Μικροκομοτηναίικα 26-04-2025

Από το συνέδριο της ΚΕΔΕ στη Ρόδο τον περασμένο Νοέμβριο είχε προαναγγείλει ο υπουργός Εσωτερικών ότι στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές θα υπάρχει ένα νέο σύστημα εκλογής των περιφερειακών και δημοτικών αρχών από το πρώτο γύρο και το επιβεβαίωσε προχθές εκ νέου.
Όπως το ίδιο έπραξε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χθες Παύλος Μαρινάκης, ανακοινώνοντας ότι το νομοσχέδιο αυτό θα έρθει για διαβούλευση και θα ψηφιστεί στη βουλή τον ερχόμενο Ιούλιο.
Οι λόγοι βέβαια που επικαλέστηκε ο υπουργός ανάγονται στην …οικονομία, στο αρνητικό φαινόμενο της τεράστιας αποχής που υπάρχει στο δεύτερο γύρο, αλλά και στις πολλές μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των συνδυασμών και των επικεφαλής τη δεύτερη Κυριακή.
Ενδεχομένως να έχει δίκιο, αλλά ο κύριος λόγος είναι ότι η ΝΔ μάλλον το φυσάει και δεν κρυώνει, αφού στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές χάθηκαν κάποιοι δήμοι επιρροής της και κυρίως της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, με τον συνεργασία των άλλων παρατάξεων και δήμαρχοι εκλέχτηκαν αυτοί που είχαν πάρει πολύ χαμηλότερα ποσοστά από την πρώτη Κυριακή.
Πέραν αυτών όμως το ζήτημα είναι ότι οι δημοτικοί σύμβουλοι αναδεικνύονται από την πρώτη Κυριακή και σαφώς δεν έχουν και κανένα ενδιαφέρον να τρέξουν όλοι την επόμενη εβδομάδα, που η εκλογή αφορά μόνο το συνδυασμό και τον επικεφαλής και όχι τα πρόσωπα. Για αυτό υπάρχει μεγάλη αποχή.
Φαίνεται όμως ότι ξεπεράστηκε και ο σκόπελος της εκλογής ενός συνδυασμού από την πρώτη Κυριακή, που ναι μεν ισχύει το ποσοστό του 43%, με τη δυνατότητα που θα έχει ο κάθε ψηφοφόρος να επιλέξει, αν επιθυμεί βέβαια και μια δεύτερη παράταξη που θα προσμετράτε σε αυτούς που θα προκριθούν στην πρώτη ή δεύτερη θέση.

Δεν γνωρίζουμε πως θα λειτουργήσει αυτό στην πράξη με την πόλωση που υπάρχει και πόσοι άραγε θα ανταποκριθούν να πριμοδοτήσουν μια άλλη παράταξη όταν διαφωνούν παντελώς. Και ιδιαίτερα σε δήμους που θέτουν υποψηφιότητα τρεις ή τέσσερις συνδυασμοί.
Βέβαια με το δήμο Κομοτηνής είδαμε να εκλέγεται ο δήμαρχος ήδη από την πρώτη Κυριακή και δεν τέθηκαν τέτοιου είδους ζητήματα και προβληματισμοί. Και σε τέτοιους δήμους ο νέος νόμος μάλλον θα λειτουργήσει και αποτρεπτικά για να εμφανιστούν περισσότεροι συνδυασμοί.
Θυμόμαστε όμως ότι η περιβόητη απλή αναλογική του ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές παλαιότερα λειτούργησε εντελώς αρνητικά σε μικρότερους κυρίως δήμους που οι διοικήσεις δεν είχαν την πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου και δύσκολα μπορούσαν να διοικήσουν, ενώ το συνεργατικό πνεύμα που ήθελαν πήγε περίπατο.
Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι ο νόμος αυτός όταν θα ενεργοποιηθεί θα είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της Νέας Δημοκρατίας και βολικός για τις αυτοδιοικητικές εκλογές για να εκλεγούν οι νεοδημοκράτες υποψήφιοι με τους συσχετισμούς που υπάρχουν.
Κι όσο για τα υπόλοιπα κόμματα και τους υποψηφίους τους μάλλον δεν έχουν πολλές ελπίδες εκλογής, εκτός κι αν συνεργαστούν προεκλογικά και προχωρήσουν σε συμπράξεις και συνεργασίες. Αλλά το σενάριο αυτό είναι πολύ χλωμό με τις διαφορές που έχουν μεταξύ τους.
Μάλλον απροετοίμαστους τους βρίσκει πάλι στην αντιπολίτευση η ΝΔ, που βιάζεται να κλείσει το κεφάλαιο των αυτοδιοικητικών εκλογών έγκαιρα με το νέο νόμο που προβλέπει την κατάργηση της δεύτερης Κυριακής, γιατί ουσιαστικά στις προηγούμενες έχασε πολλούς δήμους από τις μετεκλογικές συνεργασίες των υποψηφίων των αριστερών και σοσιαλιστικών κομμάτων.

Για να μην εξασθενεί η μνήμη και να αξιολογείται ιστορικά η αλήθεια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τη δεύτερη μέρα του Πάσχα ήταν η επαίσχυντη επέτειος της επιβολής της στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα, όπου μια ομάδα επίορκων στρατιωτικών ελέγχοντας το στρατό κατέλυσε τη δημοκρατία.
Και επέβαλλαν ένα δικτατορικό καθεστώς με πολύ μεγάλες συνέπειες στη χώρα, στην οικονομία, αλλά και στη διπλωματία, που ως κατάληξη είχε με την πτώση της να χαθεί και ένα μεγάλο κομμάτι της Κύπρου, από τη στρατιωτική εισβολή των Τούρκων.
Τα αναφέρουμε όλα αυτά γιατί δυστυχώς βλέπουμε και σήμερα σε πολλά μικρά κόμματα κυρίως ακροδεξιά, να επικρατούν περίεργες απόψεις συγκάλυψης και ηρωοποίησης κάποιων που πρόδωσαν την Ελλάδα και πλήγωσαν τη δημοκρατία, ακόμα και από νέους ανθρώπους στο διαδίκτυο.
Με την τάση να επαινούν ακόμα και κάποιοι συμπολίτες μας στρατιωτικές και πολιτικές καρικατούρες της εποχής, όπως επιεικώς θα μπορούσε να τους καταλογίσει κάποιος. Το φασισμό όμως τον βίωσαν όλοι τότε και τον έζησαν, όπως και την έλλειψη δημοκρατίας.
Και είναι νοσηρό μικρά ακροδεξιά κόμματα και απομεινάρια και νοσταλγοί του παρελθόντος να έχουν μία τάση απενοχοποίησης των εγκλημάτων της εποχής. Και να μη γνωρίζουν ότι μέσα σε μια νύχτα καταργήθηκαν τα πάντα, η ελευθερία στην ενημέρωση, τα δικαιώματα των ανθρώπων που συλλαμβάνονταν για ασήμαντο αφορμή και τιμωρούνταν παραδειγματικά.
Γέμιζαν τα ξερονήσια και οι φυλακές και οι εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες και τα δημοτικά συμβούλια παύτηκαν και διορίστηκαν καινούργια. Η δημοκρατία κυριολεκτικά μπήκε πλέον στο γύψο και οι σπουδαιότερες μορφές εξουσίας εκείνης της εποχής ήταν ο χουντικός τοπικός χωροφύλακας, ο διορισμένος και δοτός νομάρχης και οι άνθρωποι κλειδιά στην κρατική εξουσία.

Πολλοί συνεργάστηκαν βέβαια υπό το κράτος του φόβου, ή για να επιβιώσουν, ή για να προσφέρουν και τις σπουδαίες υπηρεσίες τους κάποιοι στο καθεστώς. Άλλοι έβγαλαν χρήματα στην ασυδοσία που υπήρχε, την άναρχη κα αυθαίρετη δόμηση και κτίρια και επενδύσεις ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια, χωρίς περιβαλλοντικούς όρους και άδειες.
Όπως ακριβώς κτίστηκαν χωρίς άδειες το παλιό νοσοκομείο της πόλης μας, το Νομαρχείο, το Ξενία και το κάμπινγκ Φαναρίου και πολλά άλλα μικρότερα. Η Χούντα ήταν σύμφυτη με τη διαφθορά, όσο και αν προσπαθούν να την εξωραΐσουν σήμερα οι προαναφερόμενοι ότι έκανε δουλειά και έργα, κυρίως κτίρια και δρόμους και έφερε ανάπτυξη.
Τα ακροδεξιά κόμματα όμως θέλουν να στηριχθούν από ένα τέτοιο ακροδεξιό ακροατήριο, για αυτό τα παραβλέπουν όλα αυτά και έχουν ένα πύρινο, μηδενιστικό και λάβρο λόγο εναντίον όλων των άλλων πολιτικών κομμάτων του σήμερα και θεωρούν ότι αυτοί μόνο θα πατάξουν τη διαφθορά.
Συνεπώς ο λόγος σήμερα των ακροδεξιών είναι καθαρά υποκριτικός όταν μάλιστα έχουν ως πρότυπο τους τις χουντικές καρικατούρες, αναφέροντας ότι δήθεν έκαναν έργο για την Ελλάδα και χαρακτηρίζοντας διεφθαρμένο με περισσή ευκολία το σημερινό πολιτικό σύστημα.
Πόσο υποκριτές μπορεί να είναι άραγε όλοι αυτοί που ασπάζονται τέτοιες θεωρίες; Τι παρωπίδες φορούν για να μη βλέπουν κατάματα την αλήθεια; Που παρά τα λάθη και τις αδυναμίες του σημερινού πολιτικού συστήματος ζούμε σε μία δημοκρατική κοινωνία.

Και σαφώς χρήζει ανάγκης να θωρακιστεί και να βελτιωθεί το πολιτικό σύστημα, η δημοκρατία, οι θεσμοί, η δικαιοσύνη και η διαφάνεια και να επανακτηθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς.
Γιατί το αδύναμο πολιτικό σύστημα της τότε εποχής, οι μηχανορραφίες βέβαια και τα πολιτικά λάθη, αλλά και οι έξωθεν παρεμβάσεις ήταν αυτά πού άνοιξαν την κερκόπορτα στην εφτάχρονη δικτατορία.