Χρήστος Τερζίδης: «Η πολιτεία ενθάρρυνε στο παρελθόν παράνομες πρακτικές και τώρα ψάχνει να μαζέψει έσοδα»

Σε επίπεδο φημολογίας παραμένει ακόμη το ενδεχόμενο επιβολής αναδρομικού χαρατσιού στην αγορά ακινήτων για την περίοδο 2001-2011 – στις περιπτώσεις που θα διαπιστωθεί ότι είχε δηλωθεί μικρότερη αντικειμενική αξία έναντι της πραγματικής, όμως η φήμη και μόνο έχει θορυβήσει τους ιδιοκτήτες. Μιλώντας στο ράδιο Χρόνος 87.5 fm ο πρόεδρος του συμβολαιογραφικού συλλόγου Θράκης Χρήστος Τερζίδης σημείωσε κατ’ αρχήν ότι προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι επίσημο επί του συγκεκριμένου φόρου: «Δεν υπάρχει τίποτα επίσημο, από δημοσιεύματα προκύπτει ότι θα κληθούν να πληρώσουν στην εφορία αναδρομικό χαράτσι όσοι αγόρασαν ακίνητα από το 2001 μέχρι το 2011».

Διευκρινίζει όμως ότι η αναγραφή διαφορετικών αξιών ήταν μία συνήθης πρακτική στο παρελθόν και τα νούμερα αυτής της πρακτικής είναι ιλιγγιώδη: «Ήταν μια συνήθης πρακτική να δηλώνεται ένα τίμημα το οποίο ίσως να μην ήταν και το αληθές τίμημα και αυτό για ευνόητους λόγους για να πληρώσουν λιγότερο φόρο. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα το ποσό της φορολογητέας ύλης που δεν έχει δηλωθεί υπολογίζεται περίπου στα 182 δισεκατομμύρια, το οποίο αν το υπολογίσουμε με το ποσοστό 24% του ΦΠΑ εφόσον έχουμε μεταβίβαση νεόδμητης οικοδομής από εργολάβο, θα έχουμε έναν φόρο που θα φτάνει και θα ξεπερνά τα 20 δισεκατομμύρια και πλέον. Από εκεί και πέρα προκύπτουν και διάφορα ζητήματα»

Εξηγώντας επακριβώς την κατάσταση, ο κος Τερζίδης, λέει για τη σύνταξη των συμβολαίων αγοραπωλησίας: «Σε κάθε συμβόλαιο υπάρχουν δύο αξίες, είναι η αντικειμενική που είναι η εκτίμηση σύμφωνα με τα στοιχεία της εφορίας της αξίας του ακινήτου και από την άλλη είναι το δηλωθέν τίμημα. Το τίμημα είναι αυτό που συμφωνείται μεταξύ του πωλητού και του αγοραστού για να καταβληθεί ως αντάλλαγμα για την αγορά του ακινήτου. Εάν είναι δηλωμένο το ορθόν τίμημα βεβαίως δεν τίθεται κανένα ζήτημα, εάν έχουνε δηλώσει κάποιο άλλο τίμημα και εφόσον η εφορία ανακαλύψει ότι δηλώθηκε εσφαλμένο τίμημα τότε εδώ τίθεται ένα ζήτημα. Αυτή η πρακτική να δηλώνεται αναληθές τίμημα στο συμβόλαιο δεν είναι νόμιμη, αυτό το αντιλαμβανόμαστε όλοι μας. Αν δηλαδή η ΔΟΥ με κάποιο τρόπο ανακαλύψει την ανακρίβεια της δήλωσης μπορεί να επιβάλει τους φόρους και τα πρόστιμα που θα προκύψουν και βεβαίως υφίσταται και ένα θέμα όσο αφορά στην ίδια την σύμβαση».

Καταθέτοντας το προσωπικό του σχόλιο για όλη αυτή την κατάσταση, ο πρόεδρος λέει μεταξύ άλλων: «Σε αυτή την δεκαετία 2001-2011 που αναφέρεται το δημοσίευμα, η πρακτική αυτή ενθαρρύνθηκε από την ίδια την πολιτεία ή έστω αφέθηκε για να πάρει διαστάσεις με την ανοχή της πολιτείας. Όλοι το γνώριζαν και όλοι το αντιπαρέρχονταν και μάλιστα συμβούλευαν αρμοδίως τους συμβαλλόμενους να δηλώσουν χαμηλότερο τίμημα. Είναι η χρυσή εποχή των συναλλαγών επί των ακινήτων αυτή η περίοδος. Να θυμίσω ότι οι ίδιες οι τράπεζες χορηγούσαν σε αποπερατωμένα διαμερίσματα δύο δάνεια. Ένα για την αγορά που κάλυπτε το τίμημα που δηλώνονταν και ένα για την ανακαίνιση-αποπεράτωση-βελτίωση».

Ιδιαίτερη μνεία, έκανε ο κος Τερζίδης και στις λεγόμενες «παραγραφές» ένα ζήτημα που όπως λέει είναι συναφές με αυτό τον αντικειμενικών και εμπορικών αξιών. Και μάλιστα διερωτάται γιατί δεν έχουν παραγραφεί οι φερόμενες «παραβάσεις» της προηγούμενης δεκαετίας στην αγορά ακινήτων: «Ένα συναφές ζήτημα με το θέμα που συζητάμε είναι το θέμα της παραγραφής. Άρα οι υποθέσεις της τελευταίας δεκαετίας δεν έχουν παραγραφεί; Ως γνωστόν οι παραγραφές είναι πενταετείς και σε κάποιες περιπτώσεις δεκαετίας. Με διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις δόθηκαν κάποιες παρατάσεις ή γίνονται κάποιες ερμηνευτικές προσεγγίσεις των διατάξεων. Εάν υποθέσουμε ότι το ΣΔΟΕ έχει κάνει κάποιον έλεγχο για άλλο λόγο στην συγκεκριμένη επιχείρηση η οποία ας πούμε ότι είναι επιχείρηση εργολάβου τότε σε αυτή την περίπτωση θεωρεί ότι έχει διακοπή η παραγραφή. Όσο αφορά για τις παρατάσεις το ζήτημα είναι αν μπορούν να παρατείνουν και να ξαναπαρατείνουν;

Γιατί η συνήθης ερμηνευτική προσέγγιση είναι ότι μπορεί να δοθεί μια και μόνο παράταση και όχι επανειλημμένες. Από εκεί και πέρα συνήθως τα δικαστήρια δικαιολογούν αυτές τις μεθοδεύσεις της πολιτείας και μάλιστα έχουμε και πρόσφατη απόφαση του διοικητικού Εφετείου Αθηνών που έκρινε ότι η εικοσαετής παραγραφή η οποία ορίστηκε για χρήσεις από το 2014 και εφεξής -διότι από το 2014 ισχύει η εικοσαετής παραγραφή-, έκρινε λοιπόν το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών με πρόσφατη απόφαση, την 3820 του 2016, ότι εφαρμόζεται και για προγενέστερες χρήσεις οπότε αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό. Η ίδια η πολιτεία που ενθάρρυνε την πρακτική αυτή έρχεται τώρα μετά από δεκαετίες για να βρει μια ακόμη πηγή εσόδων. Η πολιτεία όμως πρέπει να προστατεύει και τους πολίτες σε τέτοιες πρακτικές», καταλήγει ο κος Τερζίδης.