«Το τέλος της ψευδαίσθησης»

Οι γενιές που σήμερα είναι λίγο πάνω ή λίγο κάτω από τα πενήντα μεγάλωσαν παρά τις όποιες δυσκολίες και τις αρνητικές συγκυρίες με τη βεβαιότητα ότι δε θα δουν πόλεμο στα χρόνια τους.

Αυτό ήταν μια μεγάλη κατάκτηση για τον «πολιτισμένο» κόσμο και έδωσε την ασφάλεια στους λαούς να επενδύσουν στην πολιτισμική και οικονομική τους ανάπτυξη.

Έως εδώ όλα καλά και η ειρήνη ήταν και είναι πάντα και πάνω απ’ όλα το ζητούμενο.

Έλα όμως που η εξέλιξη της τελευταίας εβδομάδας στην Ουκρανική κρίση μας έδειξε πόσο κοντά μπορεί να είναι μια μεγάλη πολεμική σύγκρουση στην Ευρώπη, που σχεδόν κανένα δε θα αφήσει ανεπηρέαστο.

Για τη χώρα μας δε, που παρά την επικίνδυνη γειτονιά στην οποία συνυπάρχει, οι πολίτες της ζουν με την ψευδαίσθηση ότι τίποτα ποτέ δε θα συμβεί και ότι κάποιοι θα τρέξουν στα δύσκολα να τη σώσουν, η Ουκρανική κρίση διαλύει κάθε ψευδαίσθηση και αποδεικνύει ότι στα δύσκολα θα είμαστε μόνοι μας.

Το τέλος της ψευδαίσθησης ότι είμαστε ασφαλείς επειδή ανήκουμε στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης μόλις ήρθε καθώς όλοι καταλάβαμε ότι η Ευρώπη επένδυσε στη νομισματική και δημοσιονομική ενοποίηση αλλά σε ζητήματα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής απέχει πολύ από το να θεωρηθεί ότι έχει κάποια ολοκληρωμένη λύση.

Έτσι η Ευρώπη δεν πρόκειται και δεν μπορεί να σταθεί έμπρακτα δίπλα μας εάν κάποιο ωραίο πρωινό ξυπνήσει κάποιος «στραβά» και διεκδικήσει δικαιώματα και εδάφη μας και η βοήθεια των Ευρωπαίων μάλλον θα εξαντληθεί σε οικονομικές κυρώσεις, λεκτικές καταδίκες και συστάσεις.

Η οδυνηρή εμπειρία του Κυπριακού δεν μας επιτρέπει να ξαναπιαστούμε αδιάβαστοι και η ψευδαίσθηση ότι θα είμαστε ασφαλείς χωρίς τη δική μας προετοιμασία ανήκει στο παρελθόν.

Δυστυχώς όσο και να «πονάει» η οικονομία και η κοινωνία της χώρας οφείλουμε να εξοπλιζόμαστε και επιπρόσθετα θα έλεγα ότι μάλλον ήρθε η ώρα να αποκτήσουμε κουλτούρα επιβίωσηςπαρόμοια με αυτή που έχουν κράτη που ζουν υπό απειλή.

Δεν πρόκειται να σταματήσουμε τις ζωές μας ούτε και την προσπάθεια να προχωρήσει μπροστά ο τόπος μας αλλά παράλληλα με αυτό επειδή οι επενδύσεις και η ανάπτυξη απαιτούν σταθερότητα πρέπει να είμαστε οργανωμένοι και εξοπλισμένοι ώστε η αποτρεπτική μας δύναμη να εξασφαλίζει την ειρήνη και την ανάπτυξη.

Είναι δυσάρεστο να ασχολούμαστε με σενάρια αναταραχής αλλά η ψευδαίσθηση ότι ποτέ δε θα συμβεί τίποτα μπορεί να αποβεί μοιραία εάν πότε κάτι «στραβώσει».

Κοινωνική αλληλεγγύη, εθνική πίστη και προετοιμασία είναι τα στοιχεία που θα μας κρατήσουν όλους όρθιους σε δύσκολους καιρούς που μακάρι να μην έρθουν ποτέ.