"Μέσα κωμικά, έξω τραγικά"

Αυτά που συμβαίνουν τελευταία στην εσωτερική πολιτική και ιδιαίτερα στην κυβερνητική πλειοψηφία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εν μέρει διασκεδαστικά και εν μέρει τραγικά.

Ήταν πραγματικά διασκεδαστικό να βλέπεις την προηγούμενη εβδομάδα βουλευτές να ψηφίζουν νομοσχέδια, που πριν λίγα χρόνια θα τους «ανέβαζαν στα κάγκελα», επικαλούμενοι κάτι απίστευτες γενικόλογες και ασαφείς δικαιολογίες.

Ήταν όμως τραγική η διαπίστωση, που έβγαλε και ο τελευταίος πολίτης, ότι όλα αυτά γίνονται ίσα για να κρατήσουμε την εξουσία και να πάμε λίγο παρακάτω.

Έτσι με ωμό τρόπο το πολιτικό σύστημα πέρασε στο λαό το μήνυμα ότι η η ιδεολογία είναι πολυτέλεια, ότι η εξουσία είναι αυτοσκοπός και ότι όλα τα άλλα είναι απλό περιτύλιγμα.

Βέβαια η ασυνέπεια δε βαρύνει μόνο την παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία, διότι διαχρονικά τα περίεργα που έχουμε δει να διαδραματίζονται εντός της Βουλής μας έχουν δημιουργήσει ανοσία σε αυτά τα φαινόμενα και σχεδόν έχουμε τη βεβαιότητα ότι αυτά που εξαγγέλονται δεν θα ισχύσουν.

Ενώ όμως εμείς στη χώρα μας συνεχίζουμε αδιόρθωτοι τα ίδια βλέπουμε γύρω μας να συμβαίνουν περίεργα γεγονότα.

Η άσχημη τροπή, που πήρε το δημοψήφισμα στην Ισπανία για την αυτονομία της Καταλονίας μάλλον προμηνύει περιπέτειες στην Ευρώπη. 
Εκεί που πρίν λίγα χρόνια καμαρώναμε για τη διεύρυνση της Ευρώπης και πιστεύαμε στην  Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση φθάνουμε σήμερα να επιστρέφουν γύρω μας φοβικοί εθνικισμοί και αλυτρωτισμοί.

Μάλλον πρέπει σιγά σιγά να συνερχόμαστε από την χρόνια αφασία μας και να ξεκινήσουμε σταδιακά ένα σχεδιασμό για το που και πως θα σταθούμε ως χώρα εάν κάτι πάει στραβά στο διεθνές περιβάλλον.

Λυπάμαι αλλά εάν κάτι πάει στραβά μη ψάχνετε ούτε για φίλους ούτε για εταίρους, διότι ο καθένας το λαό του και τα συμφέροντα του θα κοιτάξει.
Αυτό λοιπόν που απλά και καθαρά θέλω να πω είναι ότι δεν πρέπει να μας παρασύρει και να μας κοιμίζει η μικρή εικόνα της εσωτερικής πολιτικής, αλλά θα πρέπει να λαβαίνουμε υπόψη μας τη μεγάλη εικόνα της διεθνής πολιτικής, στην οποία πλέον συμβαίνουν πρωτόγνωρα γεγονότα, που δεν προμηνύουν σταθερότητα.

Η άνοδος των εθνικισμών στην Ευρώπη και μάλιστα σε κράτη με «χορτάτους» λαούς όπως η Γερμανία, η φυγή της Αγγλίας από την Ευρωπαική Ένωση, η ξενοφοβία που επιδεικνύουν κράτη της κεντρικής Ευρώπης αλλά και το Ισπανικό δημοψήφισμα αποδεικνύουν ότι τελειώσαν οι βεβαιότητες και ότι όλα πλέον είναι υπό συζήτηση.

Για αυτό λοιπόν εκτός από το σχέδιο για την έξοδο μας από την οικονομική εποπτία και τα μνημόνια καλό είναι να έχουμε έτοιμο και κανένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης, διότι με την ταχύτητα που εξελίσσονται διεθνώς τα γεγονότα κανείς δε ξέρει που και πότε θα χρειαστεί.

Μακάρι να πάνε όλα καλά και η Ευρώπη να είναι πάντα τόπος ειρήνης και προκοπής αλλά άς έχουμε το νού μας, για να μην πιαστούμε και αυτή τη φορά αδιάβαστοι εάν πάει κάτι στραβά.