Το διαδίκτυο στην υπηρεσία της εκπαίδευσης

Το διαδίκτυο αποτελεί ένα από τα πλέον "ζωτικά" κομμάτια της καθημερινότητάς μας. Πρόκειται για ένα εργαλείο με θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά, το οποίο ήδη χρησιμοποιούν εκπαιδευτικοί ευρέως στην εκπαίδευση. 

Τον τρόπο με τον οποίο οι ψηφιακοί πόροι βελτιώνουν την εκπαιδευτική και ερευνητική διαδικασία κατανοήσαμε σε εκδήλωση στην Κομοτηνή. Πιο συγκεκριμένα, οι Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης και η Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτισμού, Παιδείας, Αθλητισμού Κομοτηνής διοργάνωσαν την εκδήλωση "Ψηφιακοί πόροι στην υπηρεσία της εκπαίδευσης: Προσβάσιμα ψηφιακά αποθετήρια και η εκπαιδευτική τους αξιοποίηση", τις απογευματινές ώρες της Πέμπτης 11 Ιανουαρίου στην αίθουσα εκδηλώσεων της δημοτικής βιβλιοθήκης. 

ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
"Το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας και οι νέοι ψηφιακοί του πόροι" ήταν ο τίτλος της ομιλίας του δρ Βασίλη Βασιλειάδη, επιστημονικού ερευνητή του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, ο οποίος επί του πρακτέου μας έδειξε πως οι ψηφιακοί πόροι βοηθούν στα σχολικά μαθήματα. Ο ίδιος εστίασε κυρίως στο μάθημα της λογοτεχνίας.

"Το κέντρο ελληνικής γλώσσας είναι υπηρεσία του υπουργείου παιδείας", μας πληροφόρησε αρχικά και μας μίλησε για τη συνεισφορά του κέντρου: "Εργάζεται σε αυτό που ονομάζουμε ψηφιακό σχολείο, δημιουργώντας ανοιχτούς, διαδικτυακούς, ψηφιακούς πόρους για την υποστήριξη των μαθημάτων της ελληνικής γλώσσας, από την πρώτη δημοτικού μέχρι την τρίτη λυκείου".

"Έχει πολύ μεγάλη σημασία το γεγονός ότι δίνουμε πλέον, το υλικό για τη διδασκαλία μέσα στην εκπαίδευση, εφόσον υπάρχει η υλική υποδομή μέσα στην τάξη, αλλά κυρίως δίνουμε τη δυνατότητα να προετοιμαστεί το μάθημα από τον εκπαιδευτικό και να γίνει καλύτερο μάθημα στην πράξη, δηλαδή online επεξεργασία υλικού στο σπίτι στο πλαίσιο της αυτομόρφωσης του εκπαιδευτικού. Επίσης, παρέχουμε τη δυνατότητα και οι μαθητές να δουλέψουν στο σπίτι τους", είπε σε άλλο σημείο του λόγου του, εξηγώντας ότι δίνει κι ένα κίνητρο για τους μικρούς μαθητές, καθώς πολλές δραστηριότητες συνδυάζουν παιχνίδι και μάθηση.

Καταληκτικά εξέφρασε την πεποίθηση "ότι έχουμε κερδίσει το στοίχημα και στα μαθήματα ελληνικής γλώσσας, όπου οι ψηφιακοί πόροι εξελίσσονται συνεχώς εδώ και ενάμιση χρόνο".

ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ
"Τα ψηφιακά αποθετήρια στο Εργαστήριο Λαογραφίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δ.Π.Θ." ήταν ο τίτλος της ομιλίας του καθηγητή λαογραφίας και προέδρου του τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας Μανώλη Βαρβούνη και του δρ Θανάση Κούγκουλου μέλους Ε.ΔΙ.Π. του εν λόγω τμήματος.

Ο κος Βαρβούνης εξήγησε ότι η συλλογή του εργαστηρίου είναι μεγάλη, καθώς την μαζεύουν από το 1990. "Επίσης, στο ΔΠΘ έχουμε φτιάξει ψηφιακό αποθετήριο όπου μπαίνει η λεγόμενη γκρίζα βιβλιογραφία, δηλαδή διπλωματικές εργασίες, μάστερ και διδακτορικά, που δε μπορεί να τα βρει κάποιος αλλού αναρτημένα", όπως μας ενημέρωσε.

Αναφορικά με καθαυτή την εκπαιδευτική χρήση του εργαστηρίου, σημείωσε τα εξής: "Όπως ξέρετε διδάσκεται τοπική ιστορία, η οποία πάει μαζί με τον τοπικό λαϊκό πολιτισμό. Τα χειρόγραφά μας είναι κυρίως από τη Βόρεια Ελλάδα και ιδίως από την Θράκη. Ένας εκπαιδευτικός που θέλει να κάνει έναν φάκελο μαθήματος τοπικής ιστορίας ή τοπικού πολιτισμού ή να κάνει μία εκδήλωση με αυτό το περιεχόμενο, μπορεί να βρει αυτό ακριβώς που θέλει ηλεκτρονικά και μετά να έρθει στο πανεπιστήμιο και να βγάλει σε φωτοτυπία το πρωτογενές υλικό".

Στην αξία του εργαστηρίου στάθηκε και ο κος Κούγκουλος. "Τους τελευταίους δύο μήνες το εργαστήριο, υλοποιώντας ένα πρόγραμμα συνεργασίας με διάφορους τοπικούς φορείς και στο πλαίσιο μίας προσπάθειας να εγκολπωθεί ερευνητικό υλικό το οποίο προέρχεται και από διάφορες ανεξάρτητες ομάδες ερευνητών από τον ευρύτερο χώρο της Θράκης, έχει στη διάθεσή του δύο πολύ ενδιαφέρουσες ψηφιακές συλλογές", είπε αρχικά.

Στη συνέχεια, μίλησε αναλυτικά για τις δύο αυτές συλλογές, σημειώνοντας τα εξής:
"Η πρώτη είναι τα δύο βασικά περιοδικά που έβγαζε το Θρακικό Κέντρο, δηλαδή τα Θρακικά και το Αρχείο Θράκης, στα οποία μπορεί κανείς - σε ψηφιακή μορφή - να βρει οτιδήποτε επιθυμεί. Το υλικό αυτό παραδόθηκε από μία ομάδα ερευνητών και φίλων της Αλεξανδρούπολης, που έκανε τη δουλειά με αυτοχρηματοδότηση. Εμείς από τη δικιά μας πλευρά δώσαμε τη δυνατότητα της επανάγνωσης του σκαναρισμένου υλικού και της αναζήτησης σε αυτό. Επίσης, έχουμε ζητήσει από το Θρακικό Κέντρο, να αναρτήσουμε στην ιστοσελίδα μας αυτό το υλικό, για να μπορεί να το κατεβάζει κανείς οπουδήποτε.

Η δεύτερη περιέχει περίπου 200 πρωτότυπα βιβλία ελληνικής πεζογραφίας από τον 19ο αιώνα. Η ψηφιακή αυτή συλλογή ξεκίνησε από εμένα και την συνάδελφο Αναστασία Τσαπανίδου. Θεωρούμε ότι θα είναι μία πρώτη βάση, που σε συνεργασία με άλλους ερευνητές και ιδρύματα, μπορεί να εμπλουτιστεί και να συγκεντρώσουμε το σύνολο της ελληνικής πεζογραφίας του 19ου αιώνα σε ψηφιακό υλικό. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί μέχρι πρότινος θεωρούσαμε λανθασμένα ότι - εκτός από το τέλος του συγκεκριμένου αιώνα - δεν υπάρχει πολλή και σημαντική πεζογραφία. Η επέκταση των ψηφιακών βιβλιοθηκών, δίνει την ευκαιρία σε νέους ερευνητές να προσεγγίσουν υλικό που δεν θα μπορούσαν αλλιώς".

Καταληκτικά, εξήγησε ότι - παρά τις αντίθετες πεποιθήσεις - η Θράκη υπάρχει έντονα στην πεζογραφία του 19ου αιώνα. "Ένα κομμάτι της πεζογραφίας του 19ου αιώνα, αφορά ευρύτερα την Θράκη, γιατί τα αστικά κέντρα που εμπεριέχονται μέσα στο μυθιστόρημα είναι δύο: Η Αθήνα ως κέντρο του ελλαδικού ελληνισμού και η Κωνσταντινούπολη ως κέντρο του εξωελλαδικού ελληνισμού. Και η γειτονιά της Κωνσταντινούπολης είναι η Θράκη, γι' αυτό και μπορεί κανείς να βρει πολλές αναφορές σε περιοχές της Θράκης", είπε.