«Διαιρέσεις»

Οι συγκεντρώσεις της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας ήταν αντικειμενικά μεγάλες και η συμμετοχή του κόσμου αθρόα.

Αυτό δε σημαίνει ότι ήταν πατριώτες μόνο όσοι συμμετείχαν ούτε ότι όσοι συμμετείχαν είναι «ακραίοι».

Ήταν μια δημοκρατική έκφραση του λαού, που ευτυχώς ζούμε σε χώρα που τα δικαιώματα αυτά θεωρούνται αυτονόητα εδώ και δεκαετίες.
Άρα κανείς δε χρειάζεται να σπείρει διαιρέσεις για τις συγκεντρώσεις αυτές.

Πάμε τώρα στην πιο πρόσφατη επικαιρότητα με τη διερεύνηση για το σκάνδαλο της φαρμακευτικής δαπάνης.

Είμαι υπέρ του να έρθουν όλα στο φώς και όποιοι ευθύνονται αποδεδειγμένα να λογοδοτήσουν θεσμικά στη δικαιοσύνη και να τους αποδοθούν ευθύνες.

Δεν είμαι όμως υπέρ του να κάνουμε «σίριαλ» τη διερεύνηση ενός θέματος με τηλεοπτικό τρόπο, γιατί δεν πρέπει να προέχει η πολιτική εκμετάλλευση και η  διαίρεση σε «κλέφτες» και «έντιμους» αλλά η αναζήτηση της αλήθειας.

Και εάν τελικά θέλουμε να έρχονται όλα στο φώς, γιατί δε ξεκινάνε όσοι πιστεύουν στην πολιτική «κάθαρση» με την αλλαγή του νόμου «περί ευθύνης υπουργών» ώστε και τα πολιτικά πρόσωπα να δικάζονται με τους όρους που ισχύουν για τους απλούς πολίτες και να μην συζητούμε για υποθέσεις που τελικά καλύπτονται από το ειδικό καθεστώς παραγραφής, που ισχύει για τα πολιτικά πρόσωπα.

Ορίστε λοιπόν πεδίο για να δοξαστεί όποιος ισχυρίζεται ότι κομίζει την αλλαγή και την κάθαρση.

Ας αλλάξει άμεσα τον νόμο αυτό που προσβάλλει την ισονομία των πολιτών και δημιουργεί μια διαίρεση μεταξύ πολιτικών προσώπων και υπολοίπων πολιτών.

Καμία διάκριση και καμία διαίρεση λοιπόν ανάμεσα στους πολίτες αν θέλουμε να πείσουμε ότι ενδιαφερόμαστε κάτι να αλλάξει.