«Στην παγίδα του μεταναστευτικού»

Όλοι πλέον έχουμε καταλάβει ότι η χώρα μας έχει πέσει στην παγίδα του μεταναστευτικού και ότι είναι δύσκολο να βγεί από αυτή.

Για να μη λέω τα ίδια και τα ίδια καθώς το θέμα έχει ήδη συζητηθεί εξαντλητικά στα μέσα ενημέρωσης θέλω σήμερα να κάνω κάποιες επισημάνσεις, που νομίζω ότι θα είναι χρήσιμες για την κατανόηση του προβλήματος.

Το πρώτο και σημαντικότερο λάθος, που έγινε από την προηγούμενη κυβέρνηση και συνεχίζεται και από την σημερινή είναι ότι δεν έχουμε επαναδιαπραγματευτεί με τους Ευρωπαίους εταίρους μας τη μεταξύ μας συμφωνία για το μεταναστευτικό.

Ειδικότερα όπως όλοι ξέρουμε οι περισσότεροι μετανάστες έρχονται στη χώρα μας με σκοπό να διέλθουν απο αυτή ως πύλη εισόδου στην Ευρώπη και να συνεχίσουν για τις οικονομικά ισχυρές χώρες της δυτικής και βόρειας Ευρώπης, όπου έχουν περισσότερες πιθανότητες να βρουν εργασία.

Με τις συμφωνίες που ισχύουν σήμερα τα αιτήματα ασύλου των μεταναστών τα εξετάζει η χώρα μας, που είναι η χώρα εισόδου αντί τα αιτήματα αυτά να εξετάζονται στις χώρες προορισμού των μεταναστών.

Αυτό βέβαια ισχύει γιατί οι αγαπητοί μας εταίροι θέλουν να κρατήσουν μακριά απο την πόρτα τους το πρόβλημα και να καταστήσουν τη χώρα μας «δεσμοφύλακα» των μεταναστευτικών ροών.

Αυτό είναι αδύνατο να συνεχιστεί, γιατί απλά η χώρα μας δεν το αντέχει.

Όσους νέους νόμους και να ψηφίσουμεκαι όσες νέες διαδικασίες και να εφαρμόσουμε δε πρόκειται να γίνει τίποτα εάν δεν καταλάβει η Ευρώπη ότι η χώρα μας έφθασε και ξεπέρασε τα όρια της.

Όσα κλειστά κέντρα φύλαξης και να φτιάξουμε και όσους μετανάστες και να στείλουμε απο τις ακριτικές περιοχές της χώρας στην ενδοχώρα μας το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί γιατί πρόσφυγες και μετανάστες θα συνεχίσουν να έρχονται.

Ειδικά, επειδή η γειτονική μας Τουρκία μπορεί ανάλογα με το πόσο δύσκολες είναι οι μεταξύ μας σχέσεις να χρησιμοποιήσει το μεταναστευτικό ως μέσο πίεσης στην χώρα μας πρέπει να οργανωθούμε πριν η κατάσταση γίνει ανεξέλεγκτη.

Άρα το συμπέρασμα είναι ένα και είναι ότι πρέπει και εμείς να πιέσουμε με τον τρόπο μας τους Ευρωπαίους εταίρους μας δηλώνοντας τους ξεκάθαρα ότι αδυνατούμε να συνεχίσουμε να διαχειριζόμαστε μόνοι μας το πρόβλημα και ότι δεν μπορούμε να κρατήσουμε τη διέλευση των μεταναστευτικών ροών στην Ελλάδα.

Μπορεί να ακούγεται εκβιασμός αλλά πλέον το ζήτημα είναι ύψιστης εθνικής σημασίας,γιατί η κοινωνική και οικονομική αναταραχή που μπορεί να προκληθεί στη χώρα απο μιά μελλοντική αναξέλεγκτη μεταναστευτική ροή είναι ανυπολόγιστη.

Οι οικονομικές βοήθειες που έχουμε λάβει μέχρι σήμερα και οι διάφορες οργανώσεις που προσέτρεξαν για να βοηθήσουν και οι οποίες πρέπει να ελεγχθούν εξονυχιστικά για τη μέχρι σήμερα διαχείριση τους, είναι σταγόνες στον ωκεανό του προβλήματος.

Μόνο εαν κινδυνεύσει να πιεστεί και η Ευρώπη απο το πρόβλημα μπορεί κάτι να γίνει.

Όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι «και ο Άγιος φοβέρα θέλει».