Η νέα στήλη, οι ευρωεκλογές που μόνο χαλαρές δεν θα είναι και τα «θαύματα» του τοπικού Σύριζα

Πως ξεκίνησε η στήλη
Σε μια από τις συζητήσεις μας με τους Σταύρο και Θανάση Φανφάνη (τις οποίες πρέπει να σας πω πως πάντα απολαμβάνω) έπεσε από την πλευρά τους η ιδέα της δημιουργίας μιας νέας στήλης, σε εφημερίδα και ραδιόφωνο.

Μιας στήλης που θα σχολιάζει την τοπική και κεντρική επικαιρότητα με μια πιο διεισδυτική ματιά, που θα αναλύει την ουσία και το παρασκήνιο γύρω από τις εξελίξεις και θα μεταφέρει πληροφορίες από την πολιτική, την παραπολιτική και την ευρύτερη επικαιρότητα που δεν θα μάθετε από αλλού.

Έτσι γεννήθηκε το «εντός τόπου και Χρόνου», το οποίο εκτός από στήλη στην εφημερίδα θα αποτελεί και ραδιοφωνική στήλη, με podcasts, συνεντεύξεις και συζητήσεις με όλα τα πρόσωπα που βρίσκονται στην επικαιρότητα.

Ελπίζω πραγματικά να την αγαπήσετε, να την εμπιστευτείτε για την ενημέρωση σας και να μην θεωρηθεί τελικά ότι βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου.

Τα ρίχτερ των ευρωεκλογών
Δεν ξέρω πότε θα γίνει ο μεγάλος σεισμός που όλοι περιμένουν στην Κωνσταντινούπολη, αλλά εγώ τα πολλά ρίχτερ τα περιμένω στο εγχώριο πολιτικό σύστημα μετά τις ευρωεκλογές. Διότι πολιτικό σύστημα και δημοκρατία δεν υπάρχουν, εάν ουσιαστικά υπάρχει ένα μόνο κόμμα που διεκδικεί την εξουσία. Τα σημερινά κενά είναι μεγάλα και ως γνωστόν η ζωή και η φύση απεχθάνονται τα κενά. Βέβαια, το προφανές κενό που υπάρχει σήμερα στην κεντροαριστερά, δεν αποκλείεται καθόλου να μας προκύψει τελικά στα δεξιά της Ν.Δ., μιας και ο πρόεδρος Μητσοτάκης έχει πάρει το κόμμα και το πηγαίνει "τραίνο" προς το κέντρο, συμπιέζοντας έτσι τον ζωτικό πολιτικό χώρο που είναι απαραίτητος για την αναγέννηση της κεντροαριστεράς και αφήνοντας (μάλλον συνειδητά) ελεύθερο πολιτικό χώρο στα δεξιά του. Το τι θα μείνει όρθιο, τι θα καταρρεύσει και τι ενδεχομένως θα χτιστεί από την αρχή, καθώς και το από ποια θέση θα καθίσει ο καθένας στο τραπέζι της επόμενης μέρας, θα εξαρτηθεί σε απόλυτο βαθμό από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, για αυτό, όπως θα έχετε ήδη καταλάβει, οι ευρωεκλογές του Ιουνίου μόνο χαλαρές δεν πρόκειται να είναι.

Γιατί τυπικά μπορεί να αφορούν απλά την επιλογή των εκπροσώπων μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και να «μην βγάζουν κυβέρνηση» όπως συνηθίζουμε να λέμε, αλλά ουσιαστικά αυτή τη φορά θα είναι εκλογές πολιτικής επιβίωσης για ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού φάσματος.

Τα «θαύματα» του τοπικού Σύριζα
Δεν αμφισβητώ ότι ήταν θαύμα ο σταυρός από λάδι που σχηματίστηκε στην βάφτιση του προέδρου Stefanos, αλλά σίγουρα το μεγαλύτερο «θαύμα» που έζησε ο πρόεδρος είναι οι 50 (με το ζόρι) άνθρωποι που ψήφισαν στην Ροδόπη για την διαδικασία ανάδειξης των υποψηφίων ευρωβουλευτών του κόμματος του. Σε έναν (ροζ) Νομό που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε το 2015 περίπου 32 χιλιάδες ψηφοφόρους και στις εκλογές του 2023 περί τις 20 χιλιάδες. Και αν ακόμη αφαιρέσω και τις ψήφους του Οζγκιούρ Φερχάτ, μας μένει ο καθόλου ευκαταφρόνητος αριθμός των 7,5 χιλιάδων ψηφοφόρων, πριν από μόλις 10 μήνες.

Βέβαια το «θαύμα» έχει εξήγηση και δεν είναι άλλη από τις πληγές που άφησε ο γνωστός εμφύλιος των στελεχών του τοπικού Σύριζα. Και είναι αλήθεια ότι με την δημιουργία της «Νέας Αριστεράς», που έδωσε τη δυνατότητα σε κάθε πλευρά να τραβήξει το δικό της ξεχωριστό δρόμο, πίστευα ότι κάπως τα πράγματα σταδιακά θα είχαν ομαλοποιηθεί και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα άρχιζε σιγά-σιγά να βρίσκει το δρόμο του σε τοπικό επίπεδο. Αλλά από ότι φαίνεται, θαύματα δεν γίνονται κάθε μέρα.