«ΟΙ ΣΥΜΠΑΘΕΙΣ ΚΑΤΑΦΕΡΤΖΗΔΕΣ»

Διανύουμε τις πρώτες ημέρες της νέας διακυβέρνησης και τα πρώτα δείγματα τουλάχιστον σε επίπεδο οργάνωσης και προθέσεων είναι θετικά.

Το πιο ελπιδοφόρο είναι ότι φαίνεται να υπήρχε σαφής σχεδιασμός από τον πρωθυπουργό πριν την ανάληψη της εξουσίας και αυτό το αποδεικνύει η γρήγορη και δομημένη κατανομή αρμοδιοτήτων στην νέα κυβέρνηση.

Περιμένουμε τώρα να δούμε έργο γιατί οι προθέσεις δεν αρκούν.

Αυτό που επίσης συζητείται μετά τις εκλογές δεν είναι μόνο η μεγάλη νίκη της σημερινής κυβέρνησης αλλά και το μεγάλο ποσοστό που διατήρησε η αξιωματική αντιπολίτευση.

Είναι πολλοί αυτοί που δεν μπορούν να ερμηνεύσουν αυτό το αποτέλεσμα.

Κατά την άποψη μου αυτό οφείλεται στους παρακάτω λόγους:

Πρώτον δε πρέπει να μας διαφεύγει ότι ιστορικά στην Ελλάδα ο χώρος της κεντροαριστεράς ήταν πάντα πλειοψηφικός.

Όσα λάθη και να έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση υπάρχουν πολλοί πολίτες που για καθαρά ιστορικούς -ιδεολογικούς λόγους δε θα ψήφιζαν ποτέ μια δεξιόστροφη κυβέρνηση.

Δεύτερον ο χώρος του παλαιού και κραταιού ΠΑ.ΣΟ.Κ. δε κατάφερε να αναδιοργανωθεί και να εκπέμψει σαφές και πειστικό μήνυμα με αποτέλεσμα ως  εκφραστής του κεντροαριστερού χώρου να εμφανίζεται σήμερα ο χώρος της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αυτό για να είμαστε αντικειμενικοί αποτελεί μια πολιτική επιτυχία.

Τέλος, υπάρχει και μια εξήγηση που ανάγεται στην ψυχολογία του μέσου Έλληνα, ο οποίος έχει την τάση να ξεχνά και να συγχωρεί εύκολα τους «καταφερτζήδες».

Εάν θυμηθούμε τα σχολικά μας χρόνια όλοι θα έχουμε παραδείγματα συμπαθών καταφερτζήδων που ενώ τα «θαλάσσωναν» στις υποχρεώσεις τους είχαν μια μοναδική ικανότητα να παίρνουν «συγχωροχάρτι» από δασκάλους και συμμαθητές.

Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε την ικανότητα άλλα να λέει και άλλα να κάνει και μετά με το ύφος του συμπαθητικού και άκακου μαθητή να ζητά συγχώρεση από το λαό γιατί απλά δεν κατάλαβε τι γινόταν ή γιατί δεν είχε προλάβει να προετοιμαστεί και ο λαός τελικά με τον τρόπο του να δίνει αυτή τη συγχώρεση.

Εδώ είναι και το κρίσιμο στοίχημα του νέου πρωθυπουργού, ο οποίος φαίνεται να έχει έρθει με πραγματική μεταρρυθμιστική διάθεση καθώς θα πρέπει τα αποτελέσματα των μεταρρυθμίσεων να γίνουν γρήγορα αισθητά στο λαό. 

Ο μέσος Έλληνας είναι φοβικός στις αλλαγές και εάν δεν αισθανθεί στο «πετσί» του το κέρδος των μεταρρυθμίσεων σύντομα θα επιστρέψει στη συνταγή των «συμπαθών καταφερτζήδων».