«Ο Λογαριασμός»

Όσες αναβολές και να πάρει έρχεται κάποτε η στιγμή του λογαριασμού.
Δεν πρόκειται για απαισιόδοξη και ισοπεδωτική άποψη. Η ίδια η ζωή διδάσκει τον κανόνα αυτό.
Για να έρθουμε τώρα στα δικά μας και στην παρούσα συγκυρία ο τελικός λογαριασμός είναι σχεδόν έτοιμος απλά δεν είναι ξεκάθαρη η συμμετοχή του καθενός μας σε αυτόν.
Οι πρώτοι που ήδη πληρώνουν προκαταβολικά για το λογαριασμό που άλλοι έκαναν είναι οι νέοι επιστήμονες και επαγγελματίες με τη μετανάστευσή τους.
Βλέπουμε το απίθανο να φεύγει καθημερινά από τη χώρα ότι θα μπορούσε να στηρίξει την αναγέννησή της και να μένουν πίσω μόνο όσοι έχουν εξασφαλισμένη αμοιβή υπό την σκέπη του Δημοσίου.
Και σίγουρα δε φταίει αυτός που διορίστηκε και έκανε καριέρα στο Δημόσιο και τώρα περιμένει δικαίως τη σύνταξη που του οφείλεται ανάλογα με τις κρατήσεις του αλλά πλέον δεν ξέρω εάν βγαίνει ο λογαριασμός για όλους σε βάθος χρόνου.
Το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι πόσοι και ποιοί είναι αυτοί που θα συνεχίσουν να εργάζονται και να παράγουν στην πραγματική οικονομία ώστε να υπάρχουν δημόσια έσοδα για να μπορεί να εξυπηρετηθεί το κράτος που δημιουργήθηκε τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Εάν κρίνω από την δική μου τάξη των ελευθέρων επαγγελματιών τα μαντάτα είναι δυσάρεστα.
Απόγνωση και αδιέξοδο είναι οι καταστάσεις που κυριαρχούν καθώς άλλοτε κραταιές επαγγελματικά ομάδες, όπως γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, συμβολαιογράφοι, έμποροι και μικροεπιχειρηματίες μέρα με τη μέρα οδηγούνται στον αφανισμό μέσα σε μια ανύπαρκτη οικονομία και με διαρκώς αυξανόμενες φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις.
Επειδή βέβαια σε αυτό τον τόπο ο «κοινωνικός αυτοματισμός» καλά κρατεί υπάρχουν σίγουρα συμπολίτες μας που επιχαίρουν για τις δυσκολίες μας με τη δικαιολογία ότι προ κρίσης θησαυρίζαμε και φοροδιαφεύγαμε.
Χωρίς να θέλω να υπερασπιστώ μόνο τους ελεύθερους επαγγελματίες καθώς η κρίση μαστίζει όλες τις κοινωνικές ομάδες θα επισημάνω ότι με όλες τις παθογένειες ο πλούτος παράγεται μόνο στην ελεύθερη οικονομία.
Εάν αποχαιρετίσουμε την ελεύθερη οικονομία πολύ σύντομα το κράτος μας δε θα εισπράττει ούτε φόρους ούτε ασφαλιστικές εισφορές. Εάν κάποιος νομίζει ότι το κράτος πληρώνει μισθούς και συντάξεις με κάποιο μαγικό τρόπο με λύπη μου τον πληροφορώ ότι όλα αυτά προκύπτουν από τα λεγόμενα δημόσια έσοδα, που προέρχονται κατά κύριο λόγο από την πραγματική οικονομία. Η  καταστροφή λοιπόν της πραγματικής οικονομίας οδηγεί και στην κατάρρευση των δημοσίων εσόδων και από εκεί και πέρα ο έχων μυαλό καταλαβαίνει.
Δε μου αρέσει να κινδυνολογώ αλλά το άρρωστο μοντέλο του να χαρτζιλικώνουν οι συνταξιούχοι τους νέους επιστήμονες παιδιά τους, που με τόσους κόπους και όνειρα σπούδασαν, δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Η χώρα μας έπεσε έξω οικονομικά εδώ και χρόνια. Σαν μια οικογένεια πρέπει να συμβάλλουμε στην ανασυγκρότηση της και τα βάρη να κατανεμηθούν ανάλογα στις κοινωνικές ομάδες χωρίς κραυγές και κομματικές λογικές.
Ο βαρύς λογαριασμός θα πληρωθεί ούτως ή άλλως. 
Aς φροντίσουμε τουλάχιστο για τη δίκαιη κοινωνική κατανομή του.