Οι πολλές αναγνώσεις του ίδιου ιστορικού γεγονότος

«Στις 14 Νοεμβρίου 1973 φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφάσισαν αποχή από τα μαθήματα και ξεκίνησαν διαδηλώσεις εναντίον του στρατιωτικού καθεστώτος που είχε καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία στην Ελλάδα στις 21 Απριλίου του 1967. Οι φοιτητές που αυτοαποκαλούνταν «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», οχυρώθηκαν μέσα στο κτίριο της σχολής επί της οδού Πατησίων και ξεκίνησαν τη λειτουργία του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου. Το, πλέον ιστορικό, μήνυμά τους ήταν: «Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία». 

Οι διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια και οι εκδηλώσεις ενάντια στο καθεστώς της Χούντας αυξήθηκαν. Κυρίως στην Αθήνα αλλά και σε σημεία της επαρχίας δημιουργήθηκαν συνθήκες εξέγερσης. Στις 3 π.μ. της 17ης Νοεμβρίου, και ενώ οι διαπραγματεύσεις για ασφαλή αποχώρηση των φοιτητών βρίσκονταν σε εξέλιξη, αποφασίστηκε από την μεταβατική κυβέρνηση η επέμβαση του στρατού και ένα από τα τρία άρματα που είχαν παραταχθεί έξω από τη σχολή, γκρέμισε την κεντρική πύλη. Κατά την είσοδο του άρματος συνθλίβονται 2–3 φοιτητές που βρίσκονται πίσω από την πύλη (γεγονός «λίαν πιθανό αλλά ανεπιβεβαίωτο» σύμφωνα με το πόρισμα του εισαγγελέα Τσεβά). Ο σταθμός του Πολυτεχνείου έκανε εκκλήσεις στους στρατιώτες να αψηφήσουν τις εντολές των ανωτέρων τους και στη συνέχεια ο εκφωνητής απήγγειλε τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο. Η μετάδοση συνεχίστηκε ακόμα και μετά την είσοδο του άρματος στον χώρο της σχολής […]»
Αυτό είναι ένα μικρό χρονικό της νύχτας εκείνης του 1973 που σηματοδότησε την αρχή μιας νέας περιόδου για την Ελλάδα αφού εκεί ορίζεται από τους ιστορικούς η αρχή του τέλους της Χούντας και η μετάβαση της χώρας στη Μεταπολίτευση και την επανεγκαθίδρυση της Δημοκρατίας. 

Η επέτειος του Πολυτεχνείου τιμάται κάθε χρόνο στην Ελλάδα, όμως όπως προκύπτει τελικά η απόδοση των τιμών συναρτάται άμεσα στον πολιτικό προσανατολισμό ή/και στο θεσμικό ρόλο του καθενός. Το πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπει ο καθένας την επέτειο της 17 Νοέμβρη είναι διαφορετικό και αυτό διαπιστώθηκε για άλλη μία χρονιά χθες στην Κομοτηνή όπου έγιναν τρεις διαφορετικές συγκεντρώσεις και πορείες. Όλες είχαν ως στόχο να αποτίσουν φόρο τιμής στους εξεγερθέντες της 17 Νοέμβρη. Όμως κάθε μία εξ αυτών εστιάζει σε διαφορετικούς συμβολισμούς, άλλη ανάγνωση και ξεχωριστή μετάφραση. Παρόλα αυτά, ο πυρήνας είναι πάντα ο ίδιος: η φοιτητική εξέγερση. 

Η «ΕΠΙΣΗΜΗ» ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 
Χθες το μεσημέρι από την παλιά Νομική ξεκίνησαν ταυτόχρονα δύο πορείες, που αν και η αφετηρία τους ήταν κοινή, είχαν διαφορετική κατάληξη. Η πρώτη πορεία ήταν η «επίσημη» - αυτή στην οποία συμμετείχαν οι εκπρόσωποι των τοπικών φορέων και αρχών. Η πορεία κατέληξε στο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης στο κτίριο της πρώην νομαρχίας και στους συμμετέχοντες είδαμε τον δήμαρχο Κομοτηνής, τον αντιπεριφερειάρχη Ροδόπης, τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου, τον πρόεδρο του νομαρχιακού τμήματος Ροδόπης της ΑΔΕΔΥ και εκπρόσωπους κομματικών και φοιτητικών οργανώσεων. Μετά την κατάθεση των στεφάνων η οι παριστάμενοι τήρησαν ενός λεπτού σιγή και αποχώρησαν. Η συγκεκριμένη πορεία ήταν η ασθενέστερη αριθμητικά, αναφορικά με τη συμμετοχή. 

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ 
Η δεύτερη πορεία που ξεκίνησε από την παλιά Νομική, ήταν οργανωμένη από την αντιεξουσιαστική κίνηση Κομοτηνής. Σε αυτήν συμμετείχαν κατά κύριο λόγο φοιτητές οι οποίοι θέλησαν να περάσουν μία σειρά επικαιροποιημένων μηνυμάτων, συναρτώμενα μεν στην 17 Νοέμβρη, αλλά φερμένα στο 2016. Έτσι, στα φυλλάδια που μοίρασαν σε περαστικούς και άφησαν σε παρμπρίζ αυτοκινήτων ενημερώνουν ότι αντιτίθενται στα «τείχη» που υψώνει η Ευρώπη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στήνονται ανά την ήπειρο για τη φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών αλλά και στην επίσκεψη Ομπάμα από την οποία οι αντιεξουσιαστές εξάγουν το συμπέρασμα ότι «43 χρόνια μετά τη Χούντα των συνταγματαρχών, τίποτα δεν έχει αλλάξει».

Οι αντιεξουσιαστές διέσχισαν όλη την πόλη σχεδόν, αφού η πορεία τους κατέληξε εκεί από όπου ξεκίνησε, όμως το «δρομολόγιο» περιελάμβανε στάση και στο τουρκικό προξενείο έξω από το οποίο φώναξαν συνθήματα κατά της πολιτικής που εφαρμόζει στη γείτονα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Στη ρητορική των συνθημάτων τους πάντως ακούστηκαν ονόματα ανθρώπων που έχουν συνδεθεί με την επέτειο του Πολυτεχνείου όπως «Λαμπράκης», «Μπελογιάννης», «Τεμπονέρας». 

Η ανακοίνωση των αντιεξουσιαστών καταλήγει με τη φράση: «Ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και την Ευρώπη - φρούριο». 

ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΠΡΟΣΚΕΙΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΚΚΕ
Στην πλατεία Ειρήνης συγκεντρώθηκαν τα μέλη του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου Κομοτηνής, αλλά και μέλη φοιτητικών και άλλων οργανώσεων για να αποτίσουν τον δικό τους φόρο τιμής στην επέτειο του Πολυτεχνείου. 

Η φετινή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ όμως είχε μια διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές, αφού για πρώτη φορά περιελάμβανε σταθμό στο τουρκικό προξενείο. Κι αυτό γιατί με αφορμή την επέτειο του πολυτεχνείου, τα μέλη του ΠΑΜΕ θέλουν να καταδικάσουν την απόφαση Ερντογάν να διακόψει τη λειτουργία της Επιτροπής Ειρήνης στην Τουρκία και όπως εξήγησε ο Σωκράτης Αγγελακόπουλος «το ψήφισμα είναι καταδικαστικό επί αυτής της απόφασης».

Παράλληλα το ΠΑΜΕ καταδίκασε και την επίσκεψη Ομπάμα στην Ελλάδα, ενώ ο κος Αγγελακόπουλος παρατήρησε ότι η συγκέντρωση δυνάμεων στο Αιγαίο αυτή την περίοδο είναι ίση η και μεγαλύτερη του ΒΠΠ. 

Στη συγκέντρωση εκπροσωπήθηκε και η φοιτητική κοινότητα της πόλης από τους σχετικούς συλλόγους της Φιλολογίας και της Κοινωνικής Διοίκησης. Όσο για το μήνυμα του πολυτεχνείου και τη σχέση των φοιτητών με αυτό, ο Γιώργος Τριανταφυλλίδης από τον σύλλογο φοιτητών της Φιλολογίας λέει «ότι αυτή είναι μια μεγάλη κουβέντα, όμως πρέπει να ανοίξει η συζήτηση στα αμφιθέατρα. Παρόλα αυτά βλέπουμε ότι δεν υπάρχει απάντηση ούτε από το φοιτητικό, ούτε από το εργατικό κίνημα ισχυρή απάντηση στις εφαρμοζόμενες αντιλαϊκές πολιτικές». 

Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι για όλες αυτές τις πορείες και τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έγινε μεγάλη κινητοποίηση της αστυνομίας, προκειμένου να είναι όλες υπό έλεγχο.