Βασιλόπιτα κόβει το Σάββατο ο Σύλλογος Πολυτέκνων Ροδόπης
Γράφει ο Σταύρος Ι. Σταυρίδης Δικηγόρος Αθηνών
Με στοιχειώνει την τελευταία εβδομάδα η εικόνα του αστυνομικού, που χωρίς υπηρεσιακή περιβολή παρακολουθούσε το σπάσιμο τζαμιών αστυνομικού φυλακίου έξω από πρεσβεία ξένου κράτους.
Φυσικά και δε θα έπρεπε να ασκηθεί υπερβολική βία για την αποτροπή μιας πράξης «ακτιβισμού» αλλά θα έπρεπε τουλάχιστον να υπάρχει μια πιο υπηρεσιακή αντιμετώπιση στο περιστατικό.
Έχω αρχίσει να φοβάμαι ότι στη χώρα μας έχουν αρχίσει να μπερδεύονται τα όρια του άναρχου και του προοδευτικού.
Στην απλή λογική μου σε μια προοδευτική κοινωνία έχουν όλοι ίδια δικαιώματα, ίδιες υποχρεώσεις και ίδια ελευθερία έκφρασης.
Αναρωτιέμαι λοιπόν εάν μια οποιαδήποτε ομάδα πολιτών διαφωνώντας με μια απόφαση ενός δημοσίου φορέα θα μπορούσε να σπάσει τα τζάμια των γραφείων του χωρίς να συλληφθεί για τέλεση αξιόποινης πράξης.
Πρέπει να οριοθετήσουμε σωστά τι είναι ανεκτός «ακτιβισμός» και τι είναι αξιόποινη πράξη, διότι εάν μείνουν ερμηνευτικά κενά θα είναι πολύ επικίνδυνο για τη δημοκρατία μας και την προοδευτική θέλω να πιστεύω κοινωνία μας.
Καλό είναι να ανατρέξουμε στην ιστορία και να δούμε σε ποιες χρονικές περιόδους αναπτύχθηκαν ανεξέλεγκτοι ακτιβισμοί και θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν επρόκειτο για ομαλές πολιτικές περιόδους.
Οι προοδευτικοί άνθρωποι όλων των πολιτικών παρατάξεων που είναι και η μεγάλη πλειοψηφία στην ελληνική κοινωνία απαιτούν να ζουν σε ευνομούμενη πολιτεία ώστε να μπορούν χωρίς φοβίες να αναπτύσσουν ελεύθερα την προσωπικότητα τους.
Ο κάθε μορφής εκφοβισμός του πολίτη πλήττει στον πυρήνα του την έννοια του προοδευτισμού, διότι δε νοείται προοδευτική σκέψη και δράση σε συνθήκες φόβου.
Ο πραγματικά προοδευτικός άνθρωπος είναι αυτός που επιτρέπει σε όλους να εκφράζονται άφοβα και μεριμνά ιδιαίτερα για την έκφραση των αδύναμων κοινωνικά ομάδων.
Η ελληνική κοινωνία ήταν και θα παραμείνει προοδευτική με την πραγματική έννοια του όρου.
Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News