«Θεσμικά κενά και τηλεπαράθυρα»

Η συγκλονιστική ιστορία των πρόωρων θανάτων τριών παιδιών στην Πάτρα έχει καταστήσει μονοθεματική την Ελληνική επικαιρότητα τις τελευταίες εβδομάδες καθώς όπου βρεθεί κανείς και όποιο τηλεοπτικό κανάλι και να ανοίξει ακούει αναλύσεις για το θέμα αυτό.

Δεν πρόκειται να κάνω την παραμικρή ανάλυση για το θέμα, διότι δε γνωρίζω τίποτα από πρώτο χέρι και δεν μπορώ να ρίξω «ανάθεμα» σε κανένα, γιατί στις σύγχρονες δημοκρατίες η δικαιοσύνη αποδίδεται θεσμικά.

Με τη διαχείριση που γίνεται για μια ακόμα φορά καταλάβαμε ότι στη χώρα μας επειδή δε λειτουργούν ψύχραιμα, αυστηρά και επαγγελματικάτα πράγματα το θεσμικό κενό καλύπτεται από τα τηλεπαράθυρα.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους η εξέταση ακόμα και των χειρότερων υποθέσεων είναι αρμοδιότητα των ανακριτικών αρχών και της δικαιοσύνης και δεν είναι αρμοδιότητα ούτε ρεπόρτερ ούτε δημοσιογράφου ούτε κανενός άλλου.

Το ίδιο ισχύει και για τους αγαπητούς συναδέλφους δικηγόρους, που καλούνται και εμφανίζονται  κατ’ επανάληψη στα τηλεπαράθυρα και οι οποίοι θα έπρεπε να μην αποδέχονται με ευκολία αυτές τις προσκλήσεις καθώς η πίεση του τηλεοπτικού χρόνου είναι επικίνδυνη και πολλές φορές ο καταιγισμός ερωτήσεων έμπειρων δημοσιογράφων μπορεί να οδηγήσει σε λάθος δρόμους, που δεν υπηρετούν τα συμφέροντα των εντολέων.

Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν γιατί στη χώρα μας όπως έχει ειπωθεί και από πολλούς πριν από εμένα το κύριο έλλειμα είναι θεσμικό και από εκεί πηγάζει και η διάχυτη δυσπιστία μεγάλου κομματιού της κοινωνίας στη δημόσια εξουσία.

Αυτό που περιγράφω παραπάνω έχει και την πολιτική του διάσταση, διότι όταν χάνεται η εμπιστοσύνηστη θεσμική λειτουργία της πολιτείας κάπου εκεί ξεπηδάνε και οι «επιτήδειοι», που με αντιδραστικό λόγο και θεωρίες συνωμοσίας «αγκαλιάζουν» τις κοινωνικές ομάδες,που θεωρούν ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα και από κανένα.

Υπάρχει δε και η οικονομική και δημογραφική διάσταση του πράγματος, αφού κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει σε χώρα που δε λειτουργούν αντικειμενικά  και γρήγορα οι θεσμοί και κανένας νέος που πιστεύει στον εαυτό του και ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο δε θα καθίσει να δημιουργήσει στη χώρα του εάν δεν έχει τη σιγουριά ότι η προσωπικότητα του και οι προσπάθειες του θα κριθούν με θεσμική αντικειμενικότητα.

Μια θλιβερή ιστορία τις τελευταίες ημέρες μονοπωλεί το ενδιαφέρον της κοινωνίας αλλά μαζί με αυτή φαίνεται ότι θα αναδειχθούν θεσμικά κενά που καλό είναι να διερευνηθούν διεξοδικά και να μας κάνουν σοφότερους για το μέλλον.