Η επόμενη μέρα των εξετάσεων, συμβουλές προς παιδιά και γονείς

Την πρώτη τους "μεγάλη" επιτυχία ή αποτυχία, βιώνουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή οι μαθητές. Με την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στις σχολές Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης κάποιοι βλέπουν τα όνειρά τους - ή αυτά που ορίζουν ως όνειρα στα 18 τους - να γίνονται πραγματικότητα, άλλοι βρίσκονται στο μεταίχμιο - έχοντας πετύχει μεν σε κάποια από τις επιλογές τους όχι όμως στην πρώτη, άλλοι πάλι αισθάνονται πως δεν κατάφεραν να ανταπεξέλθουν βιώνοντας το πρώτο στραβοπάτημα της ζωής.

Για να δώσει τις δικές του συμβουλές φιλοξενήθηκε στο ράδιο Χρόνος 87,5fm ο ψυχίατρος - ψυχαναλυτής Γκάρο Εσαγιάν, που εστίασε κυρίως στην τελευταία - πιο ευαίσθητη - κατηγορία. "Η αποτυχία του υποψήφιου φοιτητή στην τρυφερή ηλικία, μπορούμε να την σχολιάσουμε σε δυο επίπεδα:

Το ένα είναι το αμιγώς ρεαλιστικό, όπου μια αποτυχία ουσιαστικά παρεμποδίζει την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο - την υποτιθέμενη σταδιοδρομία. Το δεύτερο επίπεδο, που για εμάς τους ψυχαναλυτές έχει περισσότερο ενδιαφέρον, έχει να κάνει με τη διαχείριση της απώλειας του στόχου, δηλαδή με το πένθος. Οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες δεν είναι εξοικειωμένες με την απώλεια, δηλαδή δεν μεγαλώνουμε τα παιδιά μας μαθαίνοντάς τα ότι μπορούν και να χάνουν στη ζωή μια μάχη, χωρίς όμως να σημαίνει ότι έχει χαθεί ο πόλεμος. Όλοι εστιάζουμε στην επιτυχία στην θετική πλευρά της ιστορίας και δεν είναι στην κουλτούρα τη δυτική". 

Ο ίδιος όμως συνιστά, επικαλούμενος τον Δαρβίνο, "ελαστικότητα και προσαρμοστικότητα", εξάγοντας - ύστερα από συλλογισμό - το εξής συμπέρασμα εν είδει συμβουλής προς τους γονείς: "Άρα λοιπόν οφείλουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας και το ενδεχόμενο της αποτυχίας και την διαχείριση αυτής της αποτυχίας γιατί έτσι κανείς μαθαίνει να την αντιμετωπίζει. Αλλά δεν είμαστε έτοιμοι γι' αυτό, και σε αυτό παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες".

Διαπίστωσε, άλλωστε ο επιστήμονας, σε άλλο σημείο της σημαντικής τοποθέτησής του, ότι "οι σπουδές είναι τελικά μια εισαγωγή στην ενήλικη ζωή κι ένα ξεκίνημα - ένα εφόδιο - για μια αφετηρία που το τέλος της διαδρομής της δεν είναι πλέον ορατό. Κάποτε, όταν κανείς έμπαινε στα 18 του στο πολυτεχνείο, στη νομική, στην ιατρική ήξερε ότι θα γεράσει όντας μηχανικός, νομικός ή γιατρός αντίστοιχα". Καταληκτικά, εξήγαγε ως συμπέρασμα πως, καθότι οι εποχές έχουν αλλάξει, αυτό έχει δώσει κίνητρο στους μαθητές να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση - στις επιλογές τους - τις ίδιες τις επιθυμίες τους.

Ως τελική συμβουλή του έγκριτου επιστήμονα, ας κρατήσουμε το εξής σχόλιό του στο ράδιο Χρόνος 87,5fm: "Πρέπει τα παιδιά που δεν τα κατάφεραν, να δώσουν χρόνο στον εαυτό τους να μεταβολίσουν αυτή την αποτυχία και να βγουν πιο δυνατοί από αυτή την εμπειρία. Άλλωστε από τα λάθη μας γινόμαστε καλύτεροι γιατί μαθαίνουμε από αυτά".