‘Ως είθισται’

ΓΕΝΙΚΑ

Μοιραστείτε το

Γράφει η Μαρία Πασχάλη

Σε κρυφοκοίταζα και πάλι
δια μέσω των ονείρων
και μου’ πες πρόσεχε,
δεν είναι τ’ όνειρο
παρά μόνο η συντροφιά
στο σώμα όταν κοιμάται
δεν θα ξυπνήσεις σε αυτό
δεν θα’ ναι όνειρο η ζωή
μετά τη λήξη την ωραία.
Εξαγόρασα το όνειρο
δίπλα μου να’ ρθει
να πλαγιάσει
Εκείνο με ξελόγιασε
πως και στη ζωή μου θα περάσει.
Ίσως τ’ όνειρο
αποκοιμήθηκε απόψε στ’ όνειρό μου
μα με ξύπνησε η αφύπνιση,
πως τ’ όνειρο το σκότωσε
ο οπλοφόρος εφιάλτης
τώρα ξέρω ποιος,
της αθώας, και ανύποπτης, μικρής
εκείνης, και ανυπεράσπιστης, ζωής.