκη στις επόμενες εθνικές εκλογές. Ή θα σοβαρευτεί η κεντροαριστερά και θα καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου και της συνεννόησης, υπερβαίνοντας προσωπικές φιλοδοξίες και μικροκομματικά συμφέροντα, ώστε να αποτελέσει αυτή το «αντίπαλο δέος» της Ν.Δ. ή θα αφεθεί το πεδίο ελεύθερο στην ακροδεξιά να παίξει αυτή τον ρόλο του βασικού αντιπάλου. Ελπίζω να γίνει το πρώτο και να μην είναι το δίπολο «δεξιά-ακροδεξιά» το δίλλημα των επόμενων εθνικών εκλογών.

Τοπικός απολογισμός Νέας Αριστεράς
Θυμάστε που σας είχα πει όταν είχε έρθει ο Παπαδημούλης, πριν από λίγο καιρό, ότι πριν πείσει εμάς να στηρίξουμε τη Νέα Αριστερά στις ευρωεκλογές, καλύτερα να βεβαιωθεί πρώτα ότι θα το κάνει και ο τοπικός βουλευτής που τον συνόδευε; Ξέρετε πόσους από τους 12.650 σταυρούς που είχε πάρει ο ίδιος προσωπικά στις προηγούμενες εθνικές εκλογές, πήρε τελικά προχθές στη Ροδόπη η Νέα Αριστερά από τη μειονότητα; 371!. Μάλιστα, μάλιστα, 371 ολόκληρους σταυρούς!

Ακολουθήστε και επικοινωνήστε με τη στήλη και στο Facebook πληκτρολογώντας: «Εντός τόπου και Χρόνου».

Ακούστε το podcast της εκπομπής: