«Χωρίς Μισόλογα»

Η μεγαλειώδης συγκέντρωση της προηγούμενης Κυριακής στη Θεσσαλονίκη αιφνιδίασε το πολιτικό σκηνικό καθώς παρά την έλλειψη θεσμικής στήριξης ήταν απόλυτα επιτυχημένη και παρά τα λίγα παρατράγουδα υπήρξε αντικειμενικά εντυπωσιακή.
Και λέω αιφνιδίασε γιατί από τα επίσημα χείλη της κυβέρνησης αλλά και της αντιπολίτευσης καμμία στήριξη δεν υπήρξε και μόνο «κατόπιν εορτής» εμφανίστηκαν μερικοί μήπως και εισπράξουν εκλογική συμπάθεια.

Είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε με αυτού του είδους τις κινητοποιήσεις ένα στοιχείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε είναι ότι ο κόσμος που κινητοποιήθηκε εξέφρασε έναν θυμό πρός το πολιτικό σύστημα για τη διαπραγμάτευση που γίνεται ερήμην του χωρίς να του εξηγηθεί καθαρά γιατί πρέπει να λυθεί σε αυτή τη χρονική στιγμή το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων.
Με τη μέση λογική που διαθέτω αντιλαμβάνομαι ότι γεωπολιτικές αναγκαιότητες και προτεραιότητες των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή μας απαιτούν την επίλυση του θέματος της ονομασίας για να καταστεί δυνατή η ένταξη των Σκοπίων στην ομπρέλα προστασίας του ΝΑΤΟ, καθώς στο γειτονικό κράτος υπάρχουν διαφορετικές εθνότητες και η αποσταθεροποίηση  είναι δυνατή ανά πάσα στιγμή.

Αφού λοιπόν τα Σκόπια αγωνιούν για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ γιατί δεν τους ζητούμε καθαρά να αποβάλλουν τις αλυτρωτικές και κλεψίτυπες συμπεριφορές και αναφορές τους με αντάλλαγμα την ευελιξία μας στην ονομασία.

Και πάνω από όλα γιατί δεν γίνεται μια δομημένη ενημέρωση για τα στάδια της διαπραγμάτευσης προκειμένου και ο μέσος πολίτης να κατανοήσει τις αναγκαιότητες για την επίλυση του θέματος και να μη μένει χώρος για καχυποψίες.

Με μισόλογα δεν πρόκειται να κερδηθεί η συναίνεση του λαού, γιατί για να στηρίξει ο λαός μια πολιτική απόφαση πρέπει να εμπιστευθεί.

Η υψηλή διπλωματία γίνεται κυρίως πίσω από κλειστές πόρτες.
Όταν όμως αντικείμενο της διπλωματίας είναι ένα θέμα ιστορικής και εθνικής σημασίας θα πρέπει να εξηγηθεί καθαρά στο λαό γιατί πρέπει η χώρα να συμφωνήσει σε μία λύση και ποιά θα είναι τα οφέλη που θα κερδίσει απο αυτή την υποχώρησή της.
Όσο θα συνεχίζουν τα μισόλογα τόσο θα μεγαλώνουν τα συλλαλητήρια και πιθανόν θα δημιουργείται και πολιτικός χώρος για να εμφανιστούν αυτόκλητοι εκφραστές και υπερασπιστές του «προδομένου» λαού.

Θα κερδίσει στήριξη μόνο όποιος εξηγήσει στο λαό γιατί άνοιξε αυτό το θέμα και γιατί η λύση είναι επιβεβλημένη σε αυτή τη χρονική συγκυρία.

Διαφορετικά αντί για λύση θα απομείνει μόνο καχυποψία.