Θα καλύψουμε το χαμένο χάντικαπ;

Στις 26 Φεβρουαρίου η Ελλάδα ανακοίνωσε την πρώτη μόλυνση από τον κορωνοϊό, μετά από σχεδόν έναν μήνα πήρε την απόφαση να τα κλείσει όλα για δυόμισι μήνες.  Στις 23 Μαρτίου είχαμε 71 κρούσματα και 17 συνολικά νεκρούς. Την Τρίτη είχαμε 667 κρούσματα, την Τετάρτη 865 κρούσματα και την Πέμπτη 882 κρούσματα και 15 νεκρούς σε μία μόνο ημέρα. Και ίσως φτάσουμε και τετραψήφιο αριθμό μολύνσεων τις επόμενες μέρες.

Όταν άρχισε αυτή η περιπέτεια όλοι μας το είδαμε με την ίδια ευθύνη και προσαρμογή χωρίς αντιδράσεις, ίσως να είναι αντικείμενο μελέτης πως εμείς σαν μία χώρα που δεν ήμασταν και τόσο πολύ της τήρησης των μέτρων να υπακούσουμε ευλαβικά στις εντολές του κράτους.

Μετά όμως θέλαμε να πάρουμε τη ζωή μας πίσω, με κάθε τίμημα έγιναν πολλά βιαστικά ανοίγματα και φτάσαμε στον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο να είναι οι μαύροι μήνες του ιού στην χώρα μας. Χωρίς ακόμη να έχουν ενσκήψει τα κρύα  και  ο ιός της γρίπης να είναι σε έξαρση.

Τα μέτρα που είχαμε πάρει δεν απέδωσαν, γιατί πολλοί δεν τα τηρούσαν, με την Αττική εδώ και κοντά έναν  μήνα να είναι στο κόκκινο. Τώρα όμως που έχει αρχίσει το κρύο όπως σε Κοζάνη, Καστοριά, Ιωάννινα βλέπουμε τα πρώτα τοπικά lockdown.

Όλα είναι ζήτημα πειθούς και τήρηση των μέτρων. Ίσως ένα πρόχειρο «εμβόλιο» να είναι τα μαγαζιά της εστίασης να κλείνουν από τις 10 το βράδυ και όχι δεν θα γίνουμε Ευρώπη που λένε κάποιοι εν ήδη βλακείας τους.

Η χρήση μάσκας σε όλους τους χώρους θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη για τις περιοχές που είναι σε κόκκινο και η απαγόρευση της κυκλοφορίας τη νύχτα στα πρότυπα της Γαλλίας.

Στο εξωτερικό όλες οι χώρες της Ευρώπης είναι ξανά στο κόκκινο, σχεδιάζουν να κάνουν Χριστούγεννα καραντίνας και με τον ΠΟΥ να έχει προειδοποιήσει ότι η Ευρώπη πρέπει να βρει καλύτερες λύσεις, γιατί όλοι έχουν κουραστεί.

Εμείς σαν κοινωνία έχουμε το χάντικαπ να καλύψουμε πάλι την διαφορά; Ξεκινάμε από μία διαφορετική αφετηρία πολύ πιο δύσκολη και περίεργη. 

Με πολλά παραδείγματα καλά, αλλά και πολλά αντιπαραδείγματα.