«Η παραδοσιακή συνταγή»

Χρόνια πολλά σε όλες και όλους με τις καλύτερες ευχές μου για προσωπική και οικογενειακή υγεία και ευτυχία.

Πέρασαν και αυτές οι γιορτές με καλές αναμνήσεις για κάποιους και χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο για άλλους.

Αυτοί που είχαν την τύχη να βρεθούν με συγγενείς σε παραδοσιακά μέρη και ιδιαίτερα αυτοί που φιλοξενήθηκαν σε σπίτια ντόπιων ηλικιωμένων ανθρώπων είχαν την τύχη εφόσον είναι προσεκτικοί να λάβουν εκτός από ζεστή φιλοξενία και μαθήματα ζωής.

Και τα μαθήματα ζωής που εννοώ είναι τα εξής:

Είτε στα εύκολα είτε στα δύσκολα οι γενιές των γονιών μας και των λίγο μεγαλυτέρων καταφέρνουν να γίνουν πολλαπλασιαστές ευτυχίας για τους γύρω τους με τα ελάχιστα.
Ο τρόπος με τον οποίο προετοιμάζουν το φαγητό η ηρεμία με την οποία το προσφέρουν και η γαλήνη που επικρατεί στο περιβάλλον δεν πληρώνονται με τίποτα και δε συγκρίνονται με τίποτα.

Αυτός ο απλός αλλά ουσιαστικός τρόπος ζωής της παραδοσιακής ελληνικής επαρχίας είναι μάλλον και η παραδοσιακή εθνική συνταγή με την οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η κρίση.

Όπως οι παλιές γενιές σαν εργατικά μυρμήγκια μέσα σε παγκόσμιους και εμφύλιους πολέμους σε γενική πείνα και δυστυχία διατήρησαν την πίστη τους και δούλεψαν με τα ελάχιστα έχοντας σαν όραμα την καλύτερη μέρα για τα παιδιά τους έτσι και σήμερα που όσο και να μας έχει επηρεάσει η κρίση ζούμε ασύγκριτα καλύτερα πρέπει να ξαναβρούμε την παραδοσιακή συνταγή.

Με πυρήνα την παραδοσιακή οικογένεια και με αυξημένη την αίσθηση της αλληλεγγύης ήρθε η ώρα να ξεπεράσουμε το καπιταλιστικό μοντέλο ζωής και να γυρίσουμε στο διαχρονικά πετυχημένο παραγωγικό μοντέλο της κατανάλωσης με λογική και της δουλειάς χωρίς ρολόι.

Ας ξυπνήσουμε έγκαιρα από τη μαλθακότητα του πρόσφατου παρελθόντος και ας αφήσουμε τα παραγωγικά μας στοιχεία να μας οδηγήσουν σε νέους δρόμους.
Οι νέοι δρόμοι δεν είναι σίγουρο ότι θα μας πλουτίσουν, όμως είναι σίγουρο ότι θα μας ξυπνήσουν.

Το ελληνικό ανήσυχο πνεύμα αποκοιμήθηκε στα χρόνια του κρατισμού.

Εάν ανατρέξουμε στην πρόσφατη ιστορία μας θα διαπιστώσουμε ότι στις δύσκολες δεκαετίες και παρά τις σκληρές συνθήκες ζωής το ελληνικό πνεύμα μεγαλούργησε επιχειρηματικά.

Αντίθετα στις δεκαετίες μετά τη μεταπολίτευση το ελληνικό πνεύμα έχασε το τσαγανό και το νεύρο του.

Αυτό το επιχειρηματικό και επιχειρησιακό νεύρο πρέπει να βγει μπροστά και να αποτελέσει την παραδοσιακή συνταγή επιτυχίας της νέας γενιάς, που καλό είναι να βγάλει από το μυαλό της το όνειρο του βολέματος και να ανατρέψει τις παθογένειες που οδήγησαν στην οικονομική και ηθική πτώχευση της κοινωνίας μας.