Μικροκομοτηναίικα 26-05-2023

Σε κάθε εκλογική μάχη όπως οι πρόσφατες εθνικές εκλογές φυσικά υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, που συνήθως απογοητευμένοι και εύκολα υπό το κράτος του θυμού και καθαρά συναισθηματικά, υποπίπτουν σε ατοπήματα επικοινωνιακά, επιρρίπτοντας ευθύνες σε όλους τους άλλους για την αποτυχία τους.
Στις περισσότερες όμως εκλογικές διαδικασίες και όχι μόνο σε εθνικές εκλογές, αλλά σε σωματεία, επιμελητήρια, αυτοδιοίκηση, πολλοί που χάνουν τη μάχη, δεν είναι γιατί τους πολεμάνε τα διάφορα συστήματα, που τα γνωρίζουν όμως εκ των προτέρων, όπως και τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν στην περιοχή μας.
Αλλά ενδεχομένως οδηγούνται στην ήττα και από μία σωρεία δικών τους λαθών, ή λανθασμένων εκτιμήσεων και υπερεκτιμημένων δυνατοτήτων. Γατί σαφώς μία εκλογική μάχη για να κερδηθεί θέλει να γνωρίζεις πρωτίστως το περιβάλλον και τις συνθήκες που τη δίνεις.
Να επιλέγεις σωστούς συνεργάτες και με ένα επιτελείο ανθρώπων και πυρήνων που θα σε βοηθήσουν σε αυτόν τον αγώνα, αλλά και έχοντας επίγνωση μιας πραγματικότητας, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.
Όλα τα άλλα εκ των υστέρων είναι προσωπικές πικρίες, επώδυνες διαπιστώσεις, επίκληση ορατών και αοράτων εχθρών που τους επιβουλεύονται, για να μην αποδεχτούν πολλές φορές τα δικά τους λάθη, τις δικές τους διαχειριστικές και στρατηγικές ανεπάρκειες.
Εκλογές όμως είναι και πέρασαν και έρχονται και άλλες και αργότερα οι αυτοδιοικητικές. Και ίσως θα έπρεπε κάποιοι να το σκέφτονται πολύ σοβαρά, αν τα λόγια της πικρίας τους, ή οι συμπεριφορές τους, τους οδηγούν σε ατοπήματα και ενέργειες που ουσιαστικά κλείνουν πόρτες.

Και με μαθηματική ακρίβεια αν δεν κρατήσουν μία αξιοπρεπή πολιτική στάση αποδεχόμενοι την ήττα τους, θα έχουν πολλούς απέναντί τους σε κάθε μελλοντική τους προσπάθεια. Και η διαχείριση της ήττας είναι μία καθαρά πολιτική πράξη.

Αν μεταφέρουμε αυτή τη συλλογιστική στα τοπικά μας δρώμενα, εντύπωση έκανε σε πολλούς η τοποθέτηση του μέλους της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ Ελένης Λαφτσή, που σε σκληρή γλώσσα τα βάζει με το τουρκικό προξενείο και το γνωστό αυτό σύστημα, που είχε ως αποτέλεσμα την εκλογή του Φερχάτ Οζγκιούρ, έναντι του Δημήτρη Χαρίτου.
Βάλλοντας και εναντίον ορισμένων συντρόφων, οι οποίοι ξεκάθαρα συνέργησαν για αυτή την ανατροπή και με αυτά τα αποτελέσματα. Δεν αμφιβάλλει κανείς βέβαια ότι κατά μεγάλο ποσοστό έχει δίκιο σε αυτά τα οποία καταλογίζει η Ελένη Λαφτσή.
Εν αντιθέσει βέβαια με το Δημήτρη Χαρίτου που κράτησε χαμηλούς τόνους, ευχαρίστησε τους πολίτες που τον στήριξαν, καταγγέλλοντας έμμεσα όλα αυτά που συνέβησαν, κρατώντας όμως μία σοβαρή και ισορροπημένη πολιτική στάση.
Τα αναφέρουμε όλα αυτά γιατί οι μάχες δεν τελείωσαν και έχουμε και τις δεύτερες εθνικές βέβαια εκλογές, που εκεί θα κριθεί μάλλον και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, αν δηλαδή μπορεί να ανακάμψει, ή θα συρρικνωθεί περισσότερο, με όλα αυτά που συμβαίνουν ήδη στο κόμμα και τον πόλεμο μεταξύ των στελεχών.
Αλλά προφανώς όλα αυτά τα οποία συνέβησαν στις εθνικές εκλογές θα έχουν επιπτώσεις και στις αυτοδιοικητικές.
Λόγου χάριν δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελένη Λαφτσή είναι και επικεφαλής ενός συνδυασμού της Πολιτικής Ανατροπής στο δήμο Κομοτηνής.
Που ενδεχομένως δεν γνωρίζουμε αν δώσει τη μάχη η ίδια ως επικεφαλής την επόμενη φορά, ή θα βρίσκεται στο τιμόνι μιας άλλης παράταξης ο Ανέστης Στρατιάδης, όπως δείχνουν τα πράγματα.

Αλλά ο διαδικτυακός πόλεμος που έχει ξεκινήσει μεταξύ των συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εκλογική τους ήττα και αυτά που συνέβησαν στη Ροδόπη, προφανώς δεν προοιωνίζει και καλά αποτελέσματα, όποιος και αν ηγηθεί της παράταξης τους στο δήμο Κομοτηνής.

Είναι γνωστό σε όλους ότι η νομαρχιακή επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στη Ροδόπη, δημόσια και ξεκάθαρα δίνει την εντύπωση ότι λειτουργεί με δύο αντίπαλους πόλους. Οι φερόμενοι υποστηρικτές πλέον του νυν βουλευτή και η ομάδα που στηρίζει τον πρώην.
Και δεν νομίζουμε βέβαια ότι κομίζουμε καινούργιες ειδήσεις με αυτά που γίνονται και γράφουμε, για τη σφοδρή αντιπαλότητα τους, γιατί είναι γνωστά εδώ και πολύ καιρό. Από τις εσωκομματικές τους εκλογές ακόμα δημοσιοποιήθηκε μια υποβόσκουσα κατάσταση.
Έχει σπάσει το γυαλί μεταξύ των συντρόφων σε τέτοιο επίπεδο, που ακόμα και η σύγκλιση της νομαρχιακής επιτροπής, ή μια γενική συνέλευση, εγκυμονούσε περιπέτειες και κατέληγε σε παρατράγουδα.
Απλώς η κατάσταση τώρα έχει εκτραχυνθεί πλήρως. Σε ένα τέτοιο επίπεδο μάλιστα, που κυριολεκτικά το διαδίκτυο έχει πάρει φωτιά να καταφέρετε ο ένας εναντίον του άλλου ονομαστικά πλέον και να δείχνουν ξεκάθαρα ο καθένας τις προτιμήσεις του.
Με πρόθεση να πλήξουν τους συντρόφους του ίδιου κόμματος. Γιατί προφανώς ξεχνούν ότι είναι όλοι μέλη του ενός κόμματος κι όλα αυτά θα τα βρουν μπροστά τους. Κάποιοι ζουν στο πνεύμα του παλιού Συνασπισμού.
Και εξάλλου φάνηκε ξεκάθαρα και από τις εσωκομματικές διαδικασίες, ότι όχι μόνο ήθελαν να διευρυνθεί με στελέχη και νέα μέλη ο ΣΥΡΙΖΑ τοπικά, αλλά κράτησαν οι ίδιοι σύντροφοι τις θέσεις και τα κομματικά οφίτσια, για να ελέγχουν πλήρως την παράταξη.
Και όχι να τη διευρύνουν στην κοινωνία με νέα μέλη από άλλους χώρους, που δεν τα άφησαν να αναδειχτούν. Περιχαρακώθηκαν από μόνοι τους κλείνοντας τα κομματικά παντζούρια.
Και αυτό δεν έγινε μόνο εδώ στην τοπική οργάνωση, αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο. Και δεν άφησαν να εκφραστεί καμία άλλη φωνή. Θεωρώντας ότι η επόμενη νίκη σε εθνικό επίπεδο θα είναι του κόμματος τους, ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση και θα πρέπει οι ίδιοι να έχουν τα κομματικά πρωτεία.

Τώρα τους φταίει ο αρχηγός. Πάντως η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ σε εθνικό επίπεδο και οι ανούσιοι καυγάδες και σε τοπικό, θα έχουν επιπτώσεις όπως αναφέραμε στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, ειδικά στο δήμο Κομοτηνής.

Επίσης για το δήμο Κομοτηνής θα πρέπει να επισημάνουμε ότι με μία αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αν ευοδωθούν βέβαια οι στόχοι τους και στις δεύτερες εκλογές και κρατηθούν τα ποσοστά, σαφώς αυτό προσθέτει και κάποια επιπλέον δυναμική στην παράταξη του Αντώνη Γραβάνη.
Αν το χειριστεί σωστά βέβαια. Γιατί φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις μικρές κοινωνίες και στην τοπική αυτοδιοίκηση, πολύ μεγάλο ρόλο παίζουν και τα πρόσωπα που στελεχώνουν μία παράταξη και την αποδοχή που έχουν από την κοινωνία.
Και ότι δεν κρίνεται μόνο ο αρχηγός. Αλλά ούτε και οι μεγάλοι αγώνες μπορούν να δοθούν μόνο σε επικοινωνιακό και προσωπικό επίπεδο. Αλλά σε πολλά επίπεδα, όπως της καθημερινότητας, των έργων, της αποδοτικότητας, αλλά και της σωστής αντιπολιτευτικής γραμμής για να πειστούν οι πολίτες.
Ακόμα και σε επίπεδο υλοποιήσιμων προτάσεων από την αντιπολίτευση και όχι μόνο με σκληρή κριτική επί των πεπραγμένων. Και φυσικά από τα ενδεχόμενα λάθη της διοίκησης.
Τα πολυκομματικά σχήματα όμως δημιουργούν μεγαλύτερη δυναμική και παράσταση νίκης. Και όχι μόνο με πρόσωπα που πρόσκεινται στη ΝΔ, αλλά να γίνουν και ανοίγματα σε άλλους πολιτικούς χώρους.