«Καλές και κακές φοβίες»

Από την αρχή της ζωής μας γεμίζουμε φοβίες ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία μας και το κοινωνικό μας περιβάλλον.

Αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό γιατί πολλές από αυτές είναι ένστικτο επιβίωσης και αυτοσυντήρησης.

Σας κουράζω με το ζήτημα των φοβιών, γιατί με το ξεκίνημα της  νέας σεζόν η ζωή μας γέμισε με φοβίες.

Φοβίες για την επερχόμενη ενεργειακή κρίση και ακρίβεια και φοβίες για το τι μπορεί να συμβεί με τη γειτονική μας Τουρκία εάν ενταθούν περαιτέρω οι απειλές και οι προκλήσεις.

Θα απαντήσω άμεσα στις παραπάνω φοβίες και η απάντηση είναι η εξής:

«Με φοβίες η ζωή δεν πάει μπροστά».

Καλώς ή κακώς όπως και να έχουν τα πράγματα στο διεθνές και στο γειτονικό μας περιβάλλον τα πράγματα είναι δύσκολα.

Πρέπει να οργανωνόμαστε και να συνεχίζουμε κανονικά και με κέφι τις ζωές και τις δραστηριότητες μας, διότι η παγωμάρα του τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον μόνο στασιμότητα δημιουργεί.

Καμιά φοβία και καμιά απειλή δε πρέπει να σταματά την κανονικότητα μας και η αντίδραση στην τοξικότητα του περιβάλλοντος αυτή την περίοδο θα πρέπει να είναι θετική και δημιουργική.

Ακούω τους λογικούς φόβους νέων ανθρώπων και γονιών για το τι θα γίνει εάν «στραβώσουν» τα πράγματα με τον πόλεμο στην Ουκρανία ή με τη γειτονική μας Τουρκία.

Το μόνο που έχω να πω είναι ότι απλά θα το αντιμετωπίσουμε με ηρεμία και οργάνωση, γιατί ο πραγματικός κίνδυνος στις δύσκολες καταστάσεις είναι ο κοινωνικός πανικός και η αποδιοργάνωση.

Για να φθάσω δε και στα της εκτελεστικής εξουσίας καλό θα είναι επιτέλους να θεσπιστεί θεσμικά ένα συμβούλιο εθνικών κρίσεων, το οποίο δε θα έχει σχέση με το  γνωστό συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό την Πρόεδρο της δημοκρατίας αλλά θα αποτελείται από πρόσωπα κοινής αποδοχής και συγκεκριμένης θητείας ανεξάρτητης από τις πολιτικές εξελίξεις.

Απαιτείται νομίζω ειδικά στα κρίσιμα εθνικά θέματα η χάραξη μιας σταθερής και διακομματικής πορείας με αυτοματοποιημένες διαδικασίες ανεξάρτητες από την πολιτική και κομματική νοοτροπία.

Οι φοβίες ας υπάρχουν αλλά τίποτα δε μπορεί να σταματά τις ζωές μας οι οποίες πρέπει και οφείλουν να πηγαίνουν μόνο μπροστά.