«Στην καταστροφή ας κοιτάξουμε που δεν ήμασταν σοβαροί»

Κρίμα που δε μπορώ να ξεκινήσω το σημερινό κείμενο μου μόνο με ευχές για καλή σεζόν και τα σχετικά.

Δυστυχώς μαίνεται για δώδεκα ημέρες το καταστροφικό έργο της πυρκαγιάς στον Έβρο και τη Ροδόπη, η οποία αποτελεί πλέον την μεγαλύτερη επίσημα καταγεγραμμένη πυρκαγιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το έτος 2000 οπότε και ξεκίνησαν οι σχετικές καταγραφές.

Η αγωνία είναι εύλογη καθώς οι ανθρώπινες απώλειες, οι καταστροφές, το μέγεθος, η εξέλιξη και η πορεία αυτής της πυρκαγιάς μας έχει αφήσει άφωνους και δε μπορεί να γίνει κατανοητό πως δε μπορεί να ελεγχθεί τόσες ημέρες.

Οι δυνάμεις της πυροσβεστικής, οι εθελοντές, οι απλοί πολίτες, ο στρατός, η αστυνομία και πολλοί άλλοι δίνουν συγκλονιστικές μάχες αλλά το «πύρινο τέρας» που έχει δημιουργηθεί δεν έχει προηγούμενο.

Και κάπου εδώ αρχίζουν κάποιοι προβληματισμοί για το πως δημιουργήθηκε αυτό το «πύρινο τέρας» στην ευαίσθητη περιοχής της Θράκης.

Επειδή έτυχε να είμαι στην περιοχή την κρίσιμη χρονική περίοδο όντως είχε πρωτοφανή ζέστη και ισχυρά μελτέμια διαρκείας.

Όμως αυτό είναι μόνο ένα κομμάτι της όλης ιστορίας, διότι δε μπορεί να δικαιολογηθεί η εξέλιξη αυτής της πυρκαγιάς μόνο με τους όρους της κλιματικής αλλαγής.

Ευτυχώς οι ιθύνοντες αντελήφθησαν τον θυμό που επικρατεί σε μεγάλα κομμάτια της Ελληνικής κοινωνίας για τους τουλάχιστον ατυχείς χειρισμούς της φετινής αντιπυρικής περιόδου και έπαψαν να αναμασούν στερεοτυπικά την καραμέλα της κλιματικής αλλαγής.

Η μεγάλη φωτιά στον Έβρο μας αναγκάζει όχι να το ρίξουμε στη συνωμοσιολογία αλλά να γίνουμε επιτέλους σοβαροί στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση κρίσεων ειδικά στις ευαίσθητες περιοχές.

Λίγες μόνο ημέρες πριν ξεσπάσει η πυρκαγιά τη δημοσιότητα απασχολούσε η αντίθετη κίνηση στην «Εγνατία Οδό» αυτοκινήτων διακινητών παράνομων μεταναστών, που προκαλούσαν θανατηφόρα δυστυχήματα.

Απορώ πως την εποχή που η ιπτάμενη παρατήρηση είναι πανεύκολη μέσω “drone” δεν καταφέραμε να ελέγξουμε την κίνηση των αντίθετα κινούμενων οχημάτων.

Επίσης, δε ξέρω εάν ο ελληνικός λαός εξακολουθεί να είναι φοβικός απέναντι στις κάμερες και εάν ανησυχεί μήπως καταστραφεί η προσωπική του ζωή, όμως ειδικά στις ευαίσθητες περιοχές και ειδικά μετά από αυτήν την μεγάλη καταστροφή νομίζω ότι πρέπει να παρακολουθούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το ποιος και το πώς μπαίνει στη χώρα μας και εν συνεχεία προς τα που αυτός κινείται.

Το ξέρω ότι τα τεχνικά μέσα δεν αρκούν και για αυτό πρέπει άμεσα για την ενίσχυση της ασφάλειας της Θράκης μας αλλά και ως ενισχυτική ένεση στην ανεργία της περιοχής να προσληφθούν μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής ως συνοριοφύλακες, οι οποίοι ως γνώστες της περιοχής και ως έχοντες προσωπικό κίνητρο θα προσφέρουν άριστα αποτελέσματα στη φύλαξη των συνόρων μας.

Η κλιματική αλλαγή είναι υπαρκτή απειλή δεν είναι όμως δικαιολογία για αυτά που συμβαίνουν, όταν δεν είμαστε εκεί που πρέπει σοβαροί.