Η κάθε εποχή έχει το δικό της «κόκκινο πανί»

Πριν δέκα χρόνια η χώρα μας συγκλονιζόταν από τη διάλυση του ονείρου της ισχυρής οικονομίας και την αποκάλυψη της πτώχευσης της σε πολλά επίπεδα.

Το πολιτικό σύστημα αδυνατούσε να δώσει πειστικές απαντήσεις για το πως φθάσαμε ως εκεί στη «θυμωμένη» κοινωνία που γέμιζε τις πλατείες και απειλούσε τη Βουλή και κάπου εκεί ενορχηστρωμένα από τα ΜΜΕ και γενικά προβλήθηκε ως μια μεγάλη αιτία της καταστροφής ο αχανής δημόσιος τομέας και οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις.

Στη συνέχεια ακολούθησαν τα μνημόνια και οδυνηρές οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις επί δικαίων και αδίκων και κανείς μέχρι σήμερα δεν μπορεί να πει ότι αυτό ήταν δίκαιο.

Ήταν όμως μια πολιτική επιλογή ανάγκης για να συμμαζευτούν τα ασυμμάζευτα μέσω αυτών που δε μπορούσαν να αποκρύψουν εισοδήματα καθώς εργοδότης τους ήταν το δημόσιο.

Τα θυμάμαι όλα αυτά διότι σήμερα που τα πράγματα ευτυχώς πηγαίνουν καλύτερα ως σύγχρονο «κόκκινο πανί» για τη φοροδιαφυγή και την οικονομική κακοδαιμονία της χώρας προβάλλονται καθημερινά οι ελεύθεροι επαγγελματίες.

Δε θέλω να υπερασπιστώ το «συνάφι» μου και δέχομαι ότι υπάρχει κενό φορολόγησης σε αυτή την επαγγελματική κατηγορία.

Απλά θέλω να θέσω κάποιους προβληματισμούς:
Πρώτο, δε ξέρω αν το γνωρίζατε αλλά η Ελλάδα έχει τον μεγαλύτερο αριθμό στην Ευρώπη μικρών επιχειρήσεων και αυτοαπασχολούμενων.

Αυτό από μόνο του δείχνει την ιδιαιτερότητα της Ελληνικής ελεύθερης οικονομίας και το πόσο δύσκολο είναι να ελεγχθεί ακόμα και με ηλεκτρονικά μέσα απόλυτα η φοροδιαφυγή.

Δεύτερο, λόγω των παρατεταμένων οικονομικών και υγειονομικών κρίσεων της χώρας μας πολλές μικρές επιχειρήσεις και αυτοαπασχολούμενοι προσέφυγαν για την επιβίωση τους στη λεγόμενη «αμυντική φοροδιαφυγή».

Τρίτο, η ψυχολογία του μέσου Έλληνα ελεύθερου επαγγελματία και αυτοαπασχολούμενου απέχει ακόμα από τη λογική του να ενταχθεί σε σχέσεις εξαρτημένης εργασίας σε μεγάλες εταιρικές μονάδες όπου οι φορολογικές διαδικασίες είναι καθετοποιημένες και εύκολα αναγνωρίσιμες από τη φορολογική διοίκηση.

Τέταρτο και τελευταίο μη μένει το μάτι της κοινωνίας σε περιπτώσεις επαγγελματιών που κερδίζουν πολλά και φοροδιαφεύγουν αλλά ας αναλογιστούν ότι τον τροχό της οικονομίας της χώρας τον γυρίζουν σε μεγάλο βαθμό χιλιάδες μικροί επιτηδευματίες και επιχειρηματίες που κινούν την αγορά και στην αδυναμία τους αργοπεθαίνουν στα αζήτητα κουρασμένοι και ανασφάλιστοι.

Για τη σωστή φορολογική πολιτική δε χρειάζεται κανένα «κόκκινο πανί».