«Φύλακες» με λάθη και «μπερδεμένοι» πολίτες

Πάλι βρίσκεται στην επικαιρότητα η χρήση υπερβολικής αστυνομικής βίας, ύστερα από την καταδίωξη, τον πυροβολισμό και τον βαρύτατο τραυματισμό ενός δεκαεξάχρονου.

Το παραπάνω δυσάρεστο περιστατικό έχει προκαλέσει σοβαρά επεισόδια και διαμαρτυρίες ανά την χώρα και έχει ξεκινήσει εκ νέου τη συζήτηση για τη φύση και τη θέση της αστυνομίας στην κοινωνία.

Θα αφήσω στους αρμοδίους τη διερεύνηση του παραπάνω θλιβερού συμβάντος και θα ασχοληθώ σήμερα με μια κοινωνιολογική ανάλυση των σχέσεων αστυνομίας και κοινωνίας.

Δεκαετίες πίσω πριν να συσταθούν οι σχολές που παράγουν αξιωματικούς και στελέχη της αστυνομίας και οι οποίες μετά και την οικονομική κρίση είναι περιζήτητες στις πανελλαδικές εξετάσεις, καθώς εξασφαλίζουν άμεσα βιοπορισμό, την αστυνομία στελέχωναν κυρίως παιδιά της περιφέρειας τα οποία το πρώτο κίνητρο τους ήταν να εξασφαλίσουν τον βιοπορισμό τους καθώς οι οικογένειες τους δεν τους παρείχαν οικονομικά εχέγγυα.

Για τον παραπάνω λόγο ο διορισμός αστυνομικών ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα και πολιτικό «ρουσφέτι».

Συνεπώς, η αστυνομία κοινωνικά όχι μόνο δε στελεχωνόταν από το λεγόμενο κοινωνικό «κατεστημένο» αλλά αντιθέτως αποτελούνταν από νέους και νέες που έψαχναν κατά κύριο λόγο διαφυγή από δύσκολες οικονομικές συνθήκες.

Πάμε τώρα να δούμε γιατί η κοινωνία έχει «μπερδευτεί» τόσο απέναντι στην αστυνομία και ενώ την καλεί στη δύσκολη στιγμή είναι έτοιμη στην πρώτη ευκαιρία να την «στήσει στον τοίχο».

Η χώρα μας λοιπόν είχε εμπειρίες αστυνομικής βίας και ασυδοσίας ιδιαίτερα κατά τις δικτατορικές περιόδους και αυτό έχει «ποτίσει» τη συνείδηση των πολιτών από γενιά σε γενιά.

Φθάσαμε λοιπόν δεκαετίες μετά εκτός από αυτούς που έχουν νιώσει στο πετσί τους την αστυνομική βία να διαμαρτύρονται συστηματικά για αυτή άνθρωποι που κοινωνιολογικά δεν ανήκουν στους «αδικημένους».

Συγκεκριμένα έχει εντυπωθεί στη συνείδηση πολλών ότι για να θεωρούνται «προοδευτικοί» θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να βρίσκονται «απέναντι» στην αστυνομία.

Και με αυτά και με τα άλλα έχουμε φθάσει σε ένα σημείο που κινδυνεύουμε να εστιάζουμε σε λάθη και παραλείψεις της αστυνομίας και να απαξιώνουμε συνολικά το έργο της που είναι απαραίτητο και δομικό για την κοινωνία.

Για να καταλήξουμε κάπου πιστεύω ότι η σχέση εμπιστοσύνης κοινωνίας και αστυνομίας πρέπει να ενισχυθεί με την εκπαίδευση και το υψηλό επίπεδο των στελεχών της Ελληνικής αστυνομίας, διότι πέρα από τις προκαταλήψεις όλοι σέβονται κάποιον που κάνει σοβαρά και υπεύθυνα τη δουλειά του.