«Όσο υπάρχουν αγοραστές»

Το τελευταίο διάστημα η επικαιρότητα δε μας αφήνει να μπούμε σε χριστουγεννιάτικη διάθεση.

Τόσο η πρόσφατη φονική πλημμύρα στη Μάνδρα Αττικής όσο και η συζήτηση για τα εξοπλιστικά στη Βουλή έχουν αφήσει πικρή γεύση και αναπάντητα ερωτήματα.

Ειδικά η συζήτηση στη Βουλή για το παραπάνω θέμα απογοήτευσε όχι μόνο διότι δεν καταλάβαμε τι τελικά έγινε αλλά και διότι το επίπεδο της συζήτησης μέσα στο Κοινοβούλιο ήταν εξαιρετικά χαμηλό και εξαντλήθηκε σε ατάκες και φθηνούς εντυπωσιασμούς.

Μη βιαστούμε όμως να κατηγορήσουμε τους πολιτικούς για την εικόνα που παρουσιάζουν σε κρίσιμες συζητήσεις, διότι οι πολιτικοί μας αφουγκράζονται τι θέλει ο λαός και ακριβώς αυτό του δίνουν.

Για να ρισκάρουν λοιπόν τέτοιες συμπεριφορές εντός Κοινοβουλίου έχουν την βεβαιότητα ότι εκεί έξω στην κοινωνία υπάρχουν «αγοραστές».
«Αγοραστές» είμαστε με τον τρόπο μας όλοι μας από τη δική του σκοπιά ο καθένας.

Και «αγοραστής» δεν είναι μόνο αυτός που χειροκροτεί και ψηφίζει το «μάγκα» πολιτικό που τα «ρίχνει» μέσα στη Βουλή στον πολιτικό του αντίπαλο αλλά και όλοι όσοι ανεχόμαστε και δεν αναδεικνύουμε το παράλογο διαφόρων καταστάσεων για να μη χαλάσει η βολή μας.
Άρα λοιπόν και οι πολιτικοί μας ως σάρκα από την σάρκα της κοινωνίας γνωρίζουν τις παθογένειες της και μπορούν αναλόγως να τις χειραγωγούν.

Τα πράγματα θα αλλάξουν όταν ο «αγοραστής» λαός πάρει το ρίσκο να ακολουθήσει το δύσκολο δρόμο της απλής λογικής και αλήθειας.
Δεν είναι όμως εύκολο, γιατί εάν ξεκινήσουμε να ξεσκαρτάρουμε τις άρρωστες καταστάσεις που υπάρχουν γύρω μας θα ξεβολευτεί κόσμος και κοσμάκης και κανένας πολιτικός δεν είναι διαθέσιμος να πάρει το εκλογικό ρίσκο.

Άρα όσο και να μας κακοφαίνεται θα παραμένουμε «αγοραστές» της πολιτικής «μαγκιάς» όσο δε θα δεχόμαστε να αλλάξει κάτι πραγματικά.
Είμαστε δυστυχώς δεμένοι με τα λάθη μας και βολευόμαστε διαχρονικά με άρρωστες καταστάσεις.

Η προσπάθεια αλλαγής αντί να λειτουργεί λυτρωτικά φοβίζει το λαό, ο οποίος προτιμά να πορεύεται στο γνώριμο λάθος παρά στην άγνωστη αλλαγή.

Επειδή ευτυχώς στη δημοκρατία τον πρώτο και τελευταίο λόγο έχει ο λαός δικαίωμα του είναι να θέλει τις «μαγκιές», δικαίωμα του είναι να θέλει και τα σοβαρά.

Όλα θα υπάρχουν όσο υπάρχουν «αγοραστές».