Μικροκομοτηναίικα 06-05-2025

Με αφορμή την κοινή πρόταση των δύο επιμελητηρίων της Ροδόπης ενόψει της διαβούλευσης που πραγματοποιείται για την ψήφιση του νέου αναπτυξιακού, να αναφέρουμε ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση εστιάζοντας σε επιχειρηματικά, οικονομικά και αντικειμενικά κριτήρια στήριξης όλων των επιχειρήσεων στην περιοχή μας και δεν αρκείται στην γνωστή λογική της επαιτείας του παρελθόντος και στη επίκληση των εθνικών λόγων.
Καλό είναι που επισημαίνουν και υπενθυμίζουν τα μεγάλα λάθη και τις παραλείψεις του προηγούμενου αναπτυξιακού νόμου, με τις προτάσεις τους τα επιμελητήρια μας στο νέο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο, που με τη λογική των δύο ταχυτήτων και του κατακερματισμού της Θράκης ως ενιαίας γεωγραφικής περιοχής, αδίκησε σε παροχές και επιδοματική πολιτική τους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης.
Αντί να δώσει ισχυρά κίνητρα στην περιοχή μας που βρίσκεται στη χειρότερη θέση στο κατά κεφαλή εισόδημα και σε υψηλότερη στους δείκτες ανεργίας, κάποιοι μάλλον που διέθεταν καλύτερο μπάρμπα από τη Κορώνη, έδωσαν διαφορετικά κριτήρια ευνοώντας κυρίως το νότιο Έβρο.
Τραγικό είναι ακόμα το γεγονός ότι για μια περιοχή όπως η Ροδόπη και η Θράκη που στο παρελθόν είχαν απόλυτη προτεραιότητα στα προγράμματα των αναπτυξιακών νόμων, να προσπαθούν τώρα με μία νέα λογική όπως προβάλλουν να αποκτήσουμε τουλάχιστον τα αυτονόητα.
Δηλαδή ζητούν τα επιμελητήρια τουλάχιστον να έχουμε τα ίδια κριτήρια έστω με την Κρήτη που πριμοδοτήθηκε με πολύ μεγαλύτερα ποσοστά σε σχέση με τη Θράκη. Μάλλον κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει ακριτική Ελλάδα και τη σημασία βέβαια τη στήριξης των επιχειρήσεων και των θέσεων εργασίας.
Θαρρείς και μας τιμωρούν για το παρελθόν που η ίδια η πολιτεία έδινε προνόμια και επιδοτήσεις για αεριτζήδες επιχειρηματίες που μας εγκατέλειψαν και άφησαν τα κουφάρια στη ΒΙΠΕ.
Εν αναμονή φυσικά του νέου νόμου και το κατά πόσο θα εισακουστούν οι προτάσεις των επιμελητηρίων μας. Προς το παρόν ακόμα πολλοί δεν έχουν λάβει ότι τους οφείλεται από τον προ-προηγούμενο αναπτυξιακό νόμο. Και αναρωτιούνται τι θα κυοφορήσει ο νέος, αφού ο προηγούμενος δεν έπιασε τόπο.

Κι όμως εκκρεμεί ακόμα η πιλοτική δίκη στο ΣτΕ που αφορά ορισμένες εταιρείες της περιοχής μας στη διεκδίκηση του 12%, της επιδότησης δηλαδή του κόστους εργασίας για την χρονική περίοδο του 2016 με 2019, για την αναδρομικότητα των αποφάσεων και οριστική ή μη παραγραφή.
Για αυτό περιμένοντας μια κεντρική απάντηση έχουν παγώσει οι διαδικασίες έκδοσης των αποφάσεων που υπάρχουν σε μικρότερα άλλα δικαστήρια. Η πιλοτική δίκη έγινε τον περασμένο Δεκέμβρη, αλλά η απόφαση δεν έχει δημοσιευτεί ακόμα από το ΣτΕ.
Οι μεγάλες αυτές θρακιώτικες εταιρίες μάλλον είχαν απογοητευτεί από τις παλινωδίες των κυβερνήσεων και από τις ερμηνείες περί των δικαιωμάτων και των οφειλών από την ελληνική πολιτεία και κατέφυγαν στο ΣτΕ έχοντας ως νομικούς συμβούλους τώρα και πανεπιστημιακούς.
Άρα αν έχουμε το αποτέλεσμα της δίκης θετικό θα δικαιωθούν και άλλοι. Αντίθετα με μια αρνητική νομολογία τελειώνουν οριστικά και οι διεκδικήσεις αυτές που σέρνονται κυριολεκτικά χρόνια με τους επαγγελματίες να εμπαίζονται, για ένα ίσως από τα πιο θετικά μέτρα στη στήριξη επιχειρήσεων και δημιουργίας θέσεων εργασίας.
Φαίνεται όμως ότι εντός του Μαΐου θα καθαρογραφεί και θα δημοσιευτεί η απόφαση. Αν και εκφράζουμε τις επιφυλάξεις μας ότι μάλλον δεν θα ανοίξει νέα βεντάλια διεκδικήσεων που θα επιβαρύνει τα δημόσια έσοδα, παρά το δίκαιο αίτημα των επιχειρηματιών.

Παρά τις αντιδράσεις πολλών ιδιωτών γιατρών να συμμετέχουν στο πρόγραμμα που θέλει να εφαρμόσει το υπουργείο Υγείας του «προσωπικού γιατρού» και την αδιαφορία των πολιτών να εγγραφούν ακόμα και όταν είχαν οριστεί και πρόστιμα, επανέρχονται με νέα πρόταση, δίνοντας και καταληκτική ημερομηνία τέλους Ιουνίου.
Μέχρι τότε υποτίθεται ότι όλοι θα επιλέξουν τον προσωπικό τους γιατρό ο οποίος θα παρέχει υπηρεσίες, θα δίνει συμβουλές και θα κατευθύνει τον κάθε ασθενή. Με όρους και προϋποθέσεις όμως που μάλλον είναι ασύμφορες και ίσως και ανεφάρμοστες.
Και για αυτό ακριβώς δεν δηλώνουν συμμετοχή οι γιατροί και δεν δείχνουν και την πρόθεση να εγγραφούν στο σύστημα. Και στην Κομοτηνή όπως γνωρίζουμε μετά από δύο νομοσχέδια μόνο ένας γιατρός βρέθηκε πρόθυμος να συνεργαστεί.
Για αυτό ξέχασαν και τις ειδικότητες που χρειάζεται ένας γιατρός για να θεωρηθεί προσωπικός και για να διευρύνουν τη συμμετοχή έβαλαν στο παιχνίδι και τους αγροτικούς γιατρούς, λόγω της απροθυμίας των πολλών.
Αντί να λύσουν τα μεγάλα προβλήματα με την έλλειψη επιστημονικού προσωπικού γιατί πολλοί γιατροί έχουν μεταναστεύει στο εξωτερικό, αλλά και να δώσουν ικανοποιητικές αμοιβές και κίνητρα στη συμμετοχή, θέλουν να εφαρμόσουν ανέξοδα συστήματα του εξωτερικού ανεπιτυχώς όμως, για την αποσυμφόρηση των δομών υγείας.
Ενώ ουσιαστικά η φιλοσοφία ενός τέτοιου νομοθετήματος είναι να ελαχιστοποιείται το κόστος για την υγεία και όχι να δυσκολεύουν τους ασθενείς στο εθνικό σύστημα υγείας που αντιμετωπίζει προβλήματα με την υποστελέχωση και την υποχρηματοδότηση.

Τυπικά και πολλοί πολίτες συμμετέχουν σε αυτό το πρόγραμμα που στα πρώτα νομοθετήματα δήλωσαν ακόμα και γιατρούς εκτός περιοχής για να μην τους επιβληθεί πρόστιμο και όχι για να εξυπηρετούνται. Και άλλοι γιατί δεν έβρισκαν συμβεβλημένο γιατρό στην πόλη τους, ευτελίζοντας με τον τρόπο αυτό το σύστημα.
Ακόμα όμως και στις καλύτερες των προϋποθέσεων να βρεθούν γιατροί και να εφαρμόσει η κυβέρνηση αυτό το σύστημα, αυτοί θα πρέπει να φορτωθούν ο καθένας χιλιάδες ασθενείς και άγνωστο είναι με ποιο τρόπο θα μπορεί να τους εξυπηρετεί για τις ιατρικές και φαρμακευτικές τους ανάγκες. Μπορεί όμως να γίνει αυτό χωρίς να υπάρχει και κάποιο σοβαρό κίνητρο;
Αφού αντί κινήτρων τους καθιστά και υπεύθυνους μέσα σε τέτοιες ασφυκτικές συνθήκες και με βάση το νομικό πλαίσιο γιατί θα πρέπει να δίνουν και εξηγήσεις ακόμα αν υπάρχουν καταγγελίες εις βάρος τους, που αυτό μπορεί να τους διώξει και από το σύστημα.
Όπως θα πρέπει να έχουν συγκεκριμένο ωράριο που να δέχονται τους ασθενείς και να ενημερώνουν ΔΥΠΑ και τον ΕΟΠΥΥ αν λείψουν για να προγραμματιστούν τα ραντεβού τους σύμφωνα με τις οδηγίες. Ποιος ιδιώτης όμως θα λειτουργήσει υπό πίεση και έλεγχο;
Έτσι από την πρώτη Ιουλίου όταν θα τελειώσουν οι προθεσμίες που έχουν δοθεί θα διαπιστώσουν μάλλον και πάλι ότι όχι μόνο δεν θα ανταποκριθούν οι γιατροί, αλλά ούτε και οι πολίτες.
Γιατί οι πολίτες θέλουν να αναδιοργανωθούν και να λειτουργήσουν πάλι τα περιφερειακά ιατρεία που πολλά έκλεισαν κα στην περιοχή μας, να ενισχυθούν τα κέντρα υγείας που είναι υποστελεχωμένα και να λυθούν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μεγάλα νοσοκομεία.
Αυτές θα έπρεπε να είναι οι άμεσες προτεραιότητες σε ένα εθνικό σύστημα υγείας. Και να μη λειτουργούν με τη λογική ότι όπου δεν υπάρχουν χρήματα φέρνουμε νεωτερισμούς, αρχές και νομοθετήματα.