Μικροκομοτηναίικα 22-06-2023

Πονηρά επιχειρήματα και προβληματισμοί, ιδεολογικά φληναφήματα, αλλά και βολικά συμπεράσματα αναπαράγονται στο δημόσιο λόγο, ιδιαίτερα στους κύκλους των υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ, για τη στάση τους να στηρίζουν τις επιλογές των υποψηφίων τους από τη μειονότητα.
Η υπερβολή όμως έχει και τα όριά της. Γιατί κανείς δεν ζητάει πιστοποιητικά φρονημάτων, ή δηλώσεις μετανοίας όπως προσπαθούν να το περάσουν από το κόμμα, από μερίδα του τοπικού τύπου, αλλά και έντεχνα κάποιοι αρθρογράφοι καθηγητές, παρομοιάζοντας την κατάσταση που επικρατεί, με εποχές δικτατορίας και τη στοχοποίηση των κομμουνιστών.
Κανείς επίσης δεν ζητά να αποκηρύξει ο κάθε υποψήφιος βουλευτής το δικαίωμα του στον ατομικό αυτοπροσδιορισμό κι αν επιθυμεί να δηλώνει «τούρκος» και όχι μόνο μουσουλμάνος και να νοιώθει περήφανος για την καταγωγή του.
Άλλο πράγμα όμως είναι ο ατομικός αυτοπροσδιορισμός και εντελώς διαφορετικό ο συλλογικός ετεροπροσδιορισμός. Και δεν μπορεί ένας πολιτικός να μην αντιλαμβάνεται αυτή την ειδοποιό διαφορά και να προσδιορίζει αυθαίρετα όλη τη μειονότητα της Θράκης «τουρκική», κατά παράβαση της συνθήκης της Λωζάννης.
Και όταν αυτό γίνεται από υποψήφιους βουλευτές ενός κόμματος, προφανώς την ευθύνη για αυτό τη φέρει το ίδιο του το κόμμα. Γιατί η τακτική των τελευταίων ετών είναι να πολιτογραφηθεί η μειονότητα της Θράκης «τουρκική».
Θυμήθηκαν ακόμα και τα διαχρονικά λάθη που έγιναν από την ελληνική πολιτεία στο παρελθόν, που για άλλους λόγους-κίνδυνος από Βορά- καταστρατηγήθηκε ακόμα και η συνθήκη της Λωζάννης και δόθηκε η ονομασία «τουρκικός», σε σχολεία, συλλόγους και μειονότητα.

Σήμερα όμως που εγκυμονεί ο κίνδυνος πλήρους εργαλειοποίησης της μειονότητας στα σχέδια της Άγκυρας, που θέλει να δοθούν εθνοτικά χαρακτηριστικά, ενώ ακόμα και ο Ταγήπ Ερντογάν έχει παραδεχτεί ότι απαρτίζεται από τουρκογενείς, Πομάκους και Ρομά, οι λέξεις και οι έννοιες αποκτούν άλλη σημασία.

Συνεπώς δεν πείθονται οι πολίτες με το τηλεφώνημα του Αλέξη Τσίπρα στους δύο βουλευτές του, όπως ανέφερε χθες, που τον διαβεβαίωσαν μάλιστα ότι όλα αυτά που λέγονται είναι προβοκατόρικα και ΚΥΠατζίδικα και ότι οι ίδιοι είναι αριστεροί και κάνουν αγώνα από τα παιδικά τους χρόνια.
Δηλαδή το αυτονόητο, αν η μειονότητα κατά την άποψη τους είναι μουσουλμανική το ρώτησε; Η ακόμα τι του απάντησαν οι ίδιοι για τις επαφές τους με ψευτομουφτήδες και πρόξενο; Το τι πιστεύει το κόμμα τους δεν χρειαζόταν να το επαναλάβει, γιατί το γνωρίζουμε.
Παίζουν μάλλον με τις λέξεις και με μεταφορές απόψεων από άλλους. Ενώ οι ίδιοι δημόσια δεν λένε τίποτα. Το να δηλώσει κάποιος βουλευτής ή υποψήφιος της μειονότητας ότι είναι τουρκικής καταγωγής, είναι αναφαίρετο δικαίωμά του. Αλλά παράλληλα είναι υποχρεωμένος να αποδεχθεί το Σύνταγμα και τη συνθήκη της Λωζάννης. Τόσο απλό.
Και σε αυτά δεν μας διαφώτισε παραπάνω με τις δηλώσεις του ο Αλέξης Τσίπρας. Ούτε μας εξήγησε γιατί μία τέτοια απλή δημόσια δήλωση την αποφεύγουν οι βουλευτές τους; Αισθάνονται όπως θέλουν να το περάσουν, ότι προσβάλλει τα δικαιώματά τους;
Η απλώς γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό θα τους φέρει σε σύγκρουση με τους υποστηρικτές του προξενικού μηχανισμού; Και ο προβληματισμός αυτός αφορά φυσικά και άλλους υποψηφίους από τη μειονότητα.
Αυτούς που φέρονται ως ευνοούμενοι από την προξενική αυλή, που αποδέχονται παράτυπες και κατηργημένες δομές, ανύπαρκτα νομικά σωματεία και παραθρησκευτικούς ηγέτες. Και όλοι γνωρίζουμε βέβαια στη Θράκη τη διγλωσσία η οποία επικρατεί.
Αφού ορισμένοι υποψήφιοι μειονοτικοί στο δημόσιο τους λόγο, άλλα λένε όταν απευθύνονται σε χριστιανούς και άλλα σε μουσουλμάνους συμπολίτες μας. πόσο όμως αυτή η τακτική τιμά τους τιμά ως πολιτικά πρόσωπα και θεωρείται έντιμη;

Και όταν τους επιβάλλεται από το κόμμα η σιωπή, αλήθεια πόσο δημοκρατικό και προοδευτικό μπορεί να θεωρηθεί αυτό; Και εν κατακλείδι οι άφωνοι και άλαλοι βουλευτές οι οποίοι κρύβονται κυριολεκτικά, είναι ικανοί να εκπροσωπήσουν τους πολίτες της περιοχής μας στη Βουλή; Όταν δεν έχουν το θάρρος να εκφράσουν δημόσια την άποψή τους;

Παρόλα αυτά που λέγονται για τη Ροδόπη, το ρόλο του τουρκικού προξενείου και την παρεμβατικότητα του στα εσωτερικά πολιτικά δρώμενα της χώρας μας, σαν να μη συμβαίνει τίποτα κυριολεκτικά, πριν 5 ημέρες στο χωριό Χλόη, αναβίωσε για άλλη μία φορά το έθιμο των σαράντα κουρμπανιών.
Και για να κατανοήσουν οι περισσότεροι τι γιόρτασαν εκεί οι Έλληνες μουσουλμάνοι πολίτες οι οποίοι παρευρέθηκαν, δίνοντάς του το χαρακτήρα μιας πολιτιστικής εκδήλωσης, είναι το αφιέρωμα το οποίο γίνεται για τους 40 Οθωμανούς στρατιώτες που πρώτοι σκοτώθηκαν για την κατάληψη της Θράκης.
Δηλαδή γιορτάζουμε την κατάληψη της Θράκης από ένα ξένο στρατό. Που αφού προηγήθηκε η κατάληψη της Αδριανούπολης και του Διδυμοτείχου, συνέχισε την πορεία του και στο σημείο αυτό έγιναν σφοδρές συγκρούσεις, υπήρχαν πολλοί νεκροί.
Μια ιστορία 700 χρόνων πλέον, που την κρατούν σαν ένα από τα χειρότερα αναχρονιστικά έθιμα. Που ενώ παλιά ήταν μία γιορτή, επιβλήθηκε και στηρίχτηκε να πάρει τέτοια χροιά από το γνωστό προξενικό σύστημα.
Παρόλο που τη διεκπεραιώνουν εκεί οι τοπικοί σύλλογοι. Βρήκαν όμως ευκαιρία να την πολιτογραφήσουν και αυτή ως μια άλλη τουρκογιορτή. Να χαίρονται δηλαδή Έλληνες πολίτες που κατακτήθηκε η Θράκη μας και να τιμούν τους κατακτητές.

Τραγελαφικό και παράλογο, αλλά δεν παύει να είναι μια άλλη πτυχή της πραγματικότητας που ζούμε στη Θράκη. Με τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς να κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους.

Το πλέον παράλογο όμως είναι στην γιορτή αυτή μνήμης να δίνουν το παρόν, όπως και τώρα, πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί σχεδόν όλοι από τη μειονότητα και οι φερόμενοι ως προξενικοί, αλλά και οι πάντες στο παρελθόν.
Είναι ένα έθιμο όμως να στήνονται καζάνια με κουρμπάνια και να γιορτάζουν οι πολίτες, όπως εύλογα προσπαθούν να το περάσουν ανώδυνα. Προφανώς και δεν διαφωνεί κανείς και μακάρι τέτοιες πολιτιστικές γιορτές να γίνονται και πολλές φορές το χρόνο.
Αλλά η σημειολογία, να το συνδέσουν αυτό με τους Οθωμανούς κατακτητές που κατέκτησαν τη Θράκη μας, προφανώς δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Γιατί ίσως θα έπρεπε να γιορτάζουμε πολλές γιορτές και τους αγώνες που έδωσαν Έλληνες και Θρακιώτες για να απελευθερωθεί η χώρα μας από τον Οθωμανικό ζυγό.
Που αποτίναξαν τη μαύρη σκλαβιά αιώνων, γλύτωσαν από τις θηριωδίες των πασάδων, τις εκατόμβες νεκρών, το παιδομάζωμα, τον αναχρονισμό, αλλά προφανώς αυτά είναι ψιλά γράμματα για κάποιους. Ιδιαίτερα για αυτούς που θέλουν να δώσουν εξετάσεις για τη μητέρα πατρίδα.
Και να περάσουν τα ψεύδη ότι οι Οθωμανοί έφεραν τον πολιτισμό τους. Αλλά πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί το μόνο που βλέπουν είναι μία γιορτή, ή το πώς θα πάρουν ψήφους. Και οι διοργανωτές το πώς θα προβληθεί το χωριό μας, όπως μας έλεγαν χαρακτηριστικά σε παλαιότερα ρεπορτάζ της εφημερίδας μας.
Παρόλα αυτά δεν παύει να είναι μία γιορτή που έχει τη σημειολογία της και κινείται μάλλον και στο πνεύμα των ημερών, για να μας δείξει ότι πολλά πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν στην περιοχή μας.
Που είναι συνυφασμένα με την καθημερινότητα κάποιων ανθρώπων, αλλά τα μηνύματα που δίνουν μάλλον δεν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Γιατί τι να υποθέσουμε; Ότι θεωρούμε θετικό για τον τόπο μας να τιμούμε τους κατακτητές μας και αυτούς που μας υποδούλωσαν για 500 χρόνια;
Εδώ η λογική για άλλη μία φορά σηκώνει τα χέρια, για τα περίεργα τεκταινόμενα στη Θράκη. Που περνούν απαρατήρητα πολλές φορές.