Γκάρο Εσαγιάν: Χρειάζεται πολλή δουλειά στα σχολεία εναντίον του bullying

Ολοένα και περισσότερες πληροφορίες έρχονται στο φως αναφορικά με το περιβάλλον στο οποίο ζούσε ο 15χρονος νεαρός από την Αργυρούπολης της Αθήνας, ο οποίος έθεσε τέρμα στη ζωή του δι’ απαγχονισμού και βύθισε στο πένθος την οικογένεια του, αλλά προκάλεσε και ένα μεγάλο σοκ στην πανελλήνια κοινή γνώμη.

Αν και η έρευνα για το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο έφηβος έβαλε τέρμα στη ζωή του, είναι σε πλήρη εξέλιξη, είναι εν πολλοίς παραδεκτό ότι είχε υπάρξει θύμα κακοποίησης, δηλαδή bullying - όπως άλλωστε προκύπτει και από το σημείωμα που άφησε στους γονείς του.

Η αυτοκτονία του νεαρού φέρνει και πάλι στο προσκήνιο το θέμα του σχολικού  εκφοβισμού, του bullying γενικότερα, το οποίο είναι “πολύπλοκο, κοινωνικό, ψυχοπαθολογικό και υφίσταται ανέκαθεν”, όπως είπε μιλώντας στο Ράδιο Χρόνος 87.5fm ο ψυχίατρος και επιστημονικός υπεύθυνος του Κέντρου Πρόληψης “Ορφέας” Γκάρο Εσαγιάν.

Το bullying καταπολεμάται με πολλή και πολυεπίπεδη δουλειά

Το Κέντρο “Ορφέας” έχει συνεργαστεί με τους συμβουλευτικούς σταθμούς της Ροδόπης και τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης εν γένει, όμως ο κος Εσαγιάν εκτιμά “ότι τα πράγματα χρειάζονται πολλή δουλειά και το υπουργείο πρέπει να δει το πρόβλημα σε μία διαχρονική βάση και όχι αποσπασματικά”.

Ο κος Εσαγιάν δηλώνει υπέρ των νομοθετήσεων καταπολέμησης του σχολικού εκφοβισμού, ωστόσο κάνει την εξής υπόμνηση: “έχει μείνει μετέωρο το βήμα όσον αφορά τη διαχείριση του σχολικού εκφοβισμού εντός σχολικής κοινότητας. Θα έλεγα ότι γίνονται βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά το πρόβλημα δεν έχει λυθεί και γι’ αυτό χρειάζεται να συνεχίζουμε τις ενημερώσεις και τις ευαισθητοποιήσεις.

Ο θύτης παρουσιάζει κάποια ψυχοπαθολογικά χαρακτηριστικά: δηλαδή ένα κανονικό παιδί αν εμπλακεί σε ένα περιστατικό μπούλινγκ θα είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Σε μακρόχρονες μελέτες όμως βλέπουμε ότι οι θύτες έχουν ψυχοπαθολογία στην ενήλικη ζωή τους όπως και τα θύματα - και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και το θύμα παρουσιάζει κάποιες ψυχολογικές ιδιαιτερότητες -δεν θα το βαφτίσουμε κατ’ ανάγκη προβληματικό, αλλά εν δυνάμει με ψυχοπαθολογικά χαρακτηριστικά. Γιατί φαίνεται ότι για να είναι κανείς υγιής πρέπει να έχει «και τα νύχια του ακονισμένα»  για να αντισταθεί στις απόπειρες εκφοβισμού”.

Εν κατακλείδι, ο κος Εσαγιάν επισημαίνει: “Εγώ πιστεύω πολύ στη δουλειά που γίνεται μέσα στα σχολεία και στην οικογένεια και όλες αυτές οι ιδιότητες αποκτούνται με τρόπο βιωματικό. Δεν γίνονται ούτε με διαλέξεις, ούτε με νομοθετήσεις. Πρέπει τα παιδιά να συμμετέχουν και να ευαισθητοποιούνται  σε προγράμματα που είναι διεθνώς καταξιωμένα και αποδεδειγμένα ως αποτελεσματικά. Απ’ όσο γνωρίζω αυτά δεν εφαρμόζονται στην ελληνική πραγματικότητα, μολονότι γίνονται κάποιες γενναίες προσπάθειες. Το μπούλινγκ έχει πάρα πολλές διαστάσεις, δεν συμβαίνει μόνο στους ανήλικους αλλά και στους ενήλικους, σε κάθε κοινωνική ομάδα και σε κάθε επαγγελματική κατάσταση”, καταλήγει.