«Με τις πρώτες ζέστες»

Με τις πρώτες ζέστες του καλοκαιριού άλλαξε τελείως η ατζέντα της καθημερινότητας μας και εκεί που πριν λίγες μέρες είχαμε εξαντληθεί στο αν και πώς θα κλείσει η αξιολόγηση με τους δανειστές ήρθε το λαμπρό ελληνικό καλοκαίρι να αλλάξει τις προτεραιότητες.
Από τη μια λέω ευτυχώς που ζούμε σε αυτό το ηλιόλουστο οικόπεδο που σε κάνει να ξεχνάς τα δύσκολα και από την άλλη συνειδητοποιώ ότι ιδιοσυγκρασιακά και κλιματολογικά είναι αδύνατο να απαιτείς από τον Έλληνα να λειτουργήσει με την ψυχρότητα και τον προγραμματισμό της βόρειας Ευρώπης.

Δεν είναι βέβαια αυτό επαρκής δικαιολογία για την διαχρονική μας ανοργανωσιά αλλά είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι κλιματολογικές συνθήκες επιδρούν στην διαμόρφωση των λαών.

Έτσι και ο Έλληνας παρά την κρίση και την πίεση των τελευταίων ετών έχει την ψυχολογική άμυνα να βρίσκει διεξόδους και μέσα και από τον χαλαρό τρόπο ζωής που επιβάλλει το καλοκαίρι ξεφεύγει από τη μιζέρια.

Δυστυχώς δεν επαρκούν αυτά για να λύσουμε όλα τα προβλήματά μας και να χορτάσουμε τους σχεδόν τρία εκατομμύρια συμπολίτες μας που ζουν σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες κοντά ή κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Ο ήλιος, η θάλασσα και το ελληνικό καλοκαίρι είναι καλά όταν κάποιος τα απολαμβάνει μετά από μια παραγωγική χρονιά ως επιβράβευση των κόπων του και όχι αναγκαστικά λόγω  ανεργίας και απραξίας. 

Οι νέοι που μέσα στον καυτό ήλιο του καλοκαιριού λιώνουν σόλες για να βρούνε μια δουλειά, που είναι τις περισσότερες φορές κακοπληρωμένη και οι χιλιάδες οικογένειες που η καλοκαιρινή ζέστη λόγω της αδυναμίας διακοπών τους μοιάζει περισσότερο εφιάλτης παρά όνειρο μέσα στις πόλεις δεν νομίζω ότι ενθουσιάζονται με τις πρώτες ζέστες που έχουν έρθει.

Εάν τα πράγματα είχαν εξελιχθεί φυσιολογικά το καλοκαίρι θα ήταν εποχή απόλαυσης και όχι εποχή αγωνίας για τους περισσότερους.
Δυστυχώς άμεση λύση στα προβλήματα και ειδικά σε αυτό της ανεργίας δεν πρόκειται να βρεθεί.

Πρέπει σταδιακά να αλλάξει η εκπαιδευτική και παραγωγική διαδικασία, να περιοριστεί λελογισμένα το κράτος και να συμβιβαστούμε όλοι ότι για να αντιμετωπιστεί το τέρας της ανεργίας που απειλεί την κοινωνική συνοχή και το ασφαλιστικό μας σύστημα χρειάζεται η κοινωνική συνδρομή όλων μας πριν σκάσει  στα χέρια μας η βόμβα.

Θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα την ανεργία και το ασφαλιστικό μας σύστημα διότι εάν δεν υπάρχουν νέοι εργαζόμενοι που να συνεισφέρουν στο σύστημα και επαγγελματίες που να μπορούν να καταβάλλουν τις εισφορές τους θα έρθει η στιγμή που ούτε ο ήλιος, ούτε η θάλασσα, ούτε το ελληνικό καλοκαίρι θα μπορεί να γεμίσει τα ATM.

Ας χαρούμε λοιπόν τις πρώτες ζέστες του καλοκαιριού και ας έχουμε σαν πρώτη προτεραιότητα μας τη χαρά αυτή να μπορεί να τη νοιώσει και η μεγάλη πλειοψηφία των συμπολιτών μας και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων.