«Τι πείραξε τελικά με τα ομόφυλα ζευγάρια»

Ξεκινώ αμέσως με την καθαρή δήλωση ότι σέβομαι και υπερασπίζομαι απόλυτα τα δικαιώματα όλων καθώς και την ελευθερία τους να ζήσουν τη ζωή τους με τις ελεύθερες επιλογές τους.

Αυτό όμως που μου γεννήθηκε ως απορία και συγκεκριμένα γιατί «πειράχτηκε» μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας με την πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση για τα ομόφυλα ζευγάρια, απαντήθηκε πριν λίγες μέρες.

Η απάντηση δεν ήρθε ούτε από πολιτικά χείλη που αντέδρασαν πολιτικά στη συγκεκριμένη ρύθμιση ούτε από βαθυστόχαστες αναλύσεις περί συντηρητισμού της Ελληνικής κοινωνίας.

Η απάντηση ήρθε μέσα σε μια γενική συνέλευση γονέων, συγγενών και φίλων ατόμων με ειδικές ανάγκες, που με έκδηλη αγωνία με ρώταγαν «εδώ υπάρχει ένα τεράστιο αρρύθμιστο περιβάλλον για χιλιάδες σωματικά και ψυχικά αναπήρους και τις οικογένειες τους και η Κυβέρνηση έθεσε ως προτεραιότητα τα ομόφυλα ζευγάρια;».

Ακριβώς εδώ λοιπόν είναι η απάντηση και είναι ότι τελικά η Ελληνική κοινωνία δε διαφωνεί ιδιαίτερα με την ουσία της ρύθμισης για τα ομόφυλα ζευγάρια αλλά στην προτεραιότητα που δόθηκε σε αυτή.

Σε μια χώρα που χιλιάδες συγγενείς αναπήρων και ατόμων σε αδυναμία δε ξέρουν τι θα γίνουν οι εξαρτώμενοι άνθρωποι τους όταν φύγουν από τη ζωή καθώς καμία ουσιαστική κάλυψη δεν υπάρχει από την πολιτεία για τη δια βίου διαμονή και διημέρευση τους.

Σε μια χώρα που «χτυπάω ξύλο» εάν συμβεί ένα τροχαίο σε ένα παιδί μας ή ένα εγκεφαλικό επεισόδιο σε κάποιο συμπολίτη δεν υπάρχουν «δομημένα» κέντρα αποκατάστασης ενώ οι όποιες ιδιωτικές δομές είναι οικονομικά απλησίαστες και τις περισσότερες φορές δεν καλύπτονται από τις ασφαλιστικές εταιρείες.

Σε μια χώρα που τα νέα ζευγάρια δε μπορούν να ξεκινήσουν οικογένειες καθώς το στεγαστικό κόστος είναι δυσθεώρητο και χιλιάδες νέοι και νέες αντί να κάνουν όνειρα στα δικά τους σπίτια μένουν φοβικά ακόμα και μετά τα τριάντα τους στα παιδικά τους δωμάτια.

Σε μια τέτοια χώρα που υπάρχουν αγωνιώδη ζητήματα για την πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας μια Κυβέρνηση που πήρε ένα «απλόχερο» εκλογικό αποτέλεσμα δε μπορεί να εξαντλείται επικοινωνιακά με τα ομόφυλα ζευγάρια.

Τα ομόφυλα ζευγάρια θα μπορούσαν να έχουν ρυθμιστεί χωρίς τυμπανοκρουσίες με μια προσαρμογή του υφιστάμενου νομικού καθεστώτος του συμφώνου συμβίωσης και τις «μάχες χαρακωμάτων» θα μπορούσε να τις δώσει η Κυβέρνηση για άλλα αγωνιώδη ζητήματα της κοινωνίας.

Όλα στη ζωή και την πολιτική είναι θέμα προτεραιοτήτων.