Νέα σχολική χρονιά με νέα ματιά!

Το σχολικό περιβάλλον είναι για το παιδί η δεύτερη του στέγη. Δάσκαλοι και συμμαθητές η δεύτερη του οικογένεια. Σε αυτό το πλαίσιο το παιδί πρέπει να νιώθει καλά ώστε να αποδώσει το βέλτιστο δυνατό για το ίδιο. Καινούργια σχολική χρονιά και ήδη οι τελειόφοιτοι έχουν βάλει πλώρη προς την επίτευξη των στόχων τους, τα πρωτάκια αναμένουν τη μεγάλη αλλαγή και οι υπόλοιποι φροντίζουν απλά να είναι εφοδιασμένοι με τα απολύτως απαραίτητα προτού ηχήσει στα αυτιά τους το πρώτο κουδούνι.

Τι άραγε ζητάει ένας γονιός από το παιδί του για τη νέα σχολική χρονιά; Ας υποθέσουμε να είναι καλός μαθητής. Ποιος είναι όμως καλός μαθητής; Κι αν υπάρχουν καλοί μαθητές ποιοι είναι οι «κακοί» μαθητές; 

Ήδη από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού τα παιδιά λαμβάνουν τα αποτελέσματα των προσπαθειών τους σε  μια κόλλα χαρτί. Οι γονείς πάντα θα καμαρώνουν για το άριστα και θα αγχώνονται για τα υπόλοιπα αναρωτώμενοι πότε χαμηλόφωνα και με κατανόηση το γιατί, και πότε κουνώντας απειλητικά τον δείκτη του χεριού τους υποδεικνύοντας αυστηρά τον «κακό» βαθμό. Αυτό που θέλω να πιστεύω είναι πως οι περισσότεροι γονείς επιθυμούν το καλύτερο δυνατό για τα παιδιά τους. Το καλύτερο για το παιδί και όχι για τους ίδιους και τις φιλοδοξίες τους, γιατί αν συμβαίνει κάτι τέτοιο τότε είμαστε προς τη λάθος κατεύθυνση και είναι ανάγκη για το καλό των παιδιών να στρέψουμε την πυξίδα μας ξανά προς αυτά και στις πραγματικές τους ανάγκες.

Η αποτυχία είναι μέρος του παιχνιδιού. Είναι μια λέξη που σέρνει μαζί της αρνητικά συναισθήματα και δημιουργεί δυσάρεστες αναμνήσεις, γιατί δυστυχώς δεν χαϊδεύει κανενός τα αυτιά. Το σχολικό διάβασμα είναι μια καθημερινή πρόκληση για τα παιδιά και μια δοκιμασία που πρέπει να υπερπηδήσουν για να περάσουν στο επόμενο στάδιο.

Οι γονείς έχουν ίσως το δυσκολότερο ρόλο γιατί είναι αυτοί που παίζουν καθοριστικό ρόλο σε κάθε βήμα του παιδιού ακόμα και στη διαχείριση μιας αποτυχίας, γιατί τα λόγια τους είτε θα αποτελέσουν βάλσαμο είτε η αρχή του «κακού». Οι επικρίσεις, οι φωνές, οι τιμωρίες, οι απειλές ακόμα και οι συγκρίσεις με άλλους μαθητές πολλές φορές δεν είναι κι ο καλύτερος τρόπος να δείξει κανείς την ανησυχία του προς ένα παιδί πόσω μάλλον σε ένα έφηβο.

Προτού λοιπόν επιπλήξουμε ένα παιδί που «αποτυγχάνει»  συνεχώς, αδιαφορεί, δείχνει να βαριέται και να δυσανασχετεί, είναι ζωηρό, δεν καταλαβαίνει, δεν συγκεντρώνεται ή αρνείται να πάει σχολείο είναι καλό να ανατρέξουμε στα αίτια του προβλήματος.

Οι μαθησιακές δυσκολίες, για τις οποίες θα αναφερθούμε αναλυτικά στα επόμενα άρθρα είναι φυσικά ένας παράγοντας που επηρεάζει γενικά την εκπαιδευτική διαδικασία αλλά δεν είναι ο μόνος. Οικογενειακά προβλήματα ή ακόμα και προσωπικά θέματα των παιδιών (ζήλεια, ανταγωνισμός, ανασφάλεια, απογοήτευση, άγχος, έλλειψη χρόνου κ.ά.) μπορεί να επηρεάζουν τις επιδόσεις τους. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη μας κάνουμε τη ζωή ενός παιδιού καλύτερη. 

Είναι σημαντικό επίσης να αντιληφθούμε πως κάθε παιδί αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη μαθησιακή διαδικασία ανάλογα με τον μαθησιακό του τύπου δηλαδή τον τρόπο που μαθαίνει.

Οι γονείς γνωρίζοντας τον μαθησιακό τύπο του παιδιού (ενδεικτικά οπτικό, ακουστικό, λεκτικό κτλ) μπορούν πιο εύκολα να βοηθήσουν και να κατευθύνουν τα παιδιά τους στην καθημερινή τους μελέτη. Παράλληλα, τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν γύρω τους υπάρχουν άτομα που αγαπούν και ενδιαφέρονται για το διάβασμα και γενικά τη γνώση για οποιοδήποτε αντικείμενο, γι΄ αυτό δεν είναι σωστό να απαιτούμε πράγματα από τα παιδιά όταν εμείς οι ίδιοι δεν τα πράττουμε. Ακόμα όταν εν γένει υπάρχουν αδυναμίες και δυσκολίες στις μαθησιακές απαιτήσεις οι γονείς είναι ανάγκη να δείχνουν την απαιτούμενη υπομονή και ψυχραιμία με τα παιδιά, διότι ο χρόνος και  ο τρόπος είναι ο συνδυασμός της ανοδικής πορείας σε ό,τι κι αν κάνουμε.

Πρέπει να ενθαρρύνουμε το παιδί ώστε να συνεχίσει την προσπάθεια είτε είναι καλός είτε κακός μαθητής. Για κάθε βήμα που κάνει όποτε το κάνει είναι επιτυχία. Ένα απλό μπράβο, ένα βλέμμα κατανόησης, ένα άγγιγμα εμπιστοσύνης δίνει δύναμη στα παιδιά να κάνουν πολλές φορές αυτό  που θεωρούν ακατόρθωτο, να συνεχίσουν να προσπαθούν για το δικό τους καλό. Γιατί, σημασία έχει να καταλάβουν πως από την εκπαιδευτική διαδικασία μόνο κερδισμένα μπορούν να βγουν κι όχι χαμένα. Δεν συγκρίνουμε κανένα παιδί με κανένα, κάθε παιδί είναι μοναδικό άλλο έχει κλίση στα καλλιτεχνικά, άλλο στην επίλυση προβλημάτων, άλλο στη γραφή, άλλο έχει την ικανότητα να κάνει τους άλλους να χαμογελούν! 

Όλα τα παιδιά έχουν ένα ταλέντο φτάνει να το ανακαλύψουμε ή να τους δώσουμε χρόνο να μας το αποκαλύψουν. Για ένα παιδί του 10 το 13 είναι πρόοδος, για ένα παιδί με ΔΕΠΥ το 15 στην έκθεση είναι αφορμή για πάρτι. Η ανάγκη των γονιών να δουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα και καταξιωμένα σε ένα τομέα είναι κατανοητή και θεμιτή εντούτοις πρέπει να γίνει αντιληπτό πως  το κάθε παιδί μαθαίνει με τον τρόπο του. Αν μάθεις το παιδί πως να μαθαίνει θα το δεις να βελτιώνεται, αν του δώσεις τη στήριξη που χρειάζεται θα ανακαλύψεις την κλίση του, αν το αφήσεις ελεύθερο να σου μιλήσει θα το καταλάβεις, αν το εμψυχώνεις θα κάνει ένα βήμα προς τον επόμενο του στόχο. Τα παιδιά δεν είναι ρομποτάκια οφείλουμε πρώτα να πλάσουμε σωστούς ανθρώπους και μετά επιστήμονες.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η μεγάλη αλήθεια των παιδιών για την πρώτη μέρα στο σχολείο 

Μαθητές όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων απάντησαν στο ερώτημα τι νιώθουν που σε λίγες μέρες θα ξεκινήσει το σχολείο.

1. Μαγδαληνή 6 χρονών «Είμαι χαρούμενη»

2. Κωνσταντίνα 11 χρονών «Χάλια»

3. Χρήστος 7 χρονών «Χαρούμενος και ενθουσιασμένος, αλλά νομίζω ότι θα βαρεθώ πολύ γρήγορα»

4. Δημήτρης 10 χρονών «Εεε…εντάξει καλά!»

5. Ακήν Ισμαήλ 18 χρονών «Μια χαρά, πεθύμησα το σχολείο βαρέθηκα να κάνω  τα ίδια κάθε μέρα!» 

6. Πέτρος «Χαίρομαι μόνο και μόνο που θα συναντηθώ με τους συμμαθητές μου αλλά ταυτόχρονα αγχώνομαι γιατί θα χρειαστεί να κλειστώ πολύ στο σπίτι και να διαβάζω. Έτσι δεν θα μου μένει καθόλου χρόνος να παίζω με τους φίλους μου»

7. Μαρία 10 χρονών «Ανυπομονώ να ανοίξουν τα σχολεία για να δω ξανά όλους τους φίλους και φίλες μου. Από την άλλη θέλω να διαρκέσει το καλοκαίρι για πάντα!»

8. Χρύσα 14,5 χρονών «Δεν νιώθω και πολύ ωραία γιατί τελειώνει το καλοκαίρι και η ανεμελιά και επίσης νιώθω άγχος γιατί μπαίνω σε ένα καινούργιο περιβάλλον και δεν ξέρω τι θα συναντήσω»

9. Θανάσης 9 χρονών «Αισθάνομαι ωραία που θα ξαναβρώ τους συμμαθητές που και θα παίζουμε και είμαι χαρούμενος που θα έχω την ίδια δασκάλα»

10. Ραφαήλ 13 χρονών «Νιώθω χαρά γιατί θα πάω σε καινούργιο σχολείο και θα κάνω καινούργιους φίλους αλλά από την άλλη και βαρεμάρα γιατί αρχίζουν και τα μαθήματα του σχολείου και τα αγγλικά» 
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Πρωτάκια και πρωτάρηδες στο θέμα σχολική τσάντα!

Τι λένε οι ειδικοί; Ποιες τσάντες αγοράζουν τελικά οι γονείς;

Είναι δύσκολο να «τιθασεύσεις» τα θέλω των παιδιών ειδικά όταν φτάνει η στιγμή να τα συνοδεύσεις για πρώτη φορά στην πρώτη τάξη του Δημοτικού. Οι τσάντες στο εμπόριο είναι άφθονες, τα χρώματα και τα σχέδια τόσο ελκυστικά που το δίλλημα των μικρών μαθητών είναι μεγάλο. Απ' την άλλη οι γονείς σκέφτονται και το πρακτικό του θέματος όταν έρθει η ώρα να επιλέξουν μεταξύ τσάντα πλάτης ή τσάντας τρόλεϊ.

Ο κος Αντώνιος Δ. Μιχαλόπουλος χειρούργος- ορθοπεδικός μας διαφωτίζει για τα όσα αφορούν τις σχολικές τσάντες, καταρρίπτει μύθους και προτείνει λύσεις για την υγεία των παιδιών. 

Ποια είναι η κατάλληλη τσάντα για τα παιδιά της Α' τάξης του Δημοτικού (με τρόλεϊ ή πλάτης); Τι θα συμβουλεύατε τους νέους γονείς που φέτος για πρώτη φορά στέλνουν τα παιδιά τους στο  Δημοτικό σχολείο;

-Υπερέχει η τσάντα με ρόδες γιατί είναι πιο εύκολο να σύρει το παιδί το βάρος της από το  να την κουβαλά στην πλάτη του. Αρκεί βέβαια να μην έχει να την ανεβάσει σε σκαλιά οπότε γίνεται πιο δύσκολη η μεταφορά της. Ο συγκεκριμένος τύπος τσάντας θα πρέπει να έχει καλής ποιότητας ροδάκια ώστε να κυλά εύκολα και να μην αναγκάζει το μικρό παιδί να την σέρνει τραβώντας τη με περισσότερη δύναμη.Το βάρος που μπορεί να κουβαλήσει ένα παιδί δεν πρέπει να ξεπερνά το 10-15% του σωματικού του βάρους.

Αν επιλεγεί για σχολική τσάντα μία τσάντα πλάτης (λχ εάν το σχολείο είναι σχετικά κοντά ή πρέπει να ανεβεί με την τσάντα αρκετά σκαλιά) τότε θα πρέπει να επιλεγεί μια τσάντα με αφρώδες υλικό στους ιμάντες ώστε να μην πληγώνει τους ώμους του παιδιού, αν διαθέτει και ζώνη μέσης ακόμη καλύτερα γιατί έτσι κατανέμεται πιο καλά το βάρος (όπως στα ορειβατικά σακίδια). Το παιδί θα πρέπει να κουβαλά την τσάντα περασμένη και στους δύο ώμους αλλιώς η φόρτιση μόνο του ενός ώμου μπορεί να του προκαλέσει πόνο στο λαιμό ή στον ώμο.

Η τσάντα πλάτης πρέπει να είναι κολλημένη στο σώμα έτσι ώστε να καταπονείται όσο το δυνατό λιγότερο η σπονδυλική στήλη και να ρυθμίζονται οι ιμάντες ώστε το παιδί να αισθάνεται άνετα μεταφέροντάς την. Η σωστή θέση είναι ψηλά στην πλάτη και όχι τοποθετημένη χαμηλά γιατί τότε το παιδί θα γέρνει προς τα εμπρός προσπαθώντας να αντισταθμίσει το βάρος και αυτό σημαίνει πρόσθετη καταπόνηση. Η σχολική τσάντα πλάτης πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στο μέγεθος του παιδιού. Είναι λάθος να πάρουμε μια τσάντα με σκοπό να τελειώσει με αυτήν και τις έξι τάξεις του δημοτικού.

Τελικά όμως το ερώτημα που πρέπει να τεθεί δεν είναι αν η τσάντα θα πρέπει να έχει ρόδες ή ιμάντες αλλά εάν τα παιδιά πρέπει να είναι επιφορτισμένα με το κουβάλημα τόσου υλικού στο σχολείο. Εκτός αν εκπαιδεύονται για αχθοφόροι. Μήπως η εκπαιδευτική κοινότητα πρέπει να βρει ένα τρόπο φύλαξης στο σχολείο των βιβλίων έστω αυτών που δεν θα χρησιμοποιηθούν την επόμενη μέρα ώστε να αποφεύγεται όλο αυτό το άσκοπο κουβάλημα σπίτι σχολείο.

Πολλοί γονείς ανησυχούν πως το υπερβολικό βάρος που κουβαλάνε  τα  παιδιά σε αυτή την ηλικία μπορεί να προκαλέσει ανωμαλίες στον αναπτυσσόμενο παιδικό σκελετό και ειδικότερα στη σπονδυλική στήλη όπως η κύφωσης (καμπούρα) και η σκολίωση.

Τι θα τους συμβουλεύατε, ισχύει κάτι τέτοιο;

-Δεν έχει αποδειχθεί να έχει σχέση η σχολική τσάντα με την ανάπτυξη παραμορφωτικών παθήσεων της σπονδυλικής στήλης δηλαδή κύφωσης ή σκολίωσης η απάντηση είναι όχι δεν έχει σχέση. Όμως η παραφορτωμένη τσάντα, ειδικά όταν δεν μεταφέρεται σωστά ώστε να κατανέμεται όπως πρέπει το βάρος στη σπονδυλική στήλη του παιδιού μπορεί να προκαλέσει πόνο στη ράχη ή στην πλάτη ή στον αυχένα.

Η σκολίωση και η κύφωση είναι παθήσεις που συμβαίνουν σε μερικά παιδιά (η σκολίωση περισσότερο συχνά σε κορίτσια) που μπορούν να αντιμετωπιστούν με την πρόληψή τους. Πρέπει δηλαδή  τα παιδιά  να εξετάζονται στην ηλικία των 10 έως 12  ετών από ορθοπεδικό ώστε να αποφαίνεται εάν το παιδί έχει ή τείνει να αποκτήσει σκολίωση ή κύφωση. Οι παθήσεις αυτές εξελίσσονται μέχρι το πέρας της εφηβείας. Η αντιμετώπισή τους είναι συνήθως με παρακολούθηση της εξέλιξής τους και όταν υπερβούν ορισμένες μοίρες τοποθετούνται ειδικοί κηδεμόνες.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η κα Ιωάννα Δεμιράκη ιδιοκτήτρια του βιβλιοχαρτοπωλείου «Δημοκρίτειο» στην ερώτηση «τι τελικά προτιμάνε οι γονείς για τα παιδιά της πρώτης  Δημοτικού μας απαντάει:  

«Οι γονείς της πρώτης Δημοτικού ευτυχώς εμπιστεύονται τη δική μας άποψη και κρίση, δηλαδή μας συμβουλεύονται κι αυτό είναι συνήθωςμία ευκαιρία και για μας να τους προτείνουμε ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί με βάση τις ανάγκες τους. Βέβαια, τα παιδιά πάντα έχουν προτιμήσεις σε κάποια ίσως διαφημιζομένη τσάντα, με ήρωες, γνωστούς κτλ. όμως υπό τη δική μας καθοδήγηση επιλέγουμε όσο το δυνατό την καλύτερη τσάντα και ως προς την τιμή και ως προς το είδος. Η τσάντα που προτιμάνε κατά κύριο λόγο οι γονείς για παιδιά πρώτης Δημοτικού είναι με τρόλεϊ, επειδή τα παιδάκια είναι ακόμα μικρά και οι τσάντες είναι βαριές, οπότε προτιμούμε να δίνουμε τις τσάντες με τρόλεϊ, εκτός βέβαια από τις περιπτώσεις που το παιδί θα πηγαίνει σε σχολείο που έχει πολλά σκαλοπάτια όπου και καταφεύγουμε στην τσάντα πλάτης. 

Επομένως, αντιλαμβάνεστε πως κάνουμε πάντοτε μία έρευνα του πελάτη μας, δηλαδή κοιτάμε τον σωματότυπο του, ρωτάμε ποιο είναι το σχολείο του κτλ. και στη συνέχεια του προσφέρουμε την καλύτερη επιλογή, λαμβάνοντας πάντα υπόψη μας το σχέδιο που του αρέσει, γιατί είναι πρώτη του τσάντα με την οποία θα ξεκινήσει τη δύσκολη περίοδο του σχολείο, άρα είναι σημαντικό να αρέσει και στο παιδί».