Μικροκομοτηναίικα 11-10-2023

Άλλη μία εκλογική μάχη έφτασε στο τέλος της τουλάχιστον για τους τρεις δήμους της Ροδόπης, πλην του δήμου Aρριανών που εκεί το αποτέλεσμα θα κριθεί στη δεύτερη κάλπη, όπως και στην περιφέρεια ΑΜΘ.
Και φυσικά χρέος όλων συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης αλλά και των πολιτών, είναι να στηρίξουν τις νέες δημοτικές αρχές, είτε διαφωνούν, είτε συμφωνούν μαζί τους, για να έχουν μία καλή και δημιουργική θητεία.
Φυσικά επισημαίνοντας τα λάθη τους, κάνοντας τους κριτική, γιατί όλα αυτά εντάσσονται μέσα στο δημοκρατικό παιχνίδι της αυτοδιοίκησης και της πολιτικής, κυρίως για το καλό του δήμου και των δημοτών.
Επόμενο είναι σε μία εκλογική μάχη να υπάρχουν νικητές και ηττημένοι και μέσα στην κρεατομηχανή της προεκλογικής και ανταγωνιστικής διαδικασίας, να προκύπτουν εκ των υστέρων δυσαρέσκειες, απογοήτευση και θυμός για συνεργασίες που δεν ευοδώθηκαν.
Με τις «φιλαρμονικές» των Σαπών, του Ιάσμου και του Ηφαίστου να παιανίζουν στα προεκλογικά γραφεία με νταούλια και ζουρνάδες ευτελή άσματα, γιόρτασαν τα επινίκια οι νικητές, με κατήφεια και προβληματισμό οι ηττημένοι, που δεν μπόρεσαν να εκλεγούν.
Δυσαρέσκεια όμως υπάρχει και για πολλούς υποψηφίους ακόμα και στη συμπολίτευση, πόσο δε μάλλον στην αντιπολίτευση και έτσι είδαμε στο διαδίκτυο πολλά ευτράπελα.
Μαύρες πλερέζες, καληνύχτα Κομοτηνή, ή τη Δευτέρα αλλάζουμε δήμαρχο να μην το ξεχάσουμε, μόνο που δεν άλλαξε και άλλα πολλά.

Και πολλοί νιόφερτοι κυρίως στην πολιτική, προσπαθώντας να ξεχάσουν το μικρό αυτό προεκλογικό παρελθόν, αφαιρούν ακόμα και αναρτήσεις από την προσωπική τους ιστοσελίδα, αφού έπεσαν έξω στις εκτιμήσεις τους.

-------------

Κι όμως είναι ένας αγώνας που οι περισσότεροι έδωσαν τον εαυτό τους, ήθελα να υπηρετήσουν τον τόπο, συμμετείχαν σε μία ομάδα, έκαναν νέες φιλίες και παρέες, γνώρισαν κόσμο και το ταξίδι αυτό τους πρόσθεσε πολλές εμπειρίες.
Παρόλα αυτά είναι ένας στόχος που δεν επετεύχθη και ενδεχομένως να συμμετέχουν σε άλλες μάχες, ως ενεργοί πολίτες. Για αυτό ας αφήσουν τα πικρόχολα σχόλια το μηδενισμό κι ας μη δημιουργούν αντιπάθειες.
Να αποδέχονται το αποτέλεσμα και να συνεχίζουν τη ζωή τους και ας μη γράφουν πράγματα που δεν μπορούν να τα πάρουν πίσω. Λόγου χάριν ότι μόνο με ρουσφέτια μπορείς να εκλεγείς, αυτό μας αξίζει, οι πολίτες ψηφίζουν για τα προσωπικά τους συμφέροντα και πολλές τέτοιες αμπελοφιλοσοφίες.
Γιατί θα πρέπει να κατανοήσουν ότι ανάλογα με τον αγώνα που έδωσε ο καθένας, την αποδοχή που έχει από την κοινωνία, τις εξυπηρετήσεις που έστω ευνοούν κάποιους, δεν χρειάζεται να είσαι θεσμικός παράγοντας για να τα πράξεις.
Και φυσικά περιορισμένη θα ήταν η δυναμική τους αν δεν το αντιλαμβάνονται, αφού πολλοί αναλώθηκαν σε ένα προεκλογικό αγώνα των δέκα καφέδων στην πλατεία, διανθισμένα με βόλτες και επισκέψεις στο εκλογικό κέντρο, τηλεφωνήματα και ελάχιστες επαφές.

Και μάλλον κάποιοι υπερεκτίμησαν ακόμα τον εαυτό τους για την αποδοχή που έχουν στην κοινωνία. Καλύτερα ας ψάξουν να βρουν πρώτα τα δικά τους λάθη, αντί να επιρρίπτουν εύκολα ευθύνες σε κάποιους άλλους που τα κατάφεραν και τους πολίτες που δεν φταίνε.

Σαφώς έχουν ένα προβάδισμα οι αυτοδιοικητικοί που έχουν εξυπηρετήσει πολλούς πολίτες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εκλέγονται μόνο με κάποια «μικρορουσφέτια» όπως καταλογίζουν οι αντίπαλοι.
Είναι ένα αφελές επιχείρημα, όταν παίρνουν πάνω από 1000 ψήφους. Γιατί όταν διοικεί κάποιος αναλαμβάνει φυσικά και το κόστος, τη δυσαρέσκεια και δέχεται και το βάρος της κριτικής και για τα πεπραγμένα μιας δημοτικής αρχής.
Και από αυτό αξιολογούνται και πληρώνουν το κόστος, αν πολλά πράγματα γίνονται σωστά, ή όχι. Και οι πολίτες που απαξιώνουν γιατί δεν τους ψήφισαν, έχουν γνώση και κρίση και δεν κατευθύνονται και τόσο εύκολα όπως φαντάζονται.
Το ότι υπάρχουν και εκλογομάγειρες, ή ψηφοσυλλέκτες, σαφώς και ισχύει αυτό για ορισμένους, που γνωρίζουν την τέχνη των εκλογών, ποντάρουν σε πολλές παρέες, φιλίες και υποστηρικτές που τους βοηθούν στον αγώνα τους, ή βασίζονται στην εύνοια κάποιου κομματικού μηχανισμού.
Όλα αυτά είναι γνωστά και θεμιτά στο πλαίσιο ενός προεκλογικού παιχνιδιού. Ας το ακολουθήσουν και οι ίδιοι που διαμαρτύρονται, ότι πάντα φταίνε οι άλλοι για να δικαιολογούν πιο εύκολα τη δική τους αποτυχία.

Ας μην κατατάσσουν κάποιοι τον εαυτό τους στη σφαίρα των σοφών, των δήθεν πρωτοπόρων και αγωνιστών, ή των επιτυχημένων επαγγελματικά και κοινωνικά, ανεβάζοντας τον πήχη των προσδοκιών και μετά να απογοητεύονται εύκολα. Ζούμε σε μια μικρή κοινωνία και εύκολα μπορεί να αξιολογηθεί κάποιος.

Σημαντική πτώση στα ποσοστά του είχε και η παράταξη «Σπάρτακος» και φυσικά σε κάποιες αναρτήσεις των στελεχών τους που διαβάζει κανείς, αντιλαμβάνεται ότι για αυτό φταίνε τα κακά ΜΜΕ και οι πολίτες που δεν κατάλαβαν την πρότασή τους.
Διαβάσαμε ακόμα και το αμίμητο ότι ο λαός επιλέγει το Βαραββά και όχι τον Ιησού, θαρρείς και κάποιοι αυτοχρίστηκαν σωτήρες και Μεσσίες. Αλλά δεν εστιάζουν πρωτίστως στα δικά τους λάθη.
Είναι παράταξη τελικά όπως ο Σπάρτακος, ή μια ομάδα σκέψης προβληματισμού και όμιλος ιδεών; Μήπως μία παρέα συγκεκριμένων προσώπων, θα πρέπει να ξεφύγει από αυτή την λογική αν θέλει να πετύχει καλύτερα αποτελέσματα εκλογικά, για να μην εκλέγονται μόνο οι αρχηγοί;
Γιατί ένα σοβαρό ψηφοδέλτιο αξιώσεων δεν φτιάχνεται την τελευταία στιγμή και προφανώς δεν μπορεί να φέρει και τα καλύτερα ποσοστά. Κάτι έγινε στις προηγούμενες εκλογικές διαδικασίες, αλλά τώρα έχει περιορισμένη δυναμική, γιατί δεν άλλαξαν κάτι.
Δεν μπορεί όλοι οι αντίπαλοι να είναι μέλη ενός κατεστημένου και αυτοί οι μοναδικοί γνώστες της αλήθειας, ούτε να μηδενίζουν τα πάντα. Ας το κατανοήσουν αυτό οι ηγέτες της παράταξης που τελικά δίνουν τον αγώνα τους για να εκλέγονται οι ίδιοι.
Δήθεν ακομμάτιστοι έναντι άλλων, αλλά υποστηρικτές ενός μικρού πατριωτικού κόμματος, αντιεμβολιαστές και επικριτές των πάντων, μάλλον τους καθιστούν ένα κίνημα διαμαρτυρίας και όχι παράταξη και εκφράζονται σε πολύ μικρά ποσοστά.
Άρα ας ψάξουν να βρουν οι ίδιοι τι φταίει, αντί να επιρρίπτουν πάντα τις ευθύνες στους άλλους και να απολογηθούν σε αυτούς που τους στηρίζουν, γιατί δεν κάνουν μία πιο συγκροτημένη προσπάθεια και να διεκδικήσουν με αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά το δήμο, ή να έχουν μεγαλύτερη εκπροσώπηση.
Όταν ακολουθούν όμως κάποιοι την ίδια και απαράλλαχτη συνταγή που δεν αποδίδει, τότε σημαίνει ξεκάθαρα ότι το πρόβλημα είναι δικό τους και όχι των άλλων. Κι ούτε φταίει ο λαός που δεν τους εμπιστεύεται.
Δεν άγονται και φέρονται από αυτούς που θέλουν να τους καταδυναστεύουν, αφού ο λαός έχει κρίση και γνώση να διακρίνει, να αξιολογεί, να επιλέγει, να επιβραβεύει, να επικροτεί, ή και να τιμωρεί ακόμα όταν δεν είναι ξεκάθαρες οι προθέσεις κάποιων.